الإعجاز و الإيجاز: تفاوت میان نسخه‌ها

الإعجاز و الإیجاز
الإعجاز و الإیجاز
پدیدآوران	ثعالبی، عبدالملک بن محمد (نویسنده) سلیم، محمد ابراهیم (محقق)
ناشر	مکتبة القرآن
مکان نشر	قاهره - مصر
چاپ	1
موضوع	ادبیات عربی - قرن 5ق. ادبیات عربی - مجموعه‌ها ضرب المثل‏های عربی
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏PJA‎‏ ‎‏3914‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏6‎‏
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

نسخهٔ ‏۳۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۵

الإعجاز و الإيجاز، اثر ابومنصور عبدالملك بن محمد ثعالبى، حاوى كلماتى است كه كم‌لفظ و پرمعنا هستند؛ كلماتى كه در آن‌ها اقسام حسن و ايجاز و... گرد آمده است.

اين عنوان، نامى است كه محقق و مهذب كتاب، محمد ابراهیم سليم به آن داده است؛ وگرنه اين كتاب، با نام‌هاى متفاوت در منابع آمده است. از جمله صاحب «كشف الظنون» از آن با عنوان «إعجاز الإيجاز» ياد مى‌كند. اما كارل بروكلمان در «تاريخ الأدب العربي» ج 5، ص195 تحت دو عنوان: «إيجاز الإعجاز» و «الإيجاز و الإعجاز» از آن نام مى‌برد. اما محقق، عنوان چهارمى را كه همان «الإعجاز و الإيجاز» است، با توجه به گفتار خود مؤلف در ابتداى باب اول، برای كتاب مناسب دانسته است. چرا كه اعجاز را بر ايجاز كه همان اختصار است، مقدم داشته و یکى را بر ديگرى عطف نموده است.

ساختار

كتاب با دو مقدمه از محقق و نویسنده آغاز و مطالب در ده باب تنظيم شده است. در اين ابواب، كلماتى از قرآن كريم و سخنان پيامبر(ص)، خلفاء راشدين، صحابه و تابعين و همچنين كلماتى از پادشاهان دوران جاهليت و نيز اشعارى زيبا از شاعران عرب فراهم آمده است.

به گفته محقق، بخش‌هایى از اين كتاب كه به توصيف مجالس شرب خمر و لهو مى‌پرداخته، حذف شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه محقق، به نام‌هاى مختلف كتاب اشاره شده و در مقدمه نویسنده، توضيحات مختصرى درباره موضوع ابواب، داده شده است.

در باب اول، به برخى از كلمات موجز قرآن كريم اشاره و توضيحات مختصرى پيرامون آن‌ها، داده شده است؛ از جمله اين جملات، عبارتند از آيات: «ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا»، «لهم الأمن و هم مهتدون»، «أوفوا بالعقود»، «و فيها ما تشتهيه الأنفس و تلذ الأعين»، «فاصدع بما تؤمر» و.^[۱]

از جمله اين كلمات، آيه‌اى از سوره واقعه در وصف خمر بهشت مى‌باشد كه فرموده است: «لا يصدعون عنها و لا ينزفون» و نویسنده معتقد است خداوند در اين آيه، با دو كلمه، تمام معايب خمر را برشمرده است.^[۲]

در باب دوم، كلمات موجزى از پيامبر(ص) فقط نقل شده است، بدون توضيح يا تشريح آن‌ها؛ برخى از اين كلمات عبارتند از: «بپرهيزيد از خضراء الدمن»، «مؤمن از یک سوراخ، دو مرتبه گزيده نمى‌شود»، «هدايت‌كننده بر خير، مانند فاعل آن است»، «قلب‌ها به‌واسطه گناه، زنگ زده و با استغفار، جلا مى‌يابد»، «مؤمن، آينه برادرش است»، «اموال خود را با زكات، حفظ كنيد» و.^[۳]

در باب سوم، كلماتى از خلفاى راشدين، صحابه و تابعين نقل شده است، از جمله: خليفه اول: «قبل از مرگ، آسان و بعد از آن، سخت است»؛ خليفه دوم: «كسى كه شر را نشناسد، در آن مى‌افتد»؛ خليفه سوم: «با خداوند به‌واسطه صدقات، تجارت كنيد».^[۴]

