دیوان امام (نسخه دیگر): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '‏.' به '.')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    خط ۲۹: خط ۲۹:
    '''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.  
    '''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.  


    در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‎گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‎پاره‎ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‎ای از جلوه‎های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‎مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‎زده و بی‎تابی است که در خلوت تنهایی با به‎کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:
    در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‎گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‎پاره‌ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‎های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‎مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‎زده و بی‎تابی است که در خلوت تنهایی با به‎کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:
    {{شعر}}{{ب|''هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال''|2=''با که گویم که در این پرده چه‎ها می‎بینم''}}{{ب|''کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین''|2=''آنچه من هر سحر از باد صبا می‎بینم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.'''
    {{شعر}}{{ب|''هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال''|2=''با که گویم که در این پرده چه‎ها می‎بینم''}}{{ب|''کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین''|2=''آنچه من هر سحر از باد صبا می‎بینم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.'''



    نسخهٔ ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۴۰

    ‏دیوان امام
    دیوان امام (نسخه دیگر)
    پدیدآورانخمینی، سید روح‌الله (سراينده)
    عنوان‌های دیگرمجموعه اشعار امام خمینی ديوان
    ناشرموسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني(س)
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشرمجلد1: 1388ش,
    شابک978-964-335-913-3
    موضوعشعر فارسی - قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏PIR‎‏ ‎‏8040‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏99‎‏ ‎‏د‎‏9

    دیوان امام، مجموعه اشعار مرحوم امام خمینی، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.

    در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که امام با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‎گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‎پاره‌ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‎های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‎مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‎زده و بی‎تابی است که در خلوت تنهایی با به‎کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.[۱]. آری شعر امام محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:

    هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیالبا که گویم که در این پرده چه‎ها می‎بینم
    کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چینآنچه من هر سحر از باد صبا می‎بینم

    [۲].

    در مقایسه این نسخه از کتاب با نسخه دیگری از دیوان امام که در سال 1383 به چاپ چهل‎ودوم رسیده و خوش‎نویسی اشعار آن به قلم جلیل رسولی است، می‎توان دریافت که نسخه حاضر برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است؛ محققین می‎توانند به نسخه مذکور که حاوی ضمیمه تحقیقی بیش از یک‎صد صفحه و مشتمل بر شرح مختصر اصطلاحات، فهرست اعلام و شناسنامه سروده‎هاست، مراجعه کنند[۳].

    فهرست مندرجات در ابتدای کتاب ذکر شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: دیباچه، ص5
    2. ر.ک: همان، ص6
    3. ر.ک: خمینی، روح‎الله، ص439-317

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. خمینی، روح‎الله، دیوان امام: سروده‎های حضرت امام خمینی(س)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چاپ چهل‎ودوم، 1383.


    وابسته‌ها

    دیوان امام