النكت في القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>')
    جز (جایگزینی متن - 'سانه' به 'سه‌گانه')
    (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    [[پرونده:NUR11564J1.jpg|بندانگشتی|النکت فی القرآن الکریم]]
    | تصویر =NUR11564J1.jpg
    {| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
    | عنوان =النکت فی القرآن الکریم
    |+ |
    | عنوان‌های دیگر =(فی معانی القرآن الکریم و اعرابه)
    |-
    | پدیدآوران =
    ! نام کتاب!! data-type='bookName'|النکت فی القرآن الکریم
    [[طویل، عبدالله عبدالقادر]] (محقق)
    |-
    |نام های دیگر کتاب
    |data-type='otherBookNames'|(فی معانی القرآن الکریم و اعرابه)
    |-
    |پدیدآورندگان
    |data-type='authors'|[[طویل، عبدالله عبدالقادر]] (محقق)


    [[مجاشعی، علی بن فضال]] (نويسنده)
    [[مجاشعی، علی بن فضال]] (نویسنده)
    |-
    | زبان =عربی
    |زبان  
    | کد کنگره =‏‎‏BP‎‏ ‎‏82‎‏/‎‏2‎‏ ‎‏/‎‏ف‎‏4‎‏ن‎‏8*
    |data-type='language'|عربی
    | موضوع =
    |-
    قرآن - اعراب
    |کد کنگره  
    |data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏‎‏BP‎‏ ‎‏82‎‏/‎‏2‎‏ ‎‏/‎‏ف‎‏4‎‏ن‎‏8*
    |-
    |موضوع  
    |data-type='subject'|قرآن - اعراب


    قرآن - صرف و نحو
    قرآن - صرف و نحو


    قرآن - مسایل لغوی
    قرآن - مسایل لغوی
    |-
    | ناشر =
    |ناشر  
    دار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون
    |data-type='publisher'|دار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون
    | مکان نشر =بیروت - لبنان
    |-
    | سال نشر = 1428 ق یا 2007 م
    |مکان نشر  
    |data-type='publishPlace'|بیروت - لبنان
    |-
    |سال نشر  
    |data-type='publishYear'| 1428 هـ.ق یا 2007 م
    |-class='articleCode'
    |کد اتوماسیون
    |data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE11564AUTOMATIONCODE
    |}
    </div>


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE11564AUTOMATIONCODE
    | چاپ =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =20357
    | کتابخوان همراه نور =11564
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پیش از =
    }}


    == معرفى اجمالى ==
    '''النكت في القرآن الكريم في معاني القرآن الكريم و إعرابه'''، اثر على بن فضال مجاشعى (؟- 479ق، بغداد) است كه در آن، برخى از آيات قرآن كريم را به ترتيب از سوره حمد تا ناس با تأكيد بر بُعد ادبى (صرف، نحو و لغت و...) توضيح داده و تفسير كرده است.
    '''[[النكت في القرآن الكريم]] في معاني القرآن الكريم و إعرابه'''، اثر على بن فضال مجاشعى (؟- 479ق، بغداد) است كه در آن، برخى از آيات قرآن كريم را به ترتيب از سوره حمد تا ناس با تأكيد بر بُعد ادبى (صرف، نحو و لغت و...) توضيح داده و تفسير كرده است.
     
    اين اثر را «عبدالله عبدالقادر الطويل» تحقيق و تصحيح و همراه با مقدمه‌اى عالمانه منتشر كرده است.
    اين اثر را «عبدالله عبدالقادر الطويل» تحقيق و تصحيح و همراه با مقدمه‌اى عالمانه منتشر كرده است.


