محاضرات في الأصول

    از ویکی‌نور
    محاضرات في الأصول (امام خمینی، روح الله)
    محاضرات في الأصول
    پدیدآورانموسوی خمینی، سید روح‌الله (محاضر) منتظری، حسینعلی (مقرر)
    عنوان‌های دیگرتشتمل علی تنبیهات الاستصحاب و التعادل و التراجیح و الاجتهاد و التقلید تقریرا لابحاث استاذ الاعظم و العلامه الافخم آیةالله العظمی السید روح الله الموسوی الامام الخمینی
    ناشرمؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينی(س)
    مکان نشرتهران - ایران
    سال نشر1430 ق
    چاپ1
    شابک978-964-212-073-4
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    محاضرات فى الاصول، به زبان عربى، تقرير مباحث خارج اصول حضرت امام خمينى(ره) است كه توسط آیت‌الله منتظرى نوشته شده است.

    ساختار

    كتاب، مشتمل بر تنبيهات استصحاب، تعارض ادله و امارات و بحث اجتهاد و تقليد است. البته تمامى مطالب كتاب، مأخوذ از افادات حضرت امام نمى‌باشد، بلكه برخى از آنها مانند تنبيه هفتم استصحاب، از خود مؤلّف است.

    گزارش محتوا

    بخش اول، درباره تنبيهات استصحاب است كه فهرست‌وار آنها را بيان مى‌كنيم:

    1. اعتبار فعليّت يقين و شك در استصحاب؛

    2. استصحاب عدم تذكيه؛

    3. استصحاب امور تدريجى؛

    4. استصحاب تعليقى؛

    5. استصحاب احكام شرايع سابق؛

    6. اصل مثبت؛

    7. اصالت تأخر حادث در جايى كه دو امر حادث، مجهول التاريخ باشند؛

    8. استصحاب حكم مخصّص؛

    9. بيان مراد از شكّ در اخبار؛

    حضرت امام، در خاتمه بحث استصحاب، امورى را متذكر شده‌اند كه عبارتند از: اشتراط اتحاد قضيّه متيقنه و مشکوک ه، آيا اعتبار قاعده يقين از اخبار استصحاب استفاده مى‌شود يا خير؟ و كيفيّت تقدم امارات بر استصحاب.

    بخش دوم، درباره تعارض ادلّه و امارات است. پاره‌اى از مباحث مطرح شده در اين بخش عبارتند از:

    تبيين موضوع بحث؛

    كلام محققین در وجه تقدم خاص بر عام؛

    بيان اصالتى الحقيقة و الجد؛

    سخن در باب «الجمع اولى من الطرح»؛

    ادعاى مرحوم آخوند و حائرى درباره شمول اخبار علاجيه نسبت به موارد جمع عرفى؛

    مدار در جمع عرفى؛

    لزوم تخصيص مستهجن؛

    دوران امر بين تخصيص و نسخ.

    خاتمه كتاب، درباره اجتهاد و تقليد است. در اين قسمت، بعد از يك مقدّمه به بيان جهات پنج‌گانه زير پرداخته مى‌شود:

    كسى كه تقليد از غير بر وى حرام است؛

    كسى كه جايز است به فتواى خودش عمل كند؛

    كسى كه افتاء برایش جايز است؛

    كسى كه قضاوت برایش جايز است؛

    كسى كه غير مى‌تواند از او تقليد كند.

    در جهت اخير، مباحثى همچون تقليد از اعلم، تقليد از ميت، تبدّل رأى مجتهد و... مطرح شده است.

    منابع مقاله

    مقدّمه و متن كتاب.