شریعتمداری، سید محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق')
    جز (جایگزینی متن - 'مرعشی، شهاب‌الدین' به 'مرعشی، سید شهاب‌الدین')
    (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR06643.jpg|بندانگشتی|شریعتمداری، کاظم]]
    [[پرونده:NUR06643.jpg|بندانگشتی|شریعتمداری، کاظم]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|شریعتمداری، کاظم
    ! نام!! data-type="authorName" |شریعتمداری، کاظم
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‎های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'|  
    | data-type="authorOtherNames" | سید کاظم میرفیضی 
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1282 هـ.ش یا 14 ق
    | data-type="authorbirthDate" |1282 ش  
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|تبریز
    | data-type="authorBirthPlace" |تبریز
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1365 هـ.ش یا 1406 ق یا 1986 م
    | data-type="authorDeathDate" |1365 ش یا 1406 ق یا 1986 م
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |[[حائری یزدی، عبدالکریم|آيت‌الله عبدالكريم حائرى يزدى]]
     
    [[نائینی، محمدحسین|محمدحسین نايينى]]
     
    [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]]
     
    [[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]
     
    [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|[[تحقیق و تقریرات فی باب البیع و الخیارات]] و محقق
    | data-type="authorWritings" |[[تحقيق و تقريرات في باب البيع و الخيارات]]  
    |-class='articleCode'
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE6643AUTHORCODE
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE06643AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>


    '''سيد محمدكاظم شريعتمدارى''' (1282-1365ش)، از مراجع تقلید، مؤسس دارالتبليغ اسلامى، مؤسس حزب جمهوری خلق مسلمان ایران


    '''آيت‌الله سيد محمدكاظم شريعتمدارى''' در سال 1282، در تبريز متولد شد. وى از سلسله ساداتى است كه نسبش به [[امام سجاد(ع)]] منتهى مى‌شود. يكى از اجداد وى، ابوالقاسم جعفر بن حسين از نوادگان حسن اَفطَس بن على اصغر بن امام زين‌العابدين بوده كه اكنون در بروجرد به امامزاده جعفر معروف است.
    == ولادت ==
    در سال 1282، در تبريز متولد شد. وى از سلسله ساداتى است كه نسبش به [[امام سجاد(ع)]] منتهى مى‌شود. يكى از اجداد وى، ابوالقاسم جعفر بن حسين از نوادگان حسن اَفطَس بن على اصغر بن امام زين‌العابدين بوده كه اكنون در بروجرد به امامزاده جعفر معروف است.


    == تحصیلات ==
    ايشان تحصيلاتش را در علوم دينى در تبريز آغاز كرد و قبل از سن بلوغ در درس [[كتاب المكاسب|مكاسب]] حاضر شد و در 18 سالگى خود [[كتاب المكاسب|مكاسب]] تدريس مى‌نمود.
    ايشان تحصيلاتش را در علوم دينى در تبريز آغاز كرد و قبل از سن بلوغ در درس [[كتاب المكاسب|مكاسب]] حاضر شد و در 18 سالگى خود [[كتاب المكاسب|مكاسب]] تدريس مى‌نمود.


    وى پس از طى مقدمات و سطوح نهايى، چندى از مجلس درس آيت‌الله ميرزا صادق و آيت‌الله حاج ميرزا ابوالحسن انگجى استفاده نمود و ضمنا سطوح عالى [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] را تدريس مى‌كرد. در سال 1343ق مهاجرت به قم نمود و در مجلس درس آيت‌الله [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى حاضر شد و حكمت را از آقا شيخ على‌اكبر يزدى آموخت و دو مرتبه به نجف اشرف مسافرت كرده و از درس آيات عظام: محمدحسین نايينى، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و [[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]] استفاه نمود. دروس اخلاقى و فقهى را نيز نزد آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى آموخت. وى اجازه و تصديق اجتهاد خود را از حضرات آيات: عراقى، اصفهانى و [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى دريافت نمود. بنا بر دعوت علماى تبريز از عراق به ايران مراجعت و در تبريز به تدريس فقه و اصول پرداخت تا سال 1369ق كه به درخواست گروهى از فضلاء تبريزى مقيم قم، به حوزه قم برگشت و مشغول به تدريس فقه و اصول استدلالى شد.
    وى پس از طى مقدمات و سطوح نهايى، چندى از مجلس درس آيت‌الله ميرزا صادق و آيت‌الله حاج ميرزا ابوالحسن انگجى استفاده نمود و ضمنا سطوح عالى [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] را تدريس مى‌كرد. در سال 1343ق مهاجرت به قم نمود و در مجلس درس [[حائری یزدی، عبدالکریم|آيت‌الله عبدالكريم حائرى يزدى]] حاضر شد و حكمت را از آقا شيخ على‌اكبر يزدى آموخت و دو مرتبه به نجف اشرف مسافرت كرده و از درس آيات عظام: [[نائینی، محمدحسین|محمدحسین نايينى]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و [[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]] استفاه نمود. دروس اخلاقى و فقهى را نيز نزد [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى]] آموخت. وى اجازه و تصديق اجتهاد خود را از حضرات آيات: عراقى، اصفهانى و [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى دريافت نمود. بنا بر دعوت علماى تبريز از عراق به ايران مراجعت و در تبريز به تدريس فقه و اصول پرداخت تا سال 1369ق كه به درخواست گروهى از فضلاء تبريزى مقيم قم، به حوزه قم برگشت و مشغول به تدريس فقه و اصول استدلالى شد.


    بعد از رحلت [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]] در سال 1962م، وى به عنوان يكى از مراجع پيشتاز با مقلدانى از ايران، پاكستان، هندوستان، لبنان، كويت و قسمت‌هاى جنوبى خليج فارس تبديل شد كه به همراه آيت‌الله گلپايگانى و مرعشى نجفى در قم مشهور به آيات ثلاثه شدند.
    == مرجعیت ==
    بعد از رحلت [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]] در سال 1962م، وى به عنوان يكى از مراجع پيشتاز با مقلدانى از ايران، پاکستان، هندوستان، لبنان، كويت و قسمت‌هاى جنوبى خليج فارس تبديل شد كه به همراه [[گلپایگانی، محمدرضا|آيت‌الله گلپايگانى]] و [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|مرعشى نجفى]] در قم مشهور به آيات ثلاثه شدند.


    در 15 خرداد 1342ش، به سبب مخالفت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) با اصول شش‌گانه انقلاب سفيد، شاه امام(ره) را دستگير و به تهران برد و زندانى كرد. طبق قانون اساسى مشروطه، مجتهدين و مراجع تقليد مصونيت از محاكمه داشتند و امام(ره) به عنوان مرجع تقليد معروف نبود، لذا قصد محاكمه و اعدام ايشان را داشتند. براى نجات ايشان از اعدام و نيز آزادسازى آقاى قمّى و محلاّتى از زندان، آيت‌الله شريعتمدارى به تهران رفته و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) را به عنوان مرجع معرّفى كرد تا از اعدام ايشان جلوگيرى كند.
    در 15 خرداد 1342ش، به سبب مخالفت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) با اصول شش‌گانه انقلاب سفيد، شاه امام(ره) را دستگير و به تهران برد و زندانى كرد. طبق قانون اساسى مشروطه، مجتهدين و مراجع تقليد مصونيت از محاكمه داشتند و امام(ره) به عنوان مرجع تقليد معروف نبود، لذا قصد محاكمه و اعدام ايشان را داشتند. براى نجات ايشان از اعدام و نيز آزادسازى آقاى قمّى و محلاّتى از زندان، آيت‌الله شريعتمدارى به تهران رفته و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) را به عنوان مرجع معرّفى كرد تا از اعدام ايشان جلوگيرى كند.


    ايشان موسس دارالتبليغ اسلامى بود كه بعدا به «دفتر تبليغات اسلامى» تغيير نام داد. وى در غروب پنج‌شنبه مطابق با 14 فروردين 1365ش در بيمارستان مهراد تهران، بر اثر نارسايى كليه درگذشت.
    ايشان مؤسس دارالتبليغ اسلامى بود كه بعدا به «دفتر تبليغات اسلامى» تغيير نام داد.  
     
    == وفات ==
    وى در غروب پنج‌شنبه مطابق با 14 فروردين 1365ش در بيمارستان مهراد تهران، بر اثر نارسايى كليه درگذشت.


