ایروانی، یوسف

میرزا یوسف ایروانی (1329-1411ق) از علمای نجف و از جمله شاگردان سید ابوالحسن اصفهانی و آیت‌الله خویی است که پس از مدتی به ایران آمد و در مدرسه مروی، مشغول تدریس شد. کتاب «الاشاراة الی مستند الفتوی في كتاب العروة الوثقی» از جمله آثار ایشان است.

میرزا یوسف ایروانی
نام میرزا یوسف ایروانی
نام‎های دیگر ميرزا يوسف ايرواني
نام پدر میرزا علی آقا (صاحب حاشیه مکاسب) بن عبدالحسین ابن علی‌اصغر بن محمدباقر ایروانی نجفی
متولد سال ۱۳۲۹ق
محل تولد نجف
رحلت 1369ش / 1411ق
اساتید سید ابوالحسن اصفهانی

آیت‌الله خویی

برخی آثار مستند الفتوی في شرح عروة الوثقی

الاشاراة الی مستند الفتوی في کتاب العروة الوثقی

کتاب الزکاة

کد مؤلف AUTHORCODE21453AUTHORCODE

زندگی‌نامه

آیت‌الله میرزا یوسف ایروانی، فرزند میرزا علی آقا (صاحب حاشیه مکاسب) بن عبدالحسین ابن علی‌اصغر بن محمدباقر ایروانی نجفی، در سال ۱۳۲۹ق در نجف متولد شد و ایشان در بیت علم پرورش یافته و پس از خواندن مقدمات و سطوح از محضر بزرگان نجف، همچون آیات عظام: ضیاءالدین عراقی، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، سید ابوالحسن اصفهانی، آیت‌الله خویی و میرزا عبدالهادی شیرازی و... استفاده نموده و پس از فوت سید ابوالحسن اصفهانی در سال 1366ق، به تهران مراجعت و در مسجد قندی خیابان خانی‌آباد، به اقامه جماعت و خدمات دینی، اشتغال یافت[۱].


ایشان در سال ۱۴۱۱ق، دعوت حق را لبیک گفته و در صحن مطهر حضرت علی ابن موسی‌الرضا(ع) به خاک سپرده شدند[۲].

آثار ایشان عبارتند از:

  1. «مستند الفتوی في شرح عروة الوثقی»؛
  2. «تقریرات و دراسات اساتید نجف اشرف مرحوم والدش و اساتید دیگر»[۳].
  3. «الاشاراة الی مستند الفتوی في کتاب العروة الوثقی»؛
  4. «کتاب المجهولات»؛
  5. «طرائف الأخبار و منتخب الأشعار و مقتطف الآثار»؛
  6. «رسائل الشيخ يوسف الإيرواني»؛
  7. «کتاب الزکاة»؛
  8. «اسناد و مدارک خاندان ایروانی»؛
  9. «رسالة في الأصول»؛
  10. «ادعیه به خط آیت‌الله ایروانی»؛
  11. «دست‌نوشته‌های فقهی متفرقه»؛
  12. «دست‌نوشته‌های متفرقه»؛
  13. «متفرقات نوشته‌های کشکول‌گونه»؛
  14. «مطالب متفرقه»؛
  15. «تقویم خاطرات از آیت‌الله میرزا یوسف ایروانی».

پانویس

  1. رازی، محمد شریف، ج4، ص383- 384
  2. همان
  3. ر.ک: رازی، محمد شریف، ج4، ص384

منابع مقاله

  1. رازی، محمد شریف، «گنجینه دانشمندان»، تهران، چاپ اسلامیه، 1352.

وابسته‌ها