شمع الیقین و آیینه دین

    از ویکی‌نور
    شمع الیقین و آیینه دین
    نام کتاب
    نام های دیگر کتاب
    پدیدآورندگان لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق (نويسنده)

    سبحانی تبریزی، جعفر(مقدمه‌نويس)

    سعيدي، جعفر (محقق)

    زبان فارسي
    کد کنگره ‏BP‎‏ ‎‏211‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏ل‎‏2‎‏ش‎‏8‎‏*
    موضوع نثر فارسي - قرن 12ق.

    کلام شيعه اماميه - قرن 12ق.

    ناشر نشر سايه
    مکان نشر ايران - تهران
    سال نشر مجلد1: 1387ش ,
    کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE14800AUTOMATIONCODE

    شمع الیقین و آیینه دین، نوشته حسن بن عبدالرزاق لاهیجی، کتابی است با موضوع کلامی که در یک جلد به نگارش درآمده است و توسط جعفر پژوم تصحیح و تحقیق آن صورت گرفته است.

    این کتاب یکی از پرمایه‎ترین کتاب‎های کلامی فارسی است که در آن مسائل اعتقادی و کلامی با نثری دلپذیر در پنج باب تنظیم شده است که هر باب آن مربوط به یکی از اصول پنج‎گانه عقاید شیعه امامیه (توحید، عدل ، نبوت، امامت و معاد) است[۱].

    ساختار

    کتاب، متشکل است از: پیشگفتار مصحح، مقدمه آیت‎الله سبحانی، مقدمه مؤلف و متن اصلی شامل یک مقدمه و پنج باب که هر باب از فصل‎های متعدد تشکیل شده که در هرکدام از آنها مطالب مرتبط با آن و آیات و روایات مربوطه ارائه گردیده است.

    گزارش محتوا

    مصحح در پیشگفتار، در مورد کتاب و کاری که وی بر روی آن انجام داده، توضیح کوتاهی ارائه نموده است، از جمله اینکه: چاپ کنونی این کتاب، بر مبنای دو نسخه خطی و چاپ سنگی 1303ق، صورت گرفته و مصحح سعی کرده است تا شیوه املای کلمات به رسم خط امروزی با اعراب‎گذاری بعضی واژه‎های نامأنوس، مطالب را برای خواننده آسان نماید[۲].


    آیت‎الله سبحانی در مقدمه خود، ضمن تحسین از تصحیح و چاپ منقح چنین اثری، به شرح احوال و آثار مصنف اشاره کرده و به توضیح درباره شجره طیبه خاندان مصنف پرداخته است[۳].

    در مقدمه کتاب، امورى که در خلال بعضى از مطالب متن به آنها احتیاج است، توضیح داده شده است؛ اموری همچون:

    1. تقسیم مفهوم به واجب و ممکن و ممتنع؛
    2. بطلان دور و تسلسل؛
    3. بطلان ترجّح و ترجیح مساوى و مرجوح[۴].

    باب اوّل کتاب در موضوع توحید است و آن هشت فصل است: فصل اوّل در بیان این مطلب است که مراد از فطرى بودن معرفت الهی چیست و توضیح اینکه اثبات ربوبیت و توحید به براهین عقلى ضرورى است و اینکه برخی قائل به این شده‎اند که با ادله نقلی می‎شود مباحث توحیدی را ثابت کرد، امری دور از ذهن است[۵].

    فصل دوم در باب اثبات واجب الوجود است و اینکه واجب الوجود موجودکننده کل موجودات است. نگارنده برای اثبات این مطلب، از سه طریق وارد شده است؛ یکی از راه بطلان دور و تسلسل و دو راه دیگر که موقوف بر بطلان دور و تسلسل نیست[۶].