    == آثار==
    == آثار==


    برخى از تقريرات دروس ايشان مكتوب و منتشر شده است.
    برخى از تقريرات دروس ايشان مكتوب و منتشر شده است.
    خط ۵۲: خط ۶۶:




    == وابسته‌ها ==
    ==وابسته‌ها==
    [[تحقیق و تقریرات فی باب البیع و الخیارات]]  
    [[تحقيق و تقريرات في باب البيع و الخيارات]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ ‏۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۲۶

    شریعتمداری، کاظم
    نام شریعتمداری، کاظم
    نام‎های دیگر سید کاظم میرفیضی 
    نام پدر
    متولد 1282 ش
    محل تولد تبریز
    رحلت 1365 ش یا 1406 ق یا 1986 م
    اساتید آيت‌الله عبدالكريم حائرى يزدى

    محمدحسین نايينى

    سيد ابوالحسن اصفهانى

    ضياءالدين عراقى

    آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى

    برخی آثار تحقيق و تقريرات في باب البيع و الخيارات
    کد مؤلف AUTHORCODE06643AUTHORCODE

    سيد محمدكاظم شريعتمدارى (1282-1365ش)، از مراجع تقلید، مؤسس دارالتبليغ اسلامى، مؤسس حزب جمهوری خلق مسلمان ایران

    ولادت

    در سال 1282، در تبريز متولد شد. وى از سلسله ساداتى است كه نسبش به امام سجاد(ع) منتهى مى‌شود. يكى از اجداد وى، ابوالقاسم جعفر بن حسين از نوادگان حسن اَفطَس بن على اصغر بن امام زين‌العابدين بوده كه اكنون در بروجرد به امامزاده جعفر معروف است.

    تحصیلات

    ايشان تحصيلاتش را در علوم دينى در تبريز آغاز كرد و قبل از سن بلوغ در درس مكاسب حاضر شد و در 18 سالگى خود مكاسب تدريس مى‌نمود.

    وى پس از طى مقدمات و سطوح نهايى، چندى از مجلس درس آيت‌الله ميرزا صادق و آيت‌الله حاج ميرزا ابوالحسن انگجى استفاده نمود و ضمنا سطوح عالى رسائل و مكاسب را تدريس مى‌كرد. در سال 1343ق مهاجرت به قم نمود و در مجلس درس آيت‌الله عبدالكريم حائرى يزدى حاضر شد و حكمت را از آقا شيخ على‌اكبر يزدى آموخت و دو مرتبه به نجف اشرف مسافرت كرده و از درس آيات عظام: محمدحسین نايينى، سيد ابوالحسن اصفهانى و ضياءالدين عراقى استفاه نمود. دروس اخلاقى و فقهى را نيز نزد آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى آموخت. وى اجازه و تصديق اجتهاد خود را از حضرات آيات: عراقى، اصفهانى و عبدالكريم حائرى يزدى دريافت نمود. بنا بر دعوت علماى تبريز از عراق به ايران مراجعت و در تبريز به تدريس فقه و اصول پرداخت تا سال 1369ق كه به درخواست گروهى از فضلاء تبريزى مقيم قم، به حوزه قم برگشت و مشغول به تدريس فقه و اصول استدلالى شد.

    مرجعیت

    بعد از رحلت آيت‌الله بروجردى در سال 1962م، وى به عنوان يكى از مراجع پيشتاز با مقلدانى از ايران، پاکستان، هندوستان، لبنان، كويت و قسمت‌هاى جنوبى خليج فارس تبديل شد كه به همراه آيت‌الله گلپايگانى و مرعشى نجفى در قم مشهور به آيات ثلاثه شدند.

    در 15 خرداد 1342ش، به سبب مخالفت امام خمينى(ره) با اصول شش‌گانه انقلاب سفيد، شاه امام(ره) را دستگير و به تهران برد و زندانى كرد. طبق قانون اساسى مشروطه، مجتهدين و مراجع تقليد مصونيت از محاكمه داشتند و امام(ره) به عنوان مرجع تقليد معروف نبود، لذا قصد محاكمه و اعدام ايشان را داشتند. براى نجات ايشان از اعدام و نيز آزادسازى آقاى قمّى و محلاّتى از زندان، آيت‌الله شريعتمدارى به تهران رفته و امام خمينى(ره) را به عنوان مرجع معرّفى كرد تا از اعدام ايشان جلوگيرى كند.

    ايشان مؤسس دارالتبليغ اسلامى بود كه بعدا به «دفتر تبليغات اسلامى» تغيير نام داد.

    وفات

    وى در غروب پنج‌شنبه مطابق با 14 فروردين 1365ش در بيمارستان مهراد تهران، بر اثر نارسايى كليه درگذشت.

    آثار

    برخى از تقريرات دروس ايشان مكتوب و منتشر شده است.

    از جمله آثار ايشان، عبارت است از: خلاصة الاحكام؛ مناسك حج؛ مناهج التقى؛ حاشية على عروة الوثقى؛ تحقيق و تقريرات فى باب البيع و الخيارات و وسيلة العباد ليوم المعاد.


    وابسته‌ها

    تحقيق و تقريرات في باب البيع و الخيارات