ابوالسعادات اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر
ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر اصفهانی (زنده در 635ق)، عالم و نویسنده امامى، و از کبار مشایخ و اساتید سید بن طاووس، خواجه نصیرالدین طوسی و ابن میثم بحرانی.
| نام | ابوالسعادات اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر
شفرویه اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر شفروه اصفهانی، اسعد بن عبدالقاهر |
| نام پدر | عبدالقاهر |
| متولد | |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | پس از 635ق |
| اساتید | ابوالفرج على پسر قطب‌الدين راوندى |
| برخی آثار | مطلع الصباحتين و مجمع الفصاحتين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE15461AUTHORCODE |
از جزئيات زندگى وى آگاهى چندانى در دست نيست؛ حتى تاريخ مرگش نيز مورد اختلاف است. برخى از متأخرين، سال درگذشت او را 635 و يا حدود 640ق نوشته‌اند كه در منابع كهن‌تر بدان اشاره‌اى نشده است. تنها ابن طاووس در اليقين (ص 79) و فلاح السائل (ص 15) يادآور شده كه وى در صفر 635 به بغداد آمده و در همان ايام ابن طاووس از وى بهره برده است.
اساتید
از استادان او، ابوالفرج على پسر قطب‌الدين راوندى
شاگردان
از شاگردانش ابن طاووس، خواجه نصيرالدين طوسى و ابن میثم بحرانى
آثار
از جمله آثارى كه برای ابوالسعادات برشمرده‌اند، «مجمع البحرين و مطلع السعادتين» يا «مجمع البحرين في جمع المواعظ و الحكم المستخرج من بحرى النبوة و الامام» است كه آقا بزرگ ياد كرده و مى‌تواند با «مطلع الصباحتين و مجمع الفصاحتين» یکى باشد. عنوان اخير تأليف و تلخيصى بوده است از دو کتاب «الشهاب قاضى قضاعى» شامل سخنان پيامبر(ص) و نهج‌البلاغه حضرت على(ع) كه افندى از آن سخن گفته است.
از دیگر آثار او:
- توجيه السؤالات في حل الاشكالات؛
- الفائق على الاربعين في فضائل امیرالمؤمنين(ع)؛
- فضيل الحسين و فضله و شكايته و مصيبته و قتله(ع)؛
- منبع الدالائل (جامع الدلائل) و مجمع الفضائل.
تنها اثر بازمانده ابوالسعادات كتاب رشح الولاء في شرح دعاء صنمی قريش است كه نسخة خطی آن در كتابخانة ملك تهران به شماره (3) 612 نگهداری می‌شود.[۱]
پانویس
منابع مقاله