    فصل سوم کتاب در اثبات عینیت وجود است. نگارنده بر این باور است که وجود واجب الوجود عین ذات اوست و او موجود به وجودى غیر محض ذات خود نیست، بلکه ذات او موجود است به محض ذات مقدّس خود و همچنین‎ که در موجود بودن، محتاج به سبب و علّت نیست و محتاج به صفت و هیچ امرى که غیر محض ذات او باشد نیز نیست[۷].

    فصل چهارم در باب توحید واجب الوجود است. ذات واجب الوجود ماهیتى غیر از وجود ندارد و موجود به این وجود بدیهى نیست، بلکه به محض ذات خود که محض حقیقت وجود است، موجود و واجب الوجود است و حقیقت واحده به محض وحدت، احتمال دویى و کثرت ندارد[۸].

    فصل پنجم، در مورد این موضوع است که واجب الوجود بالذات مبدأ همه موجودات و واجب الوجود است از جمیع جهات.

    فصل ششم در تفسیر صفات کمال و اثبات آن‎ها است. نگارنده بیان می‎دارد که دلیل بر اثبات این صفات براى ذات مقدّسش بسیار است؛ از آن جمله یکى این است که معلوم است که بسیاری از موجودات صاحب این صفات هستند، پس به طریق اولی خالق این مخلوقات، این صفات را به‎صورت کامل داراست[۹].

    فصل هفتم و هشتم در کیفیت اتّصاف واجب الوجود به این صفات است و در اینکه واجب الوجود خیر محض است و از صفات نقص و زوال منزّه است.

    باب دوم کتاب درباره عدل است. از نظر نویسنده مراد از عدل وجوب اتّصاف واجب تعالى به فعل حسن و جمیل و تنزّه او از فعل شرّ و قبیح است و چنان‎که توحید کمال اوست در ذات و صفات، عدل کمال اوست در افعال و اقوال و مقصود از این باب در پنج فصل بیان مى‎شود: فصل اوّل، در حسن و قبح افعال؛ فصل دوم، در غایت فعل واجب الوجود؛ فصل سوم، در وجوب اصلح و لطف بر خداى تعالى؛ فصل چهارم، در تنزیه افعال واجب تعالى از ظلم و شرّ و کیفیت دخول شرور در قضا و قدر و فصل نهایی این باب، در مسئله خلق افعال عباد است که در این مسئله سه مذهب وجود دارد: جبر و تفویض و امر بین الامرین[۱۰].

    باب سوم کتاب در موضوع نبوّت است و مطالب این باب در پنج فصل بیان شده است: فصل اوّل آن، در باب حُسن و نیکویی بعثت انبیا و وجوب این امر خطیر است، که نگارنده با تشریح این موضوع بر این باور است که به مقتضاى رحمت شامله و حکمت کامله خداوند متعال، بر خداوند واجب است تعیین حاکمى موصوف به صفات عالیه، براى تربیت نوع انسان؛ وگرنه لازم می‎آید بطلان اشرف کاینات و منجر می‎شود به هلاکت جمیع مخلوقات[۱۱].

    فصل دوم در مورد ضرورت وجوب عصمت انبیاء(ع) است؛ بدین استدلال که نبوّت، خلافت و نیابتى است عام از جانب خداى متعال، پس بالضروره صاحب آن باید امین و معتمد باشد تا بر همه مکلّفین واجب باشد اطاعت از امر و نهی او[۱۲].

    فصل سوم در باب راه‎های شناخت پیامبر حقیقی است و آن راهی نیست غیر از معجزه؛ زیرا نبوّت، ریاستی است از جانب خداى تعالى و اختصاصى است به جناب او؛ پس بالضروره واجب است مقارنت ادعای پیامبر با امرى از خواصّ‎ افعال الهى و خصایص امر او که مراد از معجزه، آن است[۱۳].

    فصل چهارم و فصل پنجم در باب تحقیق معنى عصمت و در اثبات نبوّت نبی مکرم اسلام(ص) است. نویسنده پس از تشریح حقیقت معنای عصمت، در فصل پنجم، معجزه نبی مکرم اسلام(ص) که قرآن کریم است را تنها راه اثبات نبوت ایشان می‎داند[۱۴].

    باب چهارم کتاب، در موضوع امامت و جانشینی پس از پیامبر(ص) است که در چهارده فصل بیان شده است: فصل اوّل، در تبیین پاره‎ای مقدّمات ضروری است و فصل دوم، در باب وجوب نصب امام بر خداى تعالى و امتناع خالی بودن زمین از حجّت الهى است، که نگارنده محترم با تبیین ادله عقلی و نقلی به بسط این موضوع همت گماشته است. فصل سوم، در بیان شروط‍‎ امامت است که به اعتقاد شیعه سه شرط برای امام لازم است: اول، افضلیت امام بر جمیع رعیت از هر جهت؛ دوم، عصمت و سوم هاشمیت ایشان.

    موضوع سایر فصول از این قرار است: در علامت امام و معرفت طریق اثبات امامت؛ در تعیین امام بعد از رسول اکرم(ص)؛ در ذکر ادلّه سنّیان بر امامت ائمّه ایشان؛ در ذکر اندکى از مطاعن ابو بکر که همه‎اش در هیچ کتابى نمى‎گنجد؛ در ذکر اندکى از مطاعن عمر؛ در ذکر بعضى از مطاعن عثمان؛ در ذکر اندکى از مطاعن بعضى از صحابه؛ در مطاعن علماى ایشان؛ در اثبات امامت تتمّه ائمّه اثناعشر و نفى امامت از غیر ایشان؛ در اثبات وجود و غیبت امام دوازدهم(ع)؛ در خواصّ‎ فضایل ائمّه طاهرین و تفضیل ایشان بر انبیاى ماضین[۱۵].

    باب پنجم و نهایی کتاب، به موضوع معاد اختصاص داده شده، که محتوای آن در چهار فصل بیان شده است: فصل اوّل، در باب نمونه‎اى از معرفت حقیقت روح و بدن انسان و اشاره‎‎گونه‎اى به تقسیم آثار و افعال ایشان است که نگارنده با تشریح صفات و حقایقی در مورد روح، موضوع را پیش می‎برد.

    فصل دوم، در مورد تقسیم لذّت و الم است؛ چنان‎که انسان از افعال و آثار بدن جسمانی لذت و الم می‎برد، مثل دیدن و شنیدن و خوردن و خوابیدن، همچنین از آثار و افعال روح، لذّت و الم می‎برد، مانند خواب دیدن.

    فصل سوم، در باب اثبات وجوب معاد بنا بر حکمت و رحمت ربّانى و تقسیم آن به معاد روحانى و جسمانى است که نویسنده با بیان ادله‎ای مشابه ادله ضرورت بعث نبی، به اثبات این مطلب می‎پردازد.

    فصل نهایی در ذکر احوال و وقایع برزخ و قیامت است که به‎تفصیل به آن پرداخته شده است[۱۶].

    وضعیت کتاب

    در ابتدای کتاب فهرست مطالب آن ذکر شده است. در پاورقی‎ها توضیح برخی از جملات و آدرس مطالب ذکر شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: پیشگفتار، ص16
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: مقدمه آیت‎الله سبحانی، ص19-28
    4. ر.ک: مقدمه کتاب، ص‎35-42
    5. ر.ک: متن کتاب، ص43-46
    6. ر.ک: همان، ص47-50
    7. ر.ک: همان، ص51-52
    8. ر.ک: همان، ص53-56
    9. ر.ک: همان، ص57-59
    10. ر.ک: همان، ص67-92
    11. ر.ک: همان، ص93-96
    12. ر.ک: همان، ص97-101
    13. ر.ک: همان، ص102-104
    14. ر.ک: همان، ص105-112
    15. ر.ک: همان، ص111-668
    16. ر.ک: همان،ص669-693

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها

    پیوندها

    مطالعه کتاب شمع الیقین و آیینه دین در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور