الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[امام رضا علیه‌السلام]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[غیبت صغری]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00153.jpg|بندانگشتی|مشهد، مرقد مطهر امام رضا علیه‌السلام|175px]]
    [[پرونده:NUR13575J1.jpg|بندانگشتی|غیبت صغری|175px]]


    '''ابوالحسن على بن موسى علیهما‌السلام''' (۱۴۸–۲۰۳ق)، ملقب به رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنی‌عشر علیهم‌السلام و دهمین معصوم از چهارده معصوم علیهم‌السلام است که به مدت 20 سال عهده‌دار امامت بود.
    '''غيبت صغرى''' اثر فارسى [[علی‌اصغر رضوانی]]، از مجموعه كتاب‌هاى «سلسله مباحث مهدویت» بوده كه به مسائل مربوط به عصر غيبت صغرى از قبيل حكمت آن، سفيران و توقيعات صادره، پرداخته است.


    [[مجلسی، محمدباقر|مجلسى]] در [[بحار الأنوار]] (311/49 چاپ جدید) تحت عنوان «تذییل» دربارۀ این كه آیا حضرت رضا علیه‌السلام به مرگ طبیعى وفات یافته یا شهید شده است مى‌گوید: میان اصحاب ما (یعنى شیعه) و مخالفان (اهل سنت) در این كه آیا حضرت رضا به مرگ طبیعى درگذشته یا مسموم شده اختلاف است و اشهر در میان ما شیعیان آن است كه آن حضرت به سم مأمون شهید شده است و از سید‌ ‎على بن طاوس از علماى شیعه نقل شده است كه او منكر مسموم بودن آن حضرت است و نیز [[اربلی، علی بن عیسی|اربلى]] در [[كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط. الحديثة)|كشف الغمة]] مسموم شدن آن حضرت را انكار كرده است و گفته است كه [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاوس]] قبول نداشت كه مأمون حضرت رضا را زهر داده باشد.
    در بخش اول، نویسنده درباره مبدأ غيبت صغرى، دو نظريه را مطرح كرده است:


    مؤلف [[كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط. الحديثة)|كشف الغمة]] پس از ذكر مطالبى در این باره مى‌گوید این كه گفته مى‌شود سوزن آلوده به زهر را در انگور فرو بردند و انگور را زهرآگین ساختند ما نمى‌دانیم كه چنین چیزى سبب زهرآگین شدن انگور مى‌گردد و قیاس طبى، آن را گواهى نمى‌دهد.
    #مبدأ آن از زمان ولادت حضرت مهدى(عج) باشد؛ وى اين نظريه را مورد مناقشه دانسته، زيرا بحث از غيبت امام است و در آن هنگام، حضرت هنوز به مقام امامت نرسيده بودند.
    #غيبت از زمان شهادت [[امام حسن عسکری(ع)]] باشد؛ كه اين نظريه را تأييد مى‌كند.


    البته [[مجلسی، محمدباقر|مجلسى]] اظهارات مؤلف [[كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط. الحديثة)|كشف الغمة]] را رد مى‌كند و حق را به جانب [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|صدوق]] و [[مفید، محمد بن محمد|مفید]] مى‌دهد و معتقد است كه آن حضرت مسموم شده است. دربارۀ مسموم شدن آن حضرت از راه انگور یا انار یا چیز دیگر روایات مختلف است و آنچه مى‌توان با قطع نظر از جزئیات و تفاصیل واقعه گفت این است كه همچنان كه انتخاب آن حضرت به ولایت‌عهدى سیاسى بوده است وفات آن حضرت هم در جوّى سیاسى صورت گرفته است و به همین جهت احتمال مسموم شدن حضرت بیشتر است.


    زیرا مأمون پس از شنیدن این كه او را در بغداد از خلافت خلع كردند و با ابراهیم بن المهدى بیعت كردند دریافت كه یكى از علل عمدۀ مخالفت بزرگان و دست اندركاران بغداد با خلافت او همین ولایت‌عهدى حضرت رضا است و خواست به هر نحوى كه شده است خود را از این گرفتارى كه گریبان‌گیر او شده بود نجات دهد.......<div class="mw-ui-button">[[امام رضا علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
    وى معتقد است غيبت صغرى، نشانگر اولين مرحله از امامت حضرت مهدى(عج) مى‌باشد و جهت آن اين است كه عادت شیعیان اين بوده كه هر زمان اراده می‌كردند، خدمت امام خود رسيده و با غيبت كلى و تام، انس نداشتند، لذا براى جا افتادن اين موضوع، ابتدا غيبت صغرى تحقق پيدا كرده است.
     
    عصر غيبت صغرى از امتيازاتى برخوردار است كه نویسنده به برخى از آن‌ها اشاره كرده است؛ از جمله:
     
    #در اين عصر امام مهدى(عج) متصدى امامت و خلافت شد.
    #امام(ع) در اين دوران استتار كامل نداشتند، بلكه به جهت مصالح كلى با برخى خواص ملاقات برقرار می‌كردند.
    #در اين عصر، چهار سفير وجود داشت كه از طرف حضرت به طور خصوص مأمور به رسيدگى امور مردم بودند.........<div class="mw-ui-button">[[غیبت صغری|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۳۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۴

    غیبت صغری

    غيبت صغرى اثر فارسى علی‌اصغر رضوانی، از مجموعه كتاب‌هاى «سلسله مباحث مهدویت» بوده كه به مسائل مربوط به عصر غيبت صغرى از قبيل حكمت آن، سفيران و توقيعات صادره، پرداخته است.

    در بخش اول، نویسنده درباره مبدأ غيبت صغرى، دو نظريه را مطرح كرده است:

    1. مبدأ آن از زمان ولادت حضرت مهدى(عج) باشد؛ وى اين نظريه را مورد مناقشه دانسته، زيرا بحث از غيبت امام است و در آن هنگام، حضرت هنوز به مقام امامت نرسيده بودند.
    2. غيبت از زمان شهادت امام حسن عسکری(ع) باشد؛ كه اين نظريه را تأييد مى‌كند.


    وى معتقد است غيبت صغرى، نشانگر اولين مرحله از امامت حضرت مهدى(عج) مى‌باشد و جهت آن اين است كه عادت شیعیان اين بوده كه هر زمان اراده می‌كردند، خدمت امام خود رسيده و با غيبت كلى و تام، انس نداشتند، لذا براى جا افتادن اين موضوع، ابتدا غيبت صغرى تحقق پيدا كرده است.

    عصر غيبت صغرى از امتيازاتى برخوردار است كه نویسنده به برخى از آن‌ها اشاره كرده است؛ از جمله:

    1. در اين عصر امام مهدى(عج) متصدى امامت و خلافت شد.
    2. امام(ع) در اين دوران استتار كامل نداشتند، بلكه به جهت مصالح كلى با برخى خواص ملاقات برقرار می‌كردند.
    3. در اين عصر، چهار سفير وجود داشت كه از طرف حضرت به طور خصوص مأمور به رسيدگى امور مردم بودند.........