هاشمی شاهرودی، سید محمود

هاشمی شاهرودی، محمود

نام	هاشمی شاهرودی، محمود
نام های دیگر
نام پدر
متولد	1327 هـ.ش
محل تولد
رحلت
اساتید
برخی آثار
کد مولف	11137

معرفى اجمالى:

«آيت‌الله سيد محمود هاشمى شاهرودى» در سال 1327ش در شهر نجف و در خانواده‌اى مذهبى و از سادات منسوب به امام حسين(ع)، چشم به جهان گشود.

پدرش مرحوم آيت‌الله سيد على حسينى شاهرودى، از استادان و بزرگان حوزه علميه نجف بود و خدمات فراوانى را به عالم اسلام ارزانى داشت.

سيد محمود، تحصيلات ابتدايى را در مدرسه علويه نجف به پايان رسانيد و سپس به تحصيلات حوزوى روى آورد. او با توجه به موقعيت علمى خانوادگى و نيز با توجه به هوش و استعداد سرشار و كوشش فراوان خود، در مدتى اندك توانست دروس دوره سطح را به پايان رساند.

پس از آن، به حلقه درس آيت‌الله شهيد سيد محمد باقر صدر پيوست و سال‌ها در خدمت استاد خود، مبانى اجتهاد در اصول و فقه را به خوبى آموخت و در درس ديگر مراجع آن روز نجف، از جمله امام خمينى(ره)، نيز با جديت، شركت جست و بهره‌هاى فراوان برد.

وى در طول سال‌هاى تحصيل، در دروس اخلاق خصوصى و عمومى استادان خود شركت مى‌كرد و از محضر آنان بهره‌هاى فراوان مى‌برد.

ايشان در طول سال‌هاى تحصيل خود، از محضر استادان بسيارى استفاده كرد. مهم‌ترين و اصلى‌ترين استاد او در درس خارج، آيت‌الله شهيد سيد محمد باقر صدر بود. آن شهيد سعيد كه از افتخارات شيعه و مرجعيت به شمار مى‌آيد، شاگردان بسيارى را به عالم اسلام، تقديم داشته است. او كه از حافظه و استعدادى سرشار برخوردار بود، توانست با نوآورى‌هاى فراوان در فقه و اصول و ديگر علوم اسلامى و به روز ساختن مباحث علوم و نيز نگاشتن كتب درسى در زمينه‌هاى ياد شده، گام مهمى براى تعالى اسلام و تشيع بردارد و از اين رهگذر، شاگردان او، همچون آيت‌الله شاهرودى، اين خدمات و انديشه‌ها را پى‌گرفتند.

از ديگر استادان وى، امام خمينى(ره) و آيت‌الله خويى(ره) را مى‌توان نام برد كه وى سال‌ها در محضر ايشان، به تحكيم مبانى اجتهادى خود مى‌پرداخت؛ ضمن اينكه از محضر آنان، در زمينه‌هاى اخلاقى نيز بسيار بهره مى‌برد.

ايشان در طول دوران تحصيل خود، با طلاب و فضلاى بسيارى رابطه دوستى داشت و پس از آن نيز با علماى بسيارى روابط صميمانه و علمى برقرار نمود كه از جمله آن‌ها مى‌توان از آيت‌الله مؤمن و مقام معظم رهبرى نام برد.

وى تاكنون فعاليت‌هاى بسيارى را در زمينه‌هاى علمى و فرهنگى به انجام رسانده است. در يكى از ديدارهاى اعضاى مجلس اعلاى عراق، امام خمينى(ره) با توجه به شناخت خود، از ايشان مى‌خواهد كه تدريس در حوزه علميه قم را بر هر كارى ترجيح دهد و به تربيت طلاب مستعد در زمينه‌هاى علمى و اخلاقى بپردازد. ايشان نيز با ورود به ايران- در فروردين 1358ش- به تدريس درس خارج فقه و اصول مى‌پردازد كه اين تدريس، تا هم اكنون نيز ادامه دارد و طلاب بسيارى از محضر ايشان بهره‌مند شده‌اند. ويژگى درس ايشان دقت فراوان، تسلط بر مباحث و نوآورى در برخى زمينه‌هاست.