كلماتى كه از سه خليفه اول ذكر شده، از تعداد انگشتان دست فراتر نرفته است، اما كلماتى كه از حضرت على(ع) نقل گرديده، بسيار زياد مى‌باشد؛ به‌گونه‌اى كه فقط از قول ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ، فقط صد كلمه قصار و سرشار از حكمت، نقل گرديده است. برخى از كلمات، عبارتند از: «نترس مگر از گناه خود»؛ «اميد نداشته باش، مگر به خداى خود»؛ «مردم به زمان خود، شبيه‌ترند از پدران خود»؛ «شرافتى با سوء ادب نيست» و.^[۵]

در باب چهارم، كلماتى از ملوك دوران جاهليت نقل شده است. برخى از اين ملوك، عبارتند از: فريدون، منوچهر، پشنگ، افراسياب، طهماسب، كیکاوس، زال پسر سام، رستم فرزند زال، كيخسرو فرزند سياوش، اسفنديار، بهمن فرزند اسفنديار و.^[۶]

پنجمين باب، در مورد سخنان ملوك و امراى اسلام مى‌باشد كه برخى از آن‌ها عبارتند از: معاوية بن ابى‌سفيان، عمروعاص، مغيرة بن شعبه، زياد بن ابيه، احنف بن قيس، عبدالله بن زبير، مصعب بن زبير، عبدالملك بن مروان، حجاج بن يوسف، قتيبة بن مسلم، مهلب بن ابى‌صفره و.^[۷]

در باب ششم، لطائفى از كلمات برخى از وزرا آمده است. افرادى همچون: ابومسلمه خلال، وزير سفاح؛ ربيع بن يونس، وزير منصور؛ ابوعبدالله، وزير مهدى؛ فيض بن ابى‌صالح، وزير مهدى؛ يحيى بن خالد برمكى و فضل بن يحيى، وزير هارون الرشيد؛ فضل بن سهل، وزير مأمون و.^[۸]

در باب هفتم، گوشه‌هایى از بدايع كتب و سخنان برخى از بلغا و فصحا، آمده است. برخى از ايشان، عبارتند از: عبدالحميد بن يحيى، كاتب مروان؛ اسماعيل بن صبيح، كاتب‌هارون الرشيد؛ عمرو بن مسعده، كاتب مأمون؛ ابراهیم بن عباس صولى، كاتب معتصم، واثق و متوكل؛ سعيد بن حميد، كاتب مستعين؛ حسن بن وهب، احمد بن سليم؛ ابوعثمان جاحظ؛ ابراهیم نظام؛ ابوالعيناء و.^[۹]

در باب هشتم، ظرايفى از كلام فلاسفه، زهاد، حكماء و علما بيان شده است. افرادى از قبيل: ارسطاطاليس، افلاطون، سقراط، لقمان، اسكندر، يحيى بن عدى، قاضى ابويوسف، احمد بن ابى‌داود، مالك بن دينار، ابن سمّاك، يحيى بن معاذ، شبلى و.^[۱۰]

در دو باب پایانى، كلمات قصار زيبايى از ظرفاء، نوادر و شعرا آمده است. برخى از اين افراد، عبارتند از: مطيع بن إياس، ابوحارث جمين، ابوعبدالله جماز، ابن عايشه قرشى، على بن عبيده ريحانى، محمد بن داود اصفهانى، منصور فقيه مصرى، ابوالفتح كشاجم، امرؤالقيس، زهير، نابغه ذبيانى، اوس بن حجر، بشر بن ابى‌خازم و.^[۱۱]

وضعيت كتاب

فهرست مطالب، در ابتداى كتاب و در پاورقى‌ها، معناى برخى از كلمات دشوار متن، آمده است.

پانويس

منابع مقاله

مقدمه و متن كتاب.
تاريخ الأدب العربي، كارل بروكلمان، ج 5، ص195.