    == ساختار ==
    ==ساختار==
     
    اين اثر، از مقدمه علمى مصحح و متن اصلى تشكيل شده است. متأسفانه نویسنده محترم، مقدمه‌اى براى اين كتاب ننوشته است. روش نویسنده در اين اثر، تفسير ترتيبى با استفاده از رويكرد ادبى (صرفى، نحوى، لغوى و...) است. همچنين مصحح محترم، تصاويرى از نسخه‌هاى خطى كتاب حاضر را آورده است.<ref>مقدمه كتاب، ص89-92</ref>
     
    اين اثر، از مقدمه علمى مصحح و متن اصلى تشكيل شده است. متأسفانه نويسنده محترم، مقدمه‌اى براى اين كتاب ننوشته است. روش نويسنده در اين اثر، تفسير ترتيبى با استفاده از رويكرد ادبى (صرفى، نحوى، لغوى و...) است. همچنين مصحح محترم، تصاويرى از نسخه‌هاى خطى كتاب حاضر را آورده است ....<ref>مقدمه كتاب، ص89-92</ref>
     
    == گزارش محتوا ==
     


    ==گزارش محتوا==
    درباره محتوا و ويژگى‌هاى اين اثر، نكات زير قابل توجه است:
    درباره محتوا و ويژگى‌هاى اين اثر، نكات زير قابل توجه است:


    #محقق، در بحثى عالمانه، سيزده ويژگى روش‌شناسانه كتاب حاضر را ذكر كرده است. ....<ref>مقدمه كتاب، ص65-83</ref>او از جمله چنين نوشته است: نويسنده توجهش را به بيان برخى از مباحث علوم قرآن نشان داده است، به خاطر اهميتى كه اين مطلب در كشف مسائل مشكل قرآن و تفسير آن دارد و بلكه شرط اساسى شرح مباحث قرآن است و البته گاه به‌صورت گذرا و گاه به‌صورت تفصيلى به اين مطالب پرداخته است و درهرحال مهم اين است كه اين مطالب را مورد عنايت قرار داده است. او از جمله به اين مباحث پرداخته است: «اسباب نزول»، «وقف و ابتدا»، «واژگان غير عربى كه در قرآن آمده»، «محكم و متشابه» و «نسخ در قرآن» ....<ref>همان، ص78-83</ref>
    #محقق، در بحثى عالمانه، سيزده ويژگى روش‌شناسه‌گانه كتاب حاضر را ذكر كرده است.<ref>مقدمه كتاب، ص65-83</ref>او از جمله چنين نوشته است: نویسنده توجهش را به بيان برخى از مباحث علوم قرآن نشان داده است، به خاطر اهميتى كه اين مطلب در كشف مسائل مشكل قرآن و تفسير آن دارد و بلكه شرط اساسى شرح مباحث قرآن است و البته گاه به‌صورت گذرا و گاه به‌صورت تفصيلى به اين مطالب پرداخته است و درهرحال مهم اين است كه اين مطالب را مورد عنايت قرار داده است. او از جمله به اين مباحث پرداخته است: «اسباب نزول»، «وقف و ابتدا»، «واژگان غير عربى كه در قرآن آمده»، «محكم و متشابه» و «نسخ در قرآن».<ref>همان، ص78-83</ref>
    #نويسنده، از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] روايتى نقل كرده است در مورد ''' «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» ''' كه باء، يعنى: بهاء اللّه، سين، يعنى: سناء اللّه و ميم، يعنى: ملك اللّه و اللّه، يعنى: كسى كه مخلوقاتش به‌سوى او توجه مى‌كنند و او را مى‌پرستند، رحمن، يعنى: رحم‌كننده بر خلقش، رحيم به عبادش در آفرينش آنان كه از روى كرامتش بود. وى همچنين از او ([[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] ) نقل كرده است كه: رحمن و رحيم دو اسم رقيق هستند كه يكى، از ديگرى لطيف‌تر است و گفته شده در جمع بين اين دو قول كه رحمن مبالغه بيشترى دارد و رحيم اخص است؛ پس رحمان براى همه مخلوقات است و رحيم مخصوص مؤمنان است و آن تفضل بعد از تفضل است و وعده‌اى است كه اميدوارش نااميد نمى‌شود و اصل رحمت، رقت در قلب است و خداى تعالى به اين صفت، وصف نمى‌شود جز آنكه معناى رقت به معناى رضا تأويل شود؛ چون هر كسى كه به او رحم مى‌كنى، پس از او راضى هستى و وقتى كلمه‌اى احتمال دو معنا در آن وجود دارد كه يكى از آن دو در مورد خدا جايز و ديگرى جايز نباشد، به آن معنايى كه جايز است، برگشت داده مى‌شود ....<ref>ر.ك: متن كتاب، ص101-102</ref>
    #نویسنده، از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] روايتى نقل كرده است در مورد ''' «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» ''' كه باء، يعنى: بهاء اللّه، سين، يعنى: سناء اللّه و ميم، يعنى: ملك اللّه و اللّه، يعنى: كسى كه مخلوقاتش به‌سوى او توجه مى‌كنند و او را مى‌پرستند، رحمن، يعنى: رحم‌كننده بر خلقش، رحيم به عبادش در آفرينش آنان كه از روى كرامتش بود. وى همچنين از او ([[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]) نقل كرده است كه: رحمن و رحيم دو اسم رقيق هستند كه يكى، از ديگرى لطيف‌تر است و گفته شده در جمع بين اين دو قول كه رحمن مبالغه بيشترى دارد و رحيم اخص است؛ پس رحمان براى همه مخلوقات است و رحيم مخصوص مؤمنان است و آن تفضل بعد از تفضل است و وعده‌اى است كه اميدوارش نااميد نمى‌شود و اصل رحمت، رقت در قلب است و خداى تعالى به اين صفت، وصف نمى‌شود جز آنكه معناى رقت به معناى رضا تأويل شود؛ چون هر كسى كه به او رحم مى‌كنى، پس از او راضى هستى و وقتى كلمه‌اى احتمال دو معنا در آن وجود دارد كه يكى از آن دو در مورد خدا جايز و ديگرى جايز نباشد، به آن معنايى كه جايز است، برگشت داده مى‌شود.<ref>ر.ک: متن كتاب، ص101-102</ref>
    #نويسنده در تفسير ''' «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأى بُرْهانَ رَبِّهِ» ''' ....<ref>يوسف: 24</ref>، نوشته است در تفسير معناى همّ در اينجا اختلاف شده است: برخى گفته‌اند آن زن همت كرد بر عزيمت بر آن كار و يوسف همت ورزيد به خاطر شدت محبت از جهت شهوت و ديگرى گفته است هر دو از روى شهوت اهتمام كردند. برخى گفته‌اند همّت به معنى «عزمت» است و ''' «همّ بها» '''؛ يعنى بضربها (خواست كه آن زن را بزند)... ....<ref>همان، ص265</ref>
    #نویسنده در تفسير ''' «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأى بُرْهانَ رَبِّهِ» '''.<ref>يوسف: 24</ref>، نوشته است در تفسير معناى همّ در اينجا اختلاف شده است: برخى گفته‌اند آن زن همت كرد بر عزيمت بر آن كار و يوسف همت ورزيد به خاطر شدت محبت از جهت شهوت و ديگرى گفته است هر دو از روى شهوت اهتمام كردند. برخى گفته‌اند همّت به معنى «عزمت» است و ''' «همّ بها» '''؛ يعنى بضربها (خواست كه آن زن را بزند).<ref>همان، ص265</ref>
    #نويسنده در تفسير سوره اخلاص نوشته است: كافران از پيامبر(ص) پرسيدند: پروردگار تو چيست؟ از طلاست يا نقره؟ مى‌خورد يا مى‌آشامد؟ پس خداى تعالى اين سوره را نازل كرد... در قول خداى متعال: ''' «اللَّهُ الصَّمَدُ» '''، «اللَّهُ» مبتداست و «الصَّمَدُ» خبرش و جايز است كه «الصَّمَدُ» صفت براى الله باشد و اللَّهُ، خبر مبتداى محذوف؛ يعنى: «هو اللّهُ الصمدُ» و... ....<ref>ر.ك: همان، ص578-579</ref>
    #نویسنده در تفسير سوره اخلاص نوشته است: كافران از پيامبر(ص) پرسيدند: پروردگار تو چيست؟ از طلاست يا نقره؟ مى‌خورد يا مى‌آشامد؟ پس خداى تعالى اين سوره را نازل كرد... در قول خداى متعال: ''' «اللَّهُ الصَّمَدُ» '''، «اللَّهُ» مبتداست و «الصَّمَدُ» خبرش و جايز است كه «الصَّمَدُ» صفت براى الله باشد و اللَّهُ، خبر مبتداى محذوف؛ يعنى: «هو اللّهُ الصمدُ» و.<ref>ر.ک: همان، ص578-579</ref>


    == وضعيت كتاب ==
    == وضعيت كتاب ==
    براى كتاب حاضر، در پايان كتاب فقط فهرست منابع (مخطوطات و پايان‌نامه‌هاى دانشگاهى) و فهرست تفصيلى مطالب تنظيم شده و متأسفانه فهرست‌هاى فنى آماده نشده است.
    براى كتاب حاضر، در پايان كتاب فقط فهرست منابع (مخطوطات و پايان‌نامه‌هاى دانشگاهى) و فهرست تفصيلى مطالب تنظيم شده و متأسفانه فهرست‌هاى فنى آماده نشده است.


    ==پانويس ==
    ==پانويس ==
    <references />
    <references/>
    == منابع مقاله ==
    ==منابع مقاله==


    مقدمه و متن كتاب.
    مقدمه و متن كتاب.




    == پیوندها ==
     
    [http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/20357 مطالعه کتاب النکت فی القرآن الکریم در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:قرآن و علوم قرآنی]]
    [[رده:قرآن و علوم قرآنی]]
    [[رده:علوم قرآنی]]
    [[رده:علوم قرآنی]]
    [[رده:مباحث ادبی و بلاغی قرآن]]
    [[رده: مباحث ادبی و بلاغی قرآن]]

    نسخهٔ ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۰۴

    النکت فی القرآن الکریم
    النكت في القرآن الكريم
    پدیدآورانطویل، عبدالله عبدالقادر (محقق) مجاشعی، علی بن فضال (نویسنده)
    عنوان‌های دیگر(فی معانی القرآن الکریم و اعرابه)
    ناشردار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون
    مکان نشربیروت - لبنان
    سال نشر1428 ق یا 2007 م
    چاپ1
    موضوعقرآن - اعراب

    قرآن - صرف و نحو

    قرآن - مسایل لغوی
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏BP‎‏ ‎‏82‎‏/‎‏2‎‏ ‎‏/‎‏ف‎‏4‎‏ن‎‏8*
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    النكت في القرآن الكريم في معاني القرآن الكريم و إعرابه، اثر على بن فضال مجاشعى (؟- 479ق، بغداد) است كه در آن، برخى از آيات قرآن كريم را به ترتيب از سوره حمد تا ناس با تأكيد بر بُعد ادبى (صرف، نحو و لغت و...) توضيح داده و تفسير كرده است. اين اثر را «عبدالله عبدالقادر الطويل» تحقيق و تصحيح و همراه با مقدمه‌اى عالمانه منتشر كرده است.

    ساختار

    اين اثر، از مقدمه علمى مصحح و متن اصلى تشكيل شده است. متأسفانه نویسنده محترم، مقدمه‌اى براى اين كتاب ننوشته است. روش نویسنده در اين اثر، تفسير ترتيبى با استفاده از رويكرد ادبى (صرفى، نحوى، لغوى و...) است. همچنين مصحح محترم، تصاويرى از نسخه‌هاى خطى كتاب حاضر را آورده است.[۱]

    گزارش محتوا

    درباره محتوا و ويژگى‌هاى اين اثر، نكات زير قابل توجه است:

    1. محقق، در بحثى عالمانه، سيزده ويژگى روش‌شناسه‌گانه كتاب حاضر را ذكر كرده است.[۲]او از جمله چنين نوشته است: نویسنده توجهش را به بيان برخى از مباحث علوم قرآن نشان داده است، به خاطر اهميتى كه اين مطلب در كشف مسائل مشكل قرآن و تفسير آن دارد و بلكه شرط اساسى شرح مباحث قرآن است و البته گاه به‌صورت گذرا و گاه به‌صورت تفصيلى به اين مطالب پرداخته است و درهرحال مهم اين است كه اين مطالب را مورد عنايت قرار داده است. او از جمله به اين مباحث پرداخته است: «اسباب نزول»، «وقف و ابتدا»، «واژگان غير عربى كه در قرآن آمده»، «محكم و متشابه» و «نسخ در قرآن».[۳]
    2. نویسنده، از ابن عباس روايتى نقل كرده است در مورد «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» كه باء، يعنى: بهاء اللّه، سين، يعنى: سناء اللّه و ميم، يعنى: ملك اللّه و اللّه، يعنى: كسى كه مخلوقاتش به‌سوى او توجه مى‌كنند و او را مى‌پرستند، رحمن، يعنى: رحم‌كننده بر خلقش، رحيم به عبادش در آفرينش آنان كه از روى كرامتش بود. وى همچنين از او (ابن عباس) نقل كرده است كه: رحمن و رحيم دو اسم رقيق هستند كه يكى، از ديگرى لطيف‌تر است و گفته شده در جمع بين اين دو قول كه رحمن مبالغه بيشترى دارد و رحيم اخص است؛ پس رحمان براى همه مخلوقات است و رحيم مخصوص مؤمنان است و آن تفضل بعد از تفضل است و وعده‌اى است كه اميدوارش نااميد نمى‌شود و اصل رحمت، رقت در قلب است و خداى تعالى به اين صفت، وصف نمى‌شود جز آنكه معناى رقت به معناى رضا تأويل شود؛ چون هر كسى كه به او رحم مى‌كنى، پس از او راضى هستى و وقتى كلمه‌اى احتمال دو معنا در آن وجود دارد كه يكى از آن دو در مورد خدا جايز و ديگرى جايز نباشد، به آن معنايى كه جايز است، برگشت داده مى‌شود.[۴]
    3. نویسنده در تفسير «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأى بُرْهانَ رَبِّهِ» .[۵]، نوشته است در تفسير معناى همّ در اينجا اختلاف شده است: برخى گفته‌اند آن زن همت كرد بر عزيمت بر آن كار و يوسف همت ورزيد به خاطر شدت محبت از جهت شهوت و ديگرى گفته است هر دو از روى شهوت اهتمام كردند. برخى گفته‌اند همّت به معنى «عزمت» است و «همّ بها» ؛ يعنى بضربها (خواست كه آن زن را بزند).[۶]
    4. نویسنده در تفسير سوره اخلاص نوشته است: كافران از پيامبر(ص) پرسيدند: پروردگار تو چيست؟ از طلاست يا نقره؟ مى‌خورد يا مى‌آشامد؟ پس خداى تعالى اين سوره را نازل كرد... در قول خداى متعال: «اللَّهُ الصَّمَدُ» ، «اللَّهُ» مبتداست و «الصَّمَدُ» خبرش و جايز است كه «الصَّمَدُ» صفت براى الله باشد و اللَّهُ، خبر مبتداى محذوف؛ يعنى: «هو اللّهُ الصمدُ» و.[۷]

    وضعيت كتاب

    براى كتاب حاضر، در پايان كتاب فقط فهرست منابع (مخطوطات و پايان‌نامه‌هاى دانشگاهى) و فهرست تفصيلى مطالب تنظيم شده و متأسفانه فهرست‌هاى فنى آماده نشده است.

    پانويس

    1. مقدمه كتاب، ص89-92
    2. مقدمه كتاب، ص65-83
    3. همان، ص78-83
    4. ر.ک: متن كتاب، ص101-102
    5. يوسف: 24
    6. همان، ص265
    7. ر.ک: همان، ص578-579

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.