شاکر، احمد محمد

    از ویکی‌نور
    شاکر، احمد محمد
    نام شاکر، احمد محمد
    نام‎های دیگر اح‍م‍د م‍ح‍م‍د ش‍اک‍ر

    م‍ح‍م‍د ش‍اک‍ر، اح‍م‍د

    نام پدر محمد
    متولد / 1309ق / 1892م
    محل تولد قاهره مصر
    رحلت / 1377ق / 1958م
    اساتید
    برخی آثار الشعر و الشعراء

    الخراج

    ‏الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي

    کد مؤلف AUTHORCODE07168AUTHORCODE

    احمد محمد شاکر (1309- 1377ق) عالم به حدیث و تفسیر، از نویسندگان اسلامی است. او مدتی قاضی و رئیس محکمه بود و پس از بازنشستگی، به چاپ و نگارش روی آورد.

    تولد و وفات

    احمد بن محمد شاکر بن احمد بن عبدالقادر از آل ابی علیاء است که نسبش به امام حسین بن علی(ع) می‎رسد. وی در سال 1309ق در قاهره مصر به دنیا آمد و در همین شهر در سال 1377ق از دنیا رفت. پدر و مادرش از اهالی «جرجا» ی مصر بودند.[۱]

    تحصیل و منصب قضاوت

    پدرش او را «أحمد، شمس الأئمة أبا الأشبال» نامید و هنگامی‎که (در سال 1900 میلادی) متولی قضاوت در سودان شد، او را هم به همراه خودش به آنجا برد. وی او را به دانشکده «غوردون» برد، سپس به اسکندریه و از آنجا به قاهره رفت.[۲]

    او در سال 1917 به برخی وظایف قضایی گمارده شد. سپس به قضاوت رسید و تا سال 1951 قاضی و رئیس دادگاه عالی بود. سپس بازنشسته شد و پس ‎از این دوران تا زمان وفاتش به تألیف و نشر پرداخت.[۳]

    آثار

    شروح

    بزرگ‎ترین کارهای علمی او شرح پانزده جزء از اجزای «مسند أحمد بن حنبل» و همچنین شرح چهارده جزء از «عمدة التفسیر» در تلخیص تفسیر ابن کثیر است.[۴]

    تألیفات

    از کتاب‎های او می‎توان «نظام الطلاق في الإسلام» که در آن احکام طلاق بدون در نظر گرفتن مذهب خاصی بیان شده است و «أبحاث في أحكام» و «الشرع و اللغة» که رساله‎ای است در رد بر عبدالعزیز فهمی پاشا که نگارش زبان عربی به حروف لاتینی را پیشنهاد کرد (چیزی که در فارسی به این نوع نوشتن فینگلیش می‎گویند) و... را نام برد.[۵]

    پژوهش و تحقیق

    او پژوهش‎های سودمندی در حاشیه بر «رسالة الإمام الشافعي» و «جماع العلم للشافعي» و «لباب الآداب» ابن منقذ و «المعرّب» جوالیقی و... نوشت. می‎توان گفت پس از او کسی در مصر نیامده که بتواند در علم حدیث در حد و اندازه وی ظاهر شود.[۶]

    پانویس

    منابع مقاله

    زرکلى، خیرالدین‏، الأعلام(قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین)، دار العلم للملایین‏، بیروت، 1989 م‏.

    وابسته‌ها