[1] متن كتاب، ص13 - 17

[2] همان، ص17

[3] همان، ص18 - 30

[4] همان، ص33 - 34

[5] همان، ص34

[6] همان، ص48 - 70

[7] همان، ص71 - 94

[8] همان، ص95 - 107

[9] همان، ص108 - 117

[10] همان، ص118 - 122

[11] همان، ص123 - 221

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class='wikiInfo'>
+{{جعبه اطلاعات کتاب
-[[پرونده:NUR02504J1.jpg|بندانگشتی|الإعجاز و الإیجاز]]
+| تصویر =NUR02504J1.jpg
-{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
+| عنوان =الإعجاز و الإیجاز
-|+ |
+| پدیدآوران =
-|-
+[[ثعالبی، عبدالملک بن محمد]] (نویسنده)
-! نام کتاب!! data-type='bookName'|الإعجاز و الإیجاز
-|-
-|نام های دیگر کتاب
-|data-type='otherBookNames'|
-|-
-|پدیدآورندگان
-|data-type='authors'|[[ثعالبی، عبدالملک بن محمد]] (نويسنده)
 [[سلیم، محمد ابراهیم]] (محقق)
-|-
+| زبان =عربی
-|زبان
+| کد کنگره =‏PJA‎‏ ‎‏3914‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏6‎‏
-|data-type='language'|عربی
+| موضوع =
-|-
+ادبیات عربی - قرن 5ق.
-|کد کنگره
-|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏PJA‎‏ ‎‏3914‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏6‎‏
-|-
-|موضوع
-|data-type='subject'|ادبیات عربی - قرن 5ق.
 ادبیات عربی - مجموعه‌ها
 ضرب المثل‏های عربی
-|-
+| ناشر =
-|ناشر
+مکتبة القرآن
-|data-type='publisher'|مکتبة القرآن
+| مکان نشر =قاهره - مصر
-|-
+| سال نشر =
-|مکان نشر
-|data-type='publishPlace'|قاهره - مصر
-|-
-|سال نشر
-|data-type='publishYear'|
-|-class='articleCode'
-|کد اتوماسیون
-|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE2504AUTOMATIONCODE
-|}
-</div>
+| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02504AUTOMATIONCODE
+| چاپ =1
+| تعداد جلد =1
+| کتابخانۀ دیجیتال نور =02504
+| کتابخوان همراه نور =02504
+| کد پدیدآور =
+| پس از =
+| پیش از =
+}}
-== معرفى اجمالى ==
+'''الإعجاز و الإيجاز'''، اثر [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد |ابومنصور عبدالملك بن محمد ثعالبى]]، حاوى كلماتى است كه كم‌لفظ و پرمعنا هستند؛ كلماتى كه در آن‌ها اقسام حسن و ايجاز و... گرد آمده است.
-'''الإعجاز و الإيجاز'''، اثر [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد |ابومنصور عبد الملك بن محمد ثعالبى]]، حاوى كلماتى است كه كم‌لفظ و پرمعنا هستند؛ كلماتى كه در آن‌ها اقسام حسن و ايجاز و... گرد آمده است.
+اين عنوان، نامى است كه محقق و مهذب كتاب، محمد ابراهیم سليم به آن داده است؛ وگرنه اين كتاب، با نام‌هاى متفاوت در منابع آمده است. از جمله صاحب «[[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]» از آن با عنوان «إعجاز الإيجاز» ياد مى‌كند. اما كارل بروكلمان در «تاريخ الأدب العربي» ج 5، ص195 تحت دو عنوان: «إيجاز الإعجاز» و «الإيجاز و الإعجاز» از آن نام مى‌برد. اما محقق، عنوان چهارمى را كه همان «الإعجاز و الإيجاز» است، با توجه به گفتار خود مؤلف در ابتداى باب اول، برای كتاب مناسب دانسته است. چرا كه اعجاز را بر ايجاز كه همان اختصار است، مقدم داشته و یکى را بر ديگرى عطف نموده است.
-اين عنوان، نامى است كه محقق و مهذب كتاب، محمد ابراهيم سليم به آن داده است؛ وگرنه اين كتاب، با نام‌هاى متفاوت در منابع آمده است. از جمله صاحب «كشف الظنون» از آن با عنوان «إعجاز الإيجاز» ياد مى‌كند. اما كارل بروكلمان در«تاريخ الأدب العربي» ج 5، ص 195 تحت دو عنوان: «إيجاز الإعجاز» و «الإيجاز و الإعجاز» از آن نام مى‌برد. اما محقق، عنوان چهارمى را كه همان «الإعجاز و الإيجاز» است، با توجه به گفتار خود مؤلف در ابتداى باب اول، براى كتاب مناسب دانسته است. چرا كه اعجاز را بر ايجاز كه همان اختصار است، مقدم داشته و يكى را بر ديگرى عطف نموده است.
+==ساختار==
+كتاب با دو مقدمه از محقق و نویسنده آغاز و مطالب در ده باب تنظيم شده است. در اين ابواب، كلماتى از قرآن كريم و سخنان پيامبر(ص)، خلفاء راشدين، صحابه و تابعين و همچنين كلماتى از پادشاهان دوران جاهليت و نيز اشعارى زيبا از شاعران عرب فراهم آمده است.
-== ساختار ==
+به گفته محقق، بخش‌هایى از اين كتاب كه به توصيف مجالس شرب خمر و لهو مى‌پرداخته، حذف شده است.
+==گزارش محتوا==
+در مقدمه محقق، به نام‌هاى مختلف كتاب اشاره شده و در مقدمه نویسنده، توضيحات مختصرى درباره موضوع ابواب، داده شده است.
-كتاب با دو مقدمه از محقق و نويسنده آغاز و مطالب در ده باب تنظيم شده است. در اين ابواب، كلماتى از قرآن كريم و سخنان پيامبر(ص)، خلفاء راشدين، صحابه و تابعين و همچنين كلماتى از پادشاهان دوران جاهليت و نيز اشعارى زيبا از شاعران عرب فراهم آمده است.
+در باب اول، به برخى از كلمات موجز قرآن كريم اشاره و توضيحات مختصرى پيرامون آن‌ها، داده شده است؛ از جمله اين جملات، عبارتند از آيات: '''«ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا»'''، '''«لهم الأمن و هم مهتدون»'''، '''«أوفوا بالعقود»'''، '''«و فيها ما تشتهيه الأنفس و تلذ الأعين»'''، '''«فاصدع بما تؤمر»''' و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/13 متن كتاب، ص13 - 17]</ref>
-به گفته محقق، بخش‌هايى از اين كتاب كه به توصيف مجالس شرب خمر و لهو مى‌پرداخته، حذف شده است.
+از جمله اين كلمات، آيه‌اى از سوره واقعه در وصف خمر بهشت مى‌باشد كه فرموده است: '''«لا يصدعون عنها و لا ينزفون»''' و نویسنده معتقد است خداوند در اين آيه، با دو كلمه، تمام معايب خمر را برشمرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/17 همان، ص17]</ref>
-== گزارش محتوا ==
+در باب دوم، كلمات موجزى از پيامبر(ص) فقط نقل شده است، بدون توضيح يا تشريح آن‌ها؛ برخى از اين كلمات عبارتند از: «بپرهيزيد از خضراء الدمن»، «مؤمن از یک سوراخ، دو مرتبه گزيده نمى‌شود»، «هدايت‌كننده بر خير، مانند فاعل آن است»، «قلب‌ها به‌واسطه گناه، زنگ زده و با استغفار، جلا مى‌يابد»، «مؤمن، آينه برادرش است»، «اموال خود را با زكات، حفظ كنيد» و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/18 همان، ص18 - 30]</ref>
+در باب سوم، كلماتى از خلفاى راشدين، صحابه و تابعين نقل شده است، از جمله: خليفه اول: «قبل از مرگ، آسان و بعد از آن، سخت است»؛ خليفه دوم: «كسى كه شر را نشناسد، در آن مى‌افتد»؛ خليفه سوم: «با خداوند به‌واسطه صدقات، تجارت كنيد».<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/33 همان، ص33 - 34]</ref>
-در مقدمه محقق، به نام‌هاى مختلف كتاب اشاره شده و در مقدمه نويسنده، توضيحات مختصرى در باره موضوع ابواب، داده شده است.
+كلماتى كه از سه خليفه اول ذكر شده، از تعداد انگشتان دست فراتر نرفته است، اما كلماتى كه از [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] نقل گرديده، بسيار زياد مى‌باشد؛ به‌گونه‌اى كه فقط از قول ابوعثمان [[جاحظ، عمرو بن بحر|عمرو بن بحر جاحظ]]، فقط صد كلمه قصار و سرشار از حكمت، نقل گرديده است. برخى از كلمات، عبارتند از: «نترس مگر از گناه خود»؛ «اميد نداشته باش، مگر به خداى خود»؛ «مردم به زمان خود، شبيه‌ترند از پدران خود»؛ «شرافتى با سوء ادب نيست» و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/34 همان، ص34]</ref>
