فوروکاوا، نوبویوشی
| نام | فوروکاوا، نوبویوشی |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1849 م |
| محل تولد | |
| رحلت | 1921 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | سفرنامه فورو کاوا |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03928AUTHORCODE |
نوبویوشی فوروكاوا در نوزدهم ماه مارس 1849م در خانه‌اى در دامنه كونوء kuno در ايالت سوروگا متولد شد. پدر او «هوشى تانى سى شيرو» hoshitani seishiro نام داشت و اين پسر اول خود را ايكوسابوروء ikusaburo نام داد. پس از چندى نام او به زنسوكه تغيير يافت و مدتى هم ايكوئو ikuo خوانده مى‌شد و سرانجام خود را نوبویوشی ناميد (در رسم ژاپنى، تغيير نام كوچك به مناسبت‌هايى از قديم معمول بوده است).
اجداد او از اتباع ماتسو دايرايگانوكامى «matsuda iraiganokami»، ايميو يا امير محلى ناحيه اوثه دار ار ايالت شينشو shinshu ايالت كنونى ناگانو، ناحيه كوهستانى مركز هونشو Honshu، جزيره اصلى ژاپن) بودند؛ اما پس از چندى از حلقه اطاعت او بيرون آمدند و در سوروگا suruga، در ايالتى كه اكنون شيزوئوكا خوانده مى‌شود، مكان گرفتند. در سال 1853م، در 5 سالگى فوروكاوا، خانواده‌اش به ادو (توكيو كنونى) نقل مكان كرد. او در سال 1863م كه پانزده سال داشت، با ياناكو yanako خواهر شوء تاروء فوروكاوا صاحب منصب حكومت توكوگاوا، خاندان فرمانرواى لشكرى ژاپن، عروسى كرد و بنا به رسم ژاپنى به اين خانواده پيوست و نام آن، فوركاوا، را پذيرفت و نيز نام كوچك پيشين خود، زنسوكه zensuke را باز اختيار كرد. در روز 24 ماه دسامبر همان سال، به صاحب منصبى نظام به خدمت خاندان حاكم تاياسو tayaso، از شاخه‌هاى خاندان توكوگاوا، درآمد و منصب رياست تفنگ‌داران را يافت.
تحصیلات
وى با استفاده از بورس تحصيلى در مدرسه نومازو تحصيل مى‌كرد. در اين‌جا از هر نظر از شاگردان نمونه بود. او كه اهل كونوزان (در ايالت شيزوئوكا) بود، در سال 1863م كه جنگ ساتسوما و انگليس‌ها با تجاوز ناوهاى انگليسى به خليج كاگوشيما در گرفت، داماد خانواده فوروكاوا كه از دولتمردان وقت بود شد؛ به اعتبارى ارشد و وارث خانواده فوروكاوا شد و نام كوچكش را هم به «زنسوكه» عوض كرد.
زمانى كه خاندان توكوگاوا در سونپو (شيزوئوكا) مستقر شدند، 7 نوامبر آن سال، فوروكاوا نيز با خانواده‌اش خانه بزرگى در يونسويا در محله فوناماچى توكيو را، كه آن جا منزل داشت، ترك كرد و به نومازو در ايالت شيزوئوكا رفت و از روز 11 اين ماه در خانه فقيرانه‌اى در محله سايجو مكان گرفت. او از «آيائو هاتورى»، فرمانده قلعه نومازو، اجازه وارد شدن به مدرسه نظام قشون توكو گاوا را گرفته بود، پس داوطلب دوره آمادگى اين مدرسه شد و در روزهاى 4 و 5 ژوئن سال دوم ميجى (1869م) امتحان‌هاى ورود به اين مدرسه را در مواد زير گذراند: رياضى، مكاتبات ديوانى و اخوانى، نامه‌اى به دولت براى تشويق او به فراگرفتن دانش‌هاى اروپايى، نامه‌اى در مقام جلودار سپاه به عقبه و بخش اصلى لشكر در توصيه شيوه نبرد و بهترين راه شكست دادن دشمن، نامه‌اى در اعلام فرامين و توصيه‌هاى لