سید حمیری، اسماعیل بن محمد
| نام | سید حمیری، اسماعیل بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | حمیری، اب‍و ع‍ام‍ر
حمیری، اب‍وه‍اش‍م حمیری، اسماعیل بن محمد سید ال‍ح‍م‍ی‍ری، اسماعیل بن محمد |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 173 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | ديوان السيد الحميري |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03324AUTHORCODE |
سيد حميرى، كه نامش اسماعيل بن محمد است، از شاعران متعهد و سلحشورى است كه با حماسه‌سرايى‌هاى خود، از حريم حق و فضائل و برترى خاندان نبوت، دفاع مى‌كرد. امام صادق(ع) به او فرمود: «مادرت تو را سيد (آقا) ناميد و تو در اين جهت توفيق يافتى. تو سيد شاعران هستى».
او قصايد متعددى سرود. از جمله آنها، قصيده عينيه است كه پس از شهادت زيد بن امام سجاد(ع) سرود كه مطابق روايتى، حضرت رضا(ع) در خواب، پيامبر(ص) را همراه على و فاطمه و حسن و حسين(ع) مشاهده كرد كه در كنارشان، سيد حميرى همين قصيده عينيه را مى‌خواند؛ در پايان، پيامبر(ص) به حضرت رضا(ع) فرمود: «اين قصيده را حفظ كن و به شیعیان ما امر كن تا آن را حفظ كنند و همواره آن را بخوانند كه در اين صورت، بهشت را براى آنها ضامن مى‌گردم».
وى، ابتدا، جزء خوارج بود و سپس مذهب كيسانيه را برگزيد و در نهايت به راه راست هدايت شد و به جمع شيعه اماميه پيوست. تولدش به سال 105ق، در عمان بوده است و رشد و نمو و زندگى‌اش در بصره. او با امام صادق(ع)، مصاحب شد و به ديدار امام كاظم(ع) مشرف گرديد و طبق نقلى در سال 173ق، در بغداد وفات يافت و همان جا مدفون شد. ديوان شعرى از او بر جاى مانده است.
محبوبيت او به حدى بود كه بزرگان شيعه، هفتاد كفن براى او فرستادند كه يكى انتخاب شد و بقيه به صاحبانش رد گرديد. آن‌همه اظهار علاقه امامان و بزرگان شيعه به سيد حميرى، ازاين‌رو بود كه او با شعرهاى پرمغز و حماسه‌هاى بلندمعنى خود، در آن جو خفقان، از حريم پيامبر(ص) و على(ع) و آل محمد(ص) و آل على(ع) دفاع مى‌كرد و فضائل آنها را يادآورى مى‌نمود؛ بنابراین، خوب است آنان كه اين ذوق و طبع را دارند، با حماسه‌سازى‌هاى خود از اسلام و حاميان حقيقى اسلام حمايت كرده و احساسات مردم را گرم و پرشور سازند.