نمایش مبدأ برای النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR03599J1.jpg
| عنوان =النهایة في مجرد الفقه و الفتاوی
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران = 
[[طوسی، محمد بن حسن]] (نویسنده)
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏181‎‏/‎‏6‎‏ ‎‏/‎‏ط‎‏9‎‏ن‎‏9‎‏
| موضوع =
طوسی، محمد بن حسن، ۳۸۵ - 460ق. - سرگذشت‌نامه

فقه جعفری - قرن 5ق.
| ناشر = 
دار الکتاب العربي
| مکان نشر =بیروت - لبنان
| سال نشر = 1400 ق 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03599AUTOMATIONCODE
| چاپ =2
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03599
| کتابخوان همراه نور =03599
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی''' تألیف [[طوسی، محمد بن حسن|ابوجعفر محمد بن حسن بن على بن حسن طوسى]]، معروف به شيخ الطائفة، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ق).

==جايگاه آن==


كتاب النهاية يكى از معتبرترين آثار فقهى قدماء و از مشهورترين و مهم‌ترين آثار علمى بجامانده از [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (قده) است.

اين كتاب يك دوره فقه فتوايى از كتاب طهارت تا ديات است كه نظير [[المقنع]] [[شيخ صدوق]] (م 380 ق) و [[المقنع]] ة [[شيخ مفيد]] (م 413 ق) متن آن برگرفته از نصوص و روايات است و به اصطلاح فقه آن فقه منصوص يا اصول متلقاة است.

اين كتاب از زمان نگارش مورد توجه بزرگان از فقها قرار گرفته و به آن استناد شده است و تا زمان تأليف شرائع الاسلام [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] (م 676 ق) تدريس مى‌شده و شروحى بر آن نوشته شده است.

النهاية اولین تأليف فقهى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (قده) مى‌باشد كه در اكثر كتب فقهى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نظير «[[الخلاف]]»، «[[الجمل و العقود في العبادات|الجمل و العقود]]»، «المبسوط»، «الإيجاز في الفرائض» و «الاقتصاد» مطالبى به آن ارجاع و حواله شده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]486/2، 269، [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]222/6).

اگر چه اين كتاب برگرفته شده از متن روايات است اما بر اساس ترتيب كتب فقهى منظم شده است و مؤلف از بيان فروعات فقهى و نظريات فقهاى مذاهب اسلامى خوددارى نموده است.

معرفى «النهاية» توسط مؤلف در خطبۀ كتاب المبسوط:

[[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در خطبۀ كتاب المبسوط اين گونه مى‌نويسد: و كنت عملت على قديم الوقت كتاب النهاية، و ذكرت جميع ما رواه أصحابنا في مصنفاتهم و أصولها من المسائل و فرّقوه في كتبهم، و رتبه ترتيب الفقه و جمعت من النظائر و رتبت فيه الكتب على ما رتبت للعلّة التي بيّنها هناك، و لم أتعرّض للتفريع على المسائل و لا لتعقيد الأبواب و ترتيب المسائل و تعليقها و الجمع بين نظائرها.

بل أوردت جميع ذلك أو أكثره بالفاظ المنقولة حتى لا يستوحشوا من ذلك و عملت بآخره مختصر جمل العقود في العبادات سلكت فيه طريق الإيجاز و الاختصار و عقود الأبواب فيما يتعلّق بالعبادات و وعدت فيه أن أعمل كتابا في الفروع خاصّة يضاف إلى كتاب النهاية و يجتمع معه يكون كاملا كافيا جميع ما يحتاج إليه ثم رأيت أن ذلك يكون ميسورا يصعب فهمه على الناظر فيه لأنّ الفرع إنما يفهمه إذا ضبط الأصل معه.

اگر چه عبارت [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بطور كامل و طولانى نقل شد، اما براى آشنايى با كتاب النهاية از زبان شيخ الطائفة لازم ديده شد كه تمام عبارت نقل گردد.

==تاريخ تأليف==


از تاريخ دقيق تأليف كتاب در كتاب‌هاى تراجم مطلبى در دست نيست اما با توجه به قرائن و شواهد مى‌توان تاريخ تخمينى آن را بدست آورد.

با توجه به اين كه مؤلف تفصيل مباحثى از كتاب را به [[تهذيب الأحكام]] ارجاع داده است و كتاب [[تهذيب الأحكام]] نيز بين سال‌هاى 412 تا 415 تأليف شده است بنابراین النهاية پس از اين تاريخ تأليف شده است. (ج 501/1، ج 271/3 النهاية و نكتها).

از طرفى آیت‌الله [[واعظ‌زاده خراسانی، محمد|محمد واعظ زاده خراسانى]] در مقدمۀ كتاب [[الجمل و العقود في العبادات|الجمل و العقود]] تصريح نموده كه كتاب «النهاية» در زمان زندگانى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] (م 436 ق) نوشته شده، يعنى قبل از سفر ابن البراج به طرابلس براى قضاوت در آن منطقه در سال 438ق كه كتاب به درخواست او نوشته شده است. (مقدمۀ كتاب [[الجمل و العقود في العبادات|الجمل و العقود]] صفحۀ 27).

با توجه به مطالب فوق كتاب بين سال‌هاى 415ق تا 435ق تأليف شده و به همين علت در ساير كتاب‌هاى مؤلف مثل [[الجمل و العقود في العبادات|الجمل و العقود]]، [[الخلاف]]، المبسوط، الإيجاز في الفرائض، و الاقتصاد مباحثى را به آن ارجاع داده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]486/2، 269).

==تاريخ انتشار==


اين كتاب براى اولین بار در سال 1276ق همراه با كتاب نكت النهاية و؟؟؟ديگر در كتاب جوامع الفقهية چاپ شده است. (صفحۀ 40 مقدمۀ كتاب نكت النهاية).

در سال 1373ق در چاپخانۀ دانشگاه بصورت مستقل و سپس در بيروت با مقدمه‌اى از [[آقا بزرگ تهرانى]] صاحب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]چاپ شده است.

دكتر مهدوى نيز در سال 1382ق به مناسبت هزارۀ مهرگان در دو جلد با مقدمۀ آقاى دانش‌پژوه بار ديگر چاپ نموده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]404/24).

كتاب موجود كه النهاية به ضميمه نكت النهاية مى‌باشد در سال 1417ق توسط نشر اسلامى تابع جامعۀ مدرسين چاپ شده است.

==نسخه‌ها==


در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] به نسخه‌هاى متعددى اشاره شده كه عبارتند از:

# نسخه‌هايى كه در چاپ كتاب موجود استفاده شده، با اين تفاوت كه نسخه‌اى كه متعلّق به دكتر مهدوى بوده و به خط ابوالفرج مسعود است و در سال 546 نوشته شده است، اين نسخه به عنوان نسخۀ اصلى عنوان شده است. در حالى كه در مقدمۀ ناشر، ناشر كتاب موجود، نسخۀ اصلى را نسخه‌اى كه متعلّق به استاد دانش‌پژوه بوده ذكر نموده و نسخۀ دكتر مهدوى را يكى از 5 نسخه دانسته است. (مقدمۀ ناشر صفحۀ /186ج 1، نكت النهاية، [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]404/24).
# قديمى‌ترين نسخه‌اى را كه صاحب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] در كربلا ديده و مربوط به سال 591ق است و به خط ابوالحسن على بن ابراهیم بن موسى فراهانى است، در كتابخانۀ تهرانى نگهدارى مى‌شود.
# قديمى‌ترين نسخه‌اى كه در كتابخانۀ آیت‌الله نجفى مرعشى است، مربوط به سال 507ق مى‌باشد.
# نسخۀ كتابخانۀ آستان قدس رضوى، مربوط به سال 985 ق.
# نسخۀ شيخ هادى کاشف‌الغطاء، مربوط به سال 1060 ق.
# نسخۀ قاسم محيى‌الدين، در نجف به خط عاشور بن حسن، مربوط به سال 1084 ق.
# نسخۀ آیت‌الله‌نورى، به خط اسماعيل هرقلى. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]404/24 ق).

==نُسخ مورد اعتماد==
در تحقيق و تصحيح كتاب موجود از 5 نسخۀ خطى و سه نسخۀ چاپى استفاده شده كه عبارتند از:
# نسخۀ چاپى كتابخانۀ دانشگاه تهران كه بوسيلۀ استاد دانش‌پژوه تصحيح و تحقيق شده و بوسيلۀ دانشگاه تهران چاپ شده است. اين نسخه، نسخۀ اصلى است كه براى مقابله با پنج نسخۀ خطى مورد استفاده قرار گرفته است و داراى مزايايى است كه در مقدمۀ كتاب ذكر شده است.
# نسخۀ خطى كتابخانۀ دكتر اصغر مهدوى با شمارۀ 487 كه در سال 546ق نوشته شده است و با رمز «مه» مشخص شده است.
# نسخۀ خطى كتابخانۀ محمد امين خنجى با شمارۀ 318 كه در سال 579ق نوشته شده و با رمز «خ» مشخص شده است.
# نسخۀ خطى كتابخانۀ ملك با شمارۀ 3970 كه در سال 627ق نوشته شده و با رمز «ملك» مشخص شده است.
# نسخۀ خطى كتابخانۀ آیت‌الله خادمى اصفهانى كه شامل دو اجازه از [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] (قده) به حسین بن اردشير در سال 681ق است و با رمز «ص» مشخص شده است.

اما دو نسخۀ چاپى ديگر، نسخۀ چاپ بيروت با رمز «ب» و نسخۀ چاپ سنگى با رمز «ح» مى‌باشد.

==تقسيم‌بندى مطالب==
مباحث كتاب به طور كلى در ابتداء به: كتاب، سپس باب و در آخر به مسأله تقسيم مى‌شود و دو مجموع شامل 22 كتاب، 214 باب و 36000 مسأله است.

كتاب النهاية شامل كتاب‌هاى طهارة، صلاة، صيام، زكاة، حج، جهاد، ديون و كفالات و حوالات و وكالات، شهادات، قضايا و احكام، مكاسب، متاجر، نكاح، طلاق، عتق و تدبير و مكاتبه، ايمان و نذور و كفارات، صيد و ذبائح، اطعمه و اشربه، وقوف و صدقات، وصايا، مواريث، حدود و ديات مى‌باشد.

در تقسيم‌بندى مباحث، بر خلاف اكثر كتب فقهى قديمى، كتاب الصوم بر كتاب الزكاة مقدم شده است.

==شروح و حواشى==
كتاب النهاية داراى 7 شرح است كه 4 شرح آن متعلّق به شيخ قطب‌الدين راوندى است. اين شروح عبارتند از:
# نكت النهاية، تأليف [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] (ذ/ج 110/14، ج 305/20)،
# المرشد إلى سبيل التعبد، تأليف فرزند مؤلف، ابوعلى حسن بن محمد طوسى (ذ/ج 110/14، ج 305/20)،
# شرح النهاية، تأليف نظام‌الدين سليمان بن حسن صهرشتى صاحب اصباح الشيعة (م ذ/ج 110/14، ج 119/2)،
# شرح مشكلات النهاية، تأليف قطب‌الدين راوندى (م 573 ق) (ذ/ج 110/14، ج 66/21)،
# شرح ما يجوز و ما لا يجوز في النهاية، تأليف قطب‌الدين راوندى (ذ/ج 52/14، 110)،
# نهية النهاية، تأليف شيخ قطب‌الدين راوندى (ذ110/14/، 431/24)،
# المغني في شرح النهاية الطوسيّة، تأليف شيخ قطب‌الدين راوندى (ذ110/14/، 296/21)،

: تذكر: كتاب النهاية بوسيلۀ بعضى از اصحاب هم‌عصر با [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (قده) به فارسی قديمى ترجمه شده است كه در كتابخانۀ سيد‌ ‎جليل نصراللّه تقوى در تهران وجود دارد. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]143/4).

در كتاب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] از كتاب «النهاية» تعبير به «نهاية الإحكام» شده كه به نظر صحيح نيست و «نهاية الإحكام» تأليف [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] مى‌باشد. (ذ110/14/).

==ويژگى‌ها==
اگر چه كتاب «النهاية» به سبک رساله‌هاى عمليۀ متداول در زمان ما تأليف شده است و متن آن برگرفته از روايات و متون اخبار اهل‌بيت عليهم‌السلام مى‌باشد امّا داراى ويژگى‌هاى خاصى است كه به چند مورد اشاره مى‌شود:

در برخى از موارد مؤلف رواياتى را با لفظ «روى» به صورت مجمل و يا حتى با ذكر سلسله سند بيان مى‌كند كه به چند نمونه اشاره مى‌شود.

* قد روى انه يكون ميراثه لورثته الكفار و ذلك محمول على ضرب من التقيد لانه مذهب العامّة
* قد روى عن أبي‌الحسن الثالثعليه‌السلام
* الأول أحوط و أكثر في الروايات
* روى ابن أبي‌عمير عن إبراهیم بن عبدالحميد عن سعد إسكاف عن زياد بن عيسى
* عن أبيالجارود عن أصبع عن أبي‌عبداللّه(ع)
* روى السكونیعن أبي‌عبداللّه(ع)
* على ما روى في بعض الأخبار
* فإن ذلك مكروه على ما جاءت به الأخبار
* كان عليه الحد على ما روى في بعض الروايات.

در برخى موارد نيز نظريات فقهاى بزرگ به صورت مجمل و با عنوان «بعض أصحابنا» بيان مى‌نمايد، به عنوان نمونه، جلد اول، صفحۀ 409، جلد سوم، صفحۀ 199 و 269.

(ج 239/3، 240، 258، 259، ج 339/1، ج 14/2، 351، 453 نكت النهاية).

از آن جايى كه كتاب «النهاية» پس از «[[تهذيب الأحكام]]» نوشته شده است، مؤلف در مواردى تفصيل مطالب را به «التهذيب» ارجاع مى‌دهد، به عنوان نمونه:

*در كتاب الحج: إلى آخر الدعاء التي ذكرناه في كتاب «[[تهذيب الأحكام]]»،
*در كتاب المواريث: قد أوردناها في كتاب «[[تهذيب الأحكام]]» بأنهم يورثون من الجهتين،
* در كتاب الديات: قد أوردناه نحن في كتاب «تهذيب الاحكام» فمن أراد الوقوف عليه فليقف عليه من هناك. (ج 501/1، ج 271/3، 457 نكت النهاية).

از ديگر ويژگى‌هاى مهم كتاب، اختصار و ايجاز در ذكر مباحث كتاب است بطورى كه در آخر كتاب المواريث مى‌نويسد: فينبغي أن يعرف هذا الباب و يعتمد عليه، فإنّه يشرف به على سائر ما طوّل به من المسائل في الكتب، و أصولها ما لخصناه. (ج 277/3).

اگر چه متن كتاب، از روايات اخذ شده است، امّا گاهى مؤلف چندين صفحه را به ذكر روايات با نام راوى و امام معصوم(ع) اختصاص داده، به عنوان مثال:

* در قسمت انفال از كتاب متاجر 9 روايت،
* در كتاب قضاء، صفحات 80 تا 88 از جلد دوم، 26 روايت،
* در باب حث الوصيّة، صفحات 138 و 39 از جلد سوّم،
* در كتاب ديات، صفحۀ 422 از جلد سوّم،
* و همين‌طور در صفحۀ اول كتاب متاجر روايات متعددى را نقل مى‌كند.

==نظريات جديد==
كتاب «النهاية» پر از نظريات و ابتكارات مؤلف مى‌باشد كه به بعضى از نظريات وى در مسائل اجتماعى اشاره مى‌شود.

در مسألۀ اقامۀ حدود از مبحث امر به معروف و نهى از منكر، وى اقامۀ حدود را فقط بوسيلۀ سلطانى كه منصوب از طرف خداوند يا منصوب از طرف امام معصوم(ع) باشد، صحيح مى‌داند. (ج 16/2).

هم‌چنين در باب عمل سلطان و گرفتن جايزه از او، خصوصيات عادل بودن، آمر به معروف و ناهى از منكر بودن، و قرار دادن اشياء در مواضعش را از شروط پذيرفتن ولايت از طرف سلطان ذكر نموده و مباحث بسيار مفيدى را مطرح مى‌نمايد. (ج 90/2 تا 92).

از ديگر مباحث اجتماعى، اقامۀ نماز جمعه است كه مؤلف با اجتماع شرايط، نماز جمعه را واجب عينى دانسته و تأكيد بر اجراى اين مراسم عبادى و سياسى دارد. (ج 333/1).

از ديگر نظريات مؤلف اين كه سلام دادن در نماز را مستحب دانسته و در باب فرائض الصلاة و سنت‌ها اين چنين مى‌نويسد: و التسليم سنّة ليس بفرض، من تركه متعمدا كان مضيعا فضيلة. (ج 317/1).

==گفتار بزرگان==
[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]، الذريعة: فهو كتاب فقهي كامل من الطهارة إلى الديات، و لأهميّته و متانته كان هو المحور من حين تأليفه إلى زمن المحقق الأول الحلّي رضوان اللّه عليه حين تأليفه الشرايع، فكان بحث العلماء في هذه المدة و تدريسهم و شروحهم غالباً فيه و عليه، و كانوا يمتازونه بالإجازة.

در جاى ديگر از [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]: النهاية في مجرد الفقه و الفتوى من أعظم آثاره و أجل كتب الفقه و متون الأخبار. ([[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] 160/9، 169، [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]403/24).

رجال [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سيد‌ ‎بحر العلوم]]: كتاب النهاية الذي ضمنّه متون الأخبار.

و در جاى ديگر بعد از نقل مقدمۀ كتاب مبسوط: إن من جملة فوائد هذه المقدمة ما أشرنا في وصف كتاب النهاية من أنه نقل متون الأخبار أو مضامينها، فإن هذا شيء عظم النفع عند إعواز الحديث. (رجال [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سيد‌ ‎بحر العلوم]] 230/3، 235).

شرح حال [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] به قلم [[آقا بزرگ تهرانى]]: النهاية في مجرد الفقه و الفتوى من أعظم آثاره و أجل كتب الفقه و متون الأخبار، و قد كان هذا الكتاب بين الفقهاء من لدن عصر مصنّفه إلى زمان المحقق الحلّي كالشرائع بعد مؤلّفها، فكان بحثهم و تدريسهم فيه، و شروحهم عليه. (مقدمۀ كتاب النهاية و نكتها صفحۀ 39 و 40).

الذريعة: كان النهاية كتابا مدرسيا حتى ألف المحقق الحلي الشرائع فكان الفقهاء يدرسونه و يكتبون عليه الشروح. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]403/24).

معالم العلماء: النهاية في مجرد الفقه و الفتاوى حسن. (معالم العلماء صفحۀ 114).

[[طبقات أعلام الشيعة]]: و كان كتابه «النهاية» المرجع للتدريس حتى ألّف المحقق كتابه «شرائع الإسلام» فاختص بالتدريس قبل كتب الشيخ، و صنف في جميع العلوم و بقيت كتبه مرجعا وحيدا للمتأخرين. ([[طبقات أعلام الشيعة]] 162/2 قرن پنجم).

روضات الجنات: و في كتاب النهاية سلك مسلك الأخباري الصرف، بحيث إنّه يتجاوز فيها مضامين الأخبار، و لم يتعدّ مناطيق الآثار. ([[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]218/6).

الكنى و الألقاب، فوائد رضوية: أما الفقه فهو حديث هذه الصناعة، و الملقى إليه زمام الانقياد و الطاعة، و كل من تأخر عنه من الفقهاء الأعيان فقد تفقه على كتبه، استفاد منها نهاية أربه و منتهى طلبه و له في هذا العلم «النهاية» التي صحّنه متون الأخبار. (الكنى و الألقاب ج 395/2 و 396، فوائد رضويه 470، [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]221/6).

==منابع مقاله==
* [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]403/24
* [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] 166/9، 159
* معالم العلماء 114
* [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]216/6
* ريحانة الأدب ج 399/2 تا 401، ج 325/3
* قصص العلماء صفحۀ 312
* الكنى و الألقاب 357/2، 395، 396
* لؤلؤ البحرين 245 - 252
* فوائد رضويه 470
* اختيار الرجال 365 و 366
* معجم مؤلفي الشيعة 263
* [[طبقات أعلام الشيعة]] 161/2، 162
* [[بحار الأنوار]] 61/1

==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


[[النهایة و نکتها]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده: فقه و اصول]]
[[رده: فقه مذاهب]]
[[رده: فقه شیعه]]