نهج‌البلاغه (ترجمه مجتهد کمره‌ای)
| نهج‌البلاغه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شریف الرضی، محمد بن حسین (نويسنده)
امام علی علیه‌السلام (نويسنده) کمره‌ای، خلیل (شارح و مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | آسمان و جهان یا عالم و آدم (السماء و العالم) ** نهج‌البلاغه. فارسی. برگزیده. شرح |
| ناشر | شرکت سهامی طبع کتاب |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1344ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبهها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ک8 38/0423 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نهج‌البلاغه: آسمان و جهان یا عالم و آدم (السماء والعالم) ترجمه و شرحی ساده و روان بر «نهج‌البلاغة»، به قلم میرزا ابوالمحسن خلیل مجتهد کمره‌ای (متولد 1317ق) است.
«نهج‌البلاغه» مجموعه‌ای است از خطب، کتب، مکاتیب، مراسلات و کلمات قصار امیرالمؤمنین(ع) که توسط سیدرضی (متوفی 404ق)، گردآوری شده است. در نخستین خطبه این کتاب، پیرامون چهار موضوع آفرینش عالم و آدم، ملائکه، سرّ نشو و ارتقای انسان و راه نیل به کمال مطلوب، بحث شده و اثر حاضر، ترجمه خطبه اول این کتاب می‌باشد[۱].
در مقدمه، به این نکته اشاره شده است که در این خطبه، امام(ع) همانند مهندس عالیمقامی است که مأمور طرح و نقشه و سازمان یک بنای مهم بوده و پس از اتمام بنا، گزارش آن را ارائه داده است. آن‌حضرت(ع) در خلال خطبه و تجلیل از عظمت پروردگار، ساختمان عالم وجود را از مواد اولیه و کیفیت و کمیت ترکیبی آن بیان فرموده وسپس از خورشید، ماه، زمین و... سخن رانده تا آدم ابوالبشر(ع) را در صحنه عالم آورده و دستور و راه تکامل این موجود معجون را آموخته است. درست مانند یک مهندس که وصف طرح نقشه‌ای را در مغز متفکر خود و آوردن روی کاغذ و پیاده کردن در فضای بی‌کران عالم و توصیف و ایجاد کهکشان‌ها و منظومه‌های خورشید درخشان و ماه منور و عناصر و موالید نشئه عالم طبیعت و خلقت آدم و سرّ کمالی آنرا گزارش دهد و مترجم و شارح اثر حاضر، تا آنجا که ممکن بوده، ریزه‌کاری‌های آن را یادآوری نموده و اجرام سماوی و مواد علوی و تصویری از کهکشان‌ها و منظومه‌ها و آدم‌ها را تعریف و توصیف کرده و نظام عالم آفرینش را در این کتاب، تشریح و بیان نموده است[۲].
مترجم اثر خود را دایرةالمعارف نام نهاده و نظر به اینکه «نهج‌البلاغه» کتاب تربیت است، اجزای کتاب را با توجه به موضوع «تربیت» ترتیب داده و در تقدیم و تأخیر ابواب، ملاحظه تقدم رتبی موضوعات و اهمیت واقعی آن را ننموده است؛ مثلا مباحث توحید را با آنکه از مهم‌ترین مقاصد است، مقدم نداشته و تقدم طبیعی آن را موجب تقدم در وضع کتاب، قرار نداده و هرآنچه از نقطه نظر تربیت، مهم می‌دانسته، مقدم کرده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.