-در باب اول، به برخى از كلمات موجز قرآن كريم اشاره و توضيحات مختصرى پيرامون آن‌ها، داده شده است؛ از جمله اين جملات، عبارتند از آيات: '''«ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا»'''، '''«لهم الأمن و هم مهتدون»'''، '''«أوفوا بالعقود»'''، '''«و فيها ما تشتهيه الأنفس و تلذ الأعين»'''، '''«فاصدع بما تؤمر»''' و... <ref>متن كتاب، ص 12 - 17</ref>.
+در باب چهارم، كلماتى از ملوك دوران جاهليت نقل شده است. برخى از اين ملوك، عبارتند از: فريدون، منوچهر، پشنگ، افراسياب، طهماسب، كیکاوس، زال پسر سام، رستم فرزند زال، كيخسرو فرزند سياوش، اسفنديار، بهمن فرزند اسفنديار و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/48 همان، ص48 - 70]</ref>
-از جمله اين كلمات، آيه‌اى از سوره واقعه در وصف خمر بهشت مى‌باشد كه فرموده است: '''«لا يصدعون عنها و لا ينزفون»''' و نويسنده معتقد است خداوند در اين آيه، با دو كلمه، تمام معايب خمر را برشمرده است <ref>همان، ص 17</ref>.
+پنجمين باب، در مورد سخنان ملوك و امراى اسلام مى‌باشد كه برخى از آن‌ها عبارتند از: معاوية بن ابى‌سفيان، عمروعاص، مغيرة بن شعبه، زياد بن ابيه، احنف بن قيس، عبدالله بن زبير، مصعب بن زبير، عبدالملك بن مروان، حجاج بن يوسف، قتيبة بن مسلم، مهلب بن ابى‌صفره و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/71 همان، ص71 - 94]</ref>
-در باب دوم، كلمات موجزى از پيامبر(ص) فقط نقل شده است، بدون توضيح يا تشريح آن‌ها؛ برخى از اين كلمات عبارتند از: «بپرهيزيد از خضراء الدمن»، «مؤمن از يك سوراخ، دو مرتبه گزيده نمى‌شود»، «هدايت‌كننده بر خير، مانند فاعل آن است»، «قلب‌ها به‌واسطه گناه، زنگ زده و با استغفار، جلا مى‌يابد»، «مؤمن، آينه برادرش است»، «اموال خود را با زكات، حفظ كنيد» و... <ref>همان، ص 18 - 30</ref>.
+در باب ششم، لطائفى از كلمات برخى از وزرا آمده است. افرادى همچون: ابومسلمه خلال، وزير سفاح؛ ربيع بن يونس، وزير منصور؛ ابوعبدالله، وزير مهدى؛ فيض بن ابى‌صالح، وزير مهدى؛ يحيى بن خالد برمكى و فضل بن يحيى، وزير هارون الرشيد؛ فضل بن سهل، وزير مأمون و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/95 همان، ص95 - 107]</ref>
-در باب سوم، كلماتى از خلفاى راشدين، صحابه و تابعين نقل شده است، از جمله: خليفه اول: «قبل از مرگ، آسان و بعد از آن، سخت است»؛ خليفه دوم: «كسى كه شر را نشناسد، در آن مى‌افتد»؛ خليفه سوم: «با خداوند به‌واسطه صدقات، تجارت كنيد» <ref>همان، ص 33 - 34</ref>.
+در باب هفتم، گوشه‌هایى از بدايع كتب و سخنان برخى از بلغا و فصحا، آمده است. برخى از ايشان، عبارتند از: عبدالحميد بن يحيى، كاتب مروان؛ اسماعيل بن صبيح، كاتب‌هارون الرشيد؛ عمرو بن مسعده، كاتب مأمون؛ ابراهیم بن عباس صولى، كاتب معتصم، واثق و متوكل؛ سعيد بن حميد، كاتب مستعين؛ حسن بن وهب، احمد بن سليم؛ ابوعثمان جاحظ؛ ابراهیم نظام؛ ابوالعيناء و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/108 همان، ص108 - 117]</ref>
-كلماتى كه از سه خليفه اول ذكر شده، از تعداد انگشتان دست فراتر نرفته است، اما كلماتى كه از حضرت على(ع) نقل گرديده، بسيار زياد مى‌باشد؛ به‌گونه‌اى كه فقط از قول ابوعثمان [[جاحظ، عمرو بن بحر|عمرو بن بحر جاحظ]]، فقط صد كلمه قصار و سرشار از حكمت، نقل گرديده است. برخى از كلمات، عبارتند از: «نترس مگر از گناه خود»؛ «اميد نداشته باش، مگر به خداى خود»؛ «مردم به زمان خود، شبيه‌ترند از پدران خود»؛ «شرافتى با سوء ادب نيست» و... <ref>همان، ص 34</ref>.
+در باب هشتم، ظرايفى از كلام فلاسفه، زهاد، حكماء و علما بيان شده است. افرادى از قبيل: ارسطاطاليس، افلاطون، سقراط، لقمان، اسكندر، يحيى بن عدى، قاضى ابويوسف، احمد بن ابى‌داود، مالك بن دينار، ابن سمّاك، يحيى بن معاذ، شبلى و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/118 همان، ص118 - 122]</ref>
-در باب چهارم، كلماتى از ملوك دوران جاهليت نقل شده است. برخى از اين ملوك، عبارتند از: فريدون، منوچهر، پشنگ، افراسياب، طهماسب، كيكاوس، زال پسر سام، رستم فرزند زال، كيخسرو فرزند سياوش، اسفنديار، بهمن فرزند اسفنديار و... <ref>همان، ص 48 - 70</ref>.
+در دو باب پایانى، كلمات قصار زيبايى از ظرفاء، نوادر و شعرا آمده است. برخى از اين افراد، عبارتند از: مطيع بن إياس، ابوحارث جمين، ابوعبدالله جماز، ابن عايشه قرشى، على بن عبيده ريحانى، محمد بن داود اصفهانى، منصور فقيه مصرى، ابوالفتح كشاجم، امرؤالقيس، زهير، نابغه ذبيانى، اوس بن حجر، بشر بن ابى‌خازم و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3439/1/123 همان، ص123 - 221]</ref>
-پنجمين باب، در مورد سخنان ملوك و امراى اسلام مى‌باشد كه برخى از آن‌ها عبارتند از: معاوية بن ابى‌سفيان، عمروعاص، مغيرة بن شعبه، زياد بن ابيه، احنف بن قيس، عبدالله بن زبير، مصعب بن زبير، عبد الملك بن مروان، حجاج بن يوسف، قتيبة بن مسلم، مهلب بن ابى‌صفره و... <ref>همان، ص 71 - 94</ref>.
-در باب ششم، لطائفى از كلمات برخى از وزرا آمده است. افرادى همچون: ابومسلمه خلال، وزير سفاح؛ ربيع بن يونس، وزير منصور؛ ابو عبدالله، وزير مهدى؛ فيض بن ابى‌صالح، وزير مهدى؛ يحيى بن خالد برمكى و فضل بن يحيى، وزير هارون الرشيد؛ فضل بن سهل، وزير مأمون و... <ref>همان، ص 95 - 107</ref>.
-در باب هفتم، گوشه‌هايى از بدايع كتب و سخنان برخى از بلغا و فصحا، آمده است. برخى از ايشان، عبارتند از: عبد الحميد بن يحيى، كاتب مروان؛ اسماعيل بن صبيح، كاتب هارون الرشيد؛ عمرو بن مسعده، كاتب مأمون؛ ابراهيم بن عباس صولى، كاتب معتصم، واثق و متوكل؛ سعيد بن حميد، كاتب مستعين؛ حسن بن وهب، احمد بن سليم؛ ابوعثمان جاحظ؛ ابراهيم نظام؛ ابوالعيناء و... <ref>همان، ص 108 - 117</ref>.
-در باب هشتم، ظرايفى از كلام فلاسفه، زهاد، حكماء و علما بيان شده است. افرادى از قبيل: ارسطاطاليس، افلاطون، سقراط، لقمان، اسكندر، يحيى بن عدى، قاضى ابويوسف، احمد بن ابى‌داود، مالك بن دينار، ابن سمّاك، يحيى بن معاذ، شبلى و... <ref>همان، ص 118 - 122</ref>.
-در دو باب پايانى، كلمات قصار زيبايى از ظرفاء، نوادر و شعرا آمده است. برخى از اين افراد، عبارتند از: مطيع بن إياس، ابوحارث جمين، ابو عبدالله جماز، ابن عايشه قرشى، على بن عبيده ريحانى، محمد بن داود اصفهانى، منصور فقيه مصرى، ابوالفتح كشاجم، امرؤالقيس، زهير، نابغه ذبيانى، اوس بن حجر، بشر بن ابى‌خازم و... <ref>همان، ص 123 - 221</ref>.
@@ خط ۸۹: / خط ۷۰: @@
 ==پانويس ==
-<references />
+<references/>
-== منابع مقاله ==
-. مقدمه و متن كتاب.
-. تاريخ الأدب العربي، كارل بروكلمان، ج 5، ص 195.
+==منابع مقاله==
+# مقدمه و متن كتاب.
+# تاريخ الأدب العربي، كارل بروكلمان، ج 5، ص195.
-== پیوندها ==
-[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/3439 مطالعه کتاب الإعجاز و الإیجاز در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]
 [[رده:کتاب‌شناسی]]
+[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
+[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
+[[رده:زبان و ادبیات عربی]]