اهری، عیسی

عیسی سلیم‌پور اهری (متولد 1311-1397ش)، دانش‌آموخته حوزه علمیه، روحانی، خطیب مبارز و محقق.

اهری، عیسی
نام اهری، عیسی
نام‎های دیگر
نام پدر عبدالسعید
متولد 16 بهمن ۱۳۱۱ش
محل تولد اهر
رحلت 1ربیع‌الثانی ۱۴۴۰ق برابر با 18 آبان 1397ش
اساتید شیخ جعفر سبحانی

سید رضا صدر

سید عبدالکریم موسوی اردبیلی

بروجردی

نجفی مرعشی

شریعتمداری

علامه طباطبایی

برخی آثار صحيفة المهدي علیه‌السلام

صحیفۀ مهدیه با نگاهی روان شناختی

کد مؤلف AUTHORCODE05479AUTHORCODE

ولادت

ایشان در 16 بهمن ۱۳۱۱ش در شهرستان اهر به دنیا آمد. پدرش مرحوم عبدالسعید، به علت موقعیت معنوی و اجتماعی که داشت به «شیخ سعید» معروف بود و در اهر و روستاهای اطراف به آموزش و تربیت جوانان می‌پرداخت.

تحصیلات

وی دروس مقدمات و سطوح علوم حوزوی را در اهر آموخت و در سال ۱۳۳۳ش برای ادامه تحصیل به تبریز رفت و در محضر علمای ارجمند و بزرگواری چون حضرات آیات: حاج میرزا احمد اهری، حاج میرزا عبدالله مجتهدی، حاج شیخ نصرالله شبستری به تلمذ پرداخت. مدتی بعد به قم آمد و از دروس اساتیدی چون حضرات آیات: میرزا محمد مجاهدی، سید رضا صدر، شیخ جعفر سبحانی و سید عبدالکریم موسوی اردبیلی بهره‌مند شد. و در مراحل تکمیلی در دروس خارج آیات عظام: بروجردی، شریعتمداری، نجفی مرعشی و جلسات تفسیری علامه طباطبایی شرکت نمود.

مبارزات انقلابی

ایشان در سال ۱۳۴۰ش به تبریز بازگشت تا مردم تبریز را با حضور در میانشان، از حقایق اجتماعی، دینی، سیاسی و معنوی آگاه سازد... با آغاز نهضت اسلامی ایران به رهبری امام خمینی، عیسی اهری به قول تبریزی‌ها یکی از «سه تفنگدار» اصلی مبارزات تبریز و بلکه آذربایجان بود، در کنار آقایان: محمدحسن بکایی و محمود وحدت.

البته در این مرحله، دیگر وعاظ تبریز هم هرکدام به میدان آمدند و با توجه به شرایط و امکانات خود در مبارزه و روشن ساختن مردم، فعال شدند؛ ولی پیش از همه، شیخ عیسی اهری بود که شجاعانه در صحنه بود و در جریان «انجمن‌های ایالتی و ولایتی سال ۱۳۴۱» نخستین زندان رفتن را تجربه کرد؛ ولی پس از آزادی، به راه خود ادامه داد. دومین زندان طولانی او، پس از حادثه ۱۵ خرداد و عاشورای خونین مدرسه فیضیه بود.

وی همچنان به مبارزه ادامه داد و منبرهایش یکی از پر مستمع‌ترین منابر تبریز بود. وی بدون ترس به‌طور مستقیم به افشای رژیم می‌پرداخت و در نتیجه در سال‌های ۱۳۴۵ و ۱۳۴۷ هم بازداشت شد و مدت‌ها در زندان به سر برد و بعد از «ممنوع ‌المنبر» ‌شدن در سال ۱۳۴۸ به تهران مهاجرت نمود.

وفات

شیخ عیسی اهری پس از سال‌ها تلاش علمی و دینی پس از تحمل بیماری، در اول ربیع‌الثانی ۱۴۴۰ق برابر با 18 آبان 1397ش در تهران درگذشت و طبق وصیت خود، در بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.

آثار

  1. نخستین اثر وی رساله «الخلل الواقع فی ‌الصلاة»، است که درواقع تقریراتی از دروس مرحوم آیت‌الله شریعتمداری بود که برای عرضه در جلسه امتحان دوره آیت‌الله بروجردی تحریر نموده بود و به ممتحنان معظم آن برهه: آیت‌الله صافی و آیت‌الله قاضی تقدیم کرد و به قبولی‌اش در امتحانات انجامید...
  2. «وهابیت» از آثار تألیفی ایشان است که در جلسات علمی آیت‌الله مکارم شیرازی مورد بررسی قرار گرفت و سپس به همت مؤسسه ایشان به چاپ رسید.
  3. «صحیفه المهدی» یکی دیگر از آثار تحقیقی شیخ اهری است که شامل ۴۳ دعا از ادعیه حضرت مهدی(عج) می‌باشد و نخست در قم چاپ شد و سپس در بیروت به چاپ مجدد رسید و بعدها ترجمه انگلیسی‌اش در لندن و ترجمه اردویش در پاکستان زیر عنوان «صحیفه المنجی» منتشر گردید.
  4. اثر دیگر مرحوم اهری ترجمه کتاب «علی و‌لید الکعبة» تألیف علامه محمدعلی اردوبادی ـ از علمای معروف حوزه نجف اشرف است که با عنوان «علی مولود کعبه» چندین بار در قم چاپ شده است.
  1. اثر دیگر، ترجمه «مرقد العقیلة» درباره مدفن حضرت زینب ‌(س) است که با مقدمه‌ای از دکتر محمد ثقفی به چاپ رسیده است[۱].

پانویس

  1. پایگاه اطلاع‌رسانی استاد سید هادی خسروشاهی

منابع مقاله

  1. پایگاه اطلاع‌رسانی استاد سید هادی خسروشاهی
  2. پایگاه اطلاع رسانی حوزه

وابسته‌ها