ابن سوار، احمد بن علی
| نام | ابن سوار، احمد بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بغدادی، ابی‌طاهر احمد
ابن سوار بغدادی، احمد بن علی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 496 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE5987AUTHORCODE |
ابن سِوار، ابوطاهر احمد بن على بن عبيدالله بغدادى(412 - 4 شعبان 496ق)، مقرى، نحوى و محدث حنفى كه «سوار» نام جد اعلايش بوده است.
تحصیلات
در حدود 40 سال به فراگيرى و آموختن حديث و قرائت پرداخت و ظاهراً در اواخر عمر نابينا شد و در بغداد درگذشت و در كنار قبر «معروف كرخى» مدفون گرديد. تنى چند از افراد خاندان وى از جمله فرزندانش ابوالفوارس هبةالله و ابوالفتوح محمد نيز صاحب نام بوده‌اند. ابن سوار قرائت را نزد مشايخى چون ابوالفتح عبدالواحد بن شيطا، على بن محمد بن فارس خياط، احمد بن مسرور بن عبدالوهاب، حسن بن ابوالفضل شرمقانى و حسن بن على بن عبدالله عطار فراگرفت. نيز كسانى چون ابومحمد سبط خياط، ابوالكرم شهرزورى، ابوطاهر سلفى و ابوعلى بن سكره صدفى از او قرائت آموخته‌اند.
ابن سوار علاوه بر قرائت، به حديث نيز پرداخت و از كسانى چون محمد بن محمد بن غيلان، على بن محسن تنوخى و محمد بن عبدالواحد بن رزمه حديث شنيد. از راويان حديث وى نيز محمد بن ناصر سلاّمى و عبدالوهاب انماطى را مى‌توان نام برد. از ديدگاه جرح و تعديل، ابن سوار را در نقل، ثقه و ثبت دانسته‌اند.
آثار
تنها اثر به‌جاى‌مانده او کتاب «المستنير في القرائات العشر» است كه مورد استفاده مقريان پس از وى قرار گرفته است؛ از جمله ابن جزرى در موارد فراوانى از اين کتاب استفاده كرده و طرق روايت خود از آن کتاب را به‌تفصيل ذكر نموده است.
ابن سوار ظاهراً آثار ديگرى نيز در علوم قرآنى تأليف كرده كه از آن ميان به کتاب او در مفردات قاريان ده‌گانه مى‌توان اشاره كرد[۱].
پانویس
- ↑ صفری نادری، حسن، ج 3، ص720
منابع مقاله
صفری نادری، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374