خوشدل تهرانی، علی‌اکبر

خوشدل تهرانی، علی‌اکبر

نام	خوشدل تهرانی، علی‌اکبر
نام‌های دیگر
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE21559AUTHORCODE

علی‎اکبر صلح‎خواه، معروف به خوش‎دل تهرانی، فرزند مهدی‎بیک کرمانشاهی، در سال 1293ش، متولد شد. دروس حوزوی را از اساتیدی چون شیخ علی رشتی فراگرفت. دیوان اشعار وی حاوی قصاید فراوان برای چهارده معصوم است. وی در مهرماه 1365 در 72 سالگی درگذشت و در ابن بابویه شهر ری مدفون شد.

زادروز، زادگاه و تبار

خوش‎دل در زندگی‎نامه خودنوشت خود می‎نویسد: «تولدم در هشتم شوال المکرم 1332ق، برابر نهم تیرماه 1293 خورشیدی است که در هفتادویکمین سال عمر می‎باشم. پدرم مرحوم حاج رحیم، فرزند مهدی‎بیک کرمانشاهی از ایل محترم و میهن‎دوست و مبارز سنجابی که سالیانی با بیگانگان در جنگ بودند، می‎باشد و مادرم از خاندان شریف کاشان که نسبت به این دو شهر عشق می‎ورزم، چنان‎که گفته‎ام: گرچه تهران مسقط‎الرأس رهی است مادرم کاشی پدر کرمانشهی ا‎ست تحصیلاتم تا دیپلم در دبیرستان ثروت که بعداً به نام ایرانشهر تغییر نام داده بوده و به‎علاوه در مدرسه مروی مغنی و مطول را خدمت مرحوم حاج شیخ علی رشتی که در زمان خود استاد ادبیات زبان عرب در تهران بود، به تحصیل پرداختم و چندی هم در اصفهان و شیراز به تکمیل ادبیات و منطق و قدری هم فلسفه پرداختم و خود اقرار می‎کنم که این بضاعت مزجات قابل ذکر نیست، ولی سی سال تمام به سیر و سیاحت پرداخته، تمام ایران و عراق و ترکیه و مصر و حجاز و افغانستان و پاکستان و هندوستان را به پای شوق طی نموده و چهار سفر به زیارت خانه حق موفق شده‎ام. در خاتمه تذکر این نکته لازم است که هیچ دیوانی در این قرن به‎قدر دیوان حقیر ترویج از حقایق احکام نورانی اسلام ننموده؛ تنها کافی است که بگویم به ‎عدد سال عمرم برای چهارده معصوم هریک 71 قصیده سروده و از علمای واقعی و عرفای حقیقی کمال تجلیل و احترام را نموده، اگر در جایی از صوفی شکم‎خواره و زاهد سالوس انتقاد شده، گمان نرود که خدای ناکرده صاحب دیوان که عمری در خط اسلام و مذهب حقه تشیع قدم نهاده، نسبت به قشری از اقشار بدبینم که نه چنین است، بلکه انتقادها متوجه بدنام‎کننده نکونامی چند می‎باشد. باری از اول بهمن سال 1349 تا به حال 15 سال است به بیماری قلبی مبتلا و دو سال تمام جلیس بستر می‎باشم؛ خدا را شکر که با احدی اختلاف نداشته و در دلم جز محبت و دوستی یاران نیست و سخن خود را بدین بیت به پایان می‎برم: من از خامی ز راه خامه عزت خواستم خوش‎دل ندانستم بود دیوانگی این نی‎سواری‎ها‏.

وفات

وی در اول مهرماه 1365 دار فانی را وداع گفت و در ابن بابویه دفن شد.

منابع مقاله

1. صلح‎خواه، علی‎اکبر، مقدمه دیوان خوش‎دل تهرانی، سلسله نشریات ما، چاپ دوم، 1370.