وى رياست دو كنگره مهم نقش زمان و مكان در انديشه امام خمينى(ره) و نخستين كنگره دايره المعارف فقه اسلامى را بر عهده داشت كه هر دو كنگره با استقبال بزرگان و فضلاى حوزه و دانشگاه و انديشمندان خارجى و داخلى مواجه شد.

از خدمات ديگر ايشان، رياست مؤسسه دايره المعارف فقه اسلامى با حكم مقام معظم رهبرى است. مقام معظم رهبرى در حكم خود، خطاب به ايشان مى‌فرمايد: «جناب‌عالى را كه چهره درخشانى در علم و عمل بوده و بحمدالله از مقام والايى در فقه و علوم مرتبط با آن برخورداريد، براى انجام اين اقدام بزرگ، شايسته دانسته و مسئوليت ايجاد و اداره مؤسسه‌اى براى تهيه اين دايره المعارف را به جناب‌عالى محول مى‌كنم».

از ايشان مقالات فراوانى با عناوينى چون ديات ششگانه، علم شخص قاضى، محارب مفسد فى الارض، پيش‌بها يا بيعانه در فصلنامه فقه اهل بيت(ع) به چاپ رسيده است. همچنين وى در زمينه‌هاى گوناگون، كتاب‌هايى را نيز منتشر كرده است.

وى در سال‌هاى تحصيل و تدريس، فعاليت‌هاى سياسى بسيارى را پديد آورده است. در پى يورش مزدوران رژيم صدام به علما و انديشمندان در سال 1974م، ايشان به زندان افتاد و شكنجه‌هاى فراوان بدنى و روحى را به جان خريد. او در پى تظاهرات مردم عراق، پس از پيروزى انقلاب اسلامى ايران به رهبرى امام(ره)، به ويژه در نجف و در گراميداشت اين پيروزى، تحت پيگرد رژيم بعث قرار گرفت و به سفارش شهيد صدر(ره)، به وطن خود بازگشت تا وكالت عام شهيد صدر و نمايندگى او را نزد امام خمينى(ره) بر عهده گيرد.

او با ورود به ايران، به خدمت امام خمينى(ره) مشرف شد و با موافقت ايشان، رابط امام(ره) و شهيد صدر شد و پيام‌هاى علماى نجف را به سمع امام(ره) مى‌رساند. او با دستور آيت‌الله خامنه‌اى كه در آن زمان با حكم امام(ره)، مسئوليت نهضت‌هاى اسلامى را بر عهده داشت، تشكيلات جامعه روحانيت مبارز و مجلس اعلاى عراق را به راه انداخت و آن را مديريت و سازماندهى كرد.

او كه به دستور امام(ره)، تدريس و بررسى مسائل فقهى، به ويژه احياى فقه حكومتى استوار بر ادله استنباط جواهرى را بر عهده داشت، در طول ساليان انقلاب، از هيچ كوششى در جهت اعتلاى انقلاب، دريغ نورزيد.

وى سال‌ها، از اعضاى فقهاى شوراى نگهبان بود و در اين نهاد مقدس، به خدمت اشتغال داشت تا اينكه با حكم مقام معظم رهبرى در 23 مرداد 1378ش، به رياست قوه قضائيه منصوب شد. او در طول مسئوليت خود در قوه قضائيه، خدمات بسيارى را انجام داد كه توسعه قضايى، تسريع در رسيدگى به پرونده‌ها و ايجاد ارتباط مردمى از جمله آن‌هاست. ايشان تا سال 1388ش، در اين منصب خدمت مى‌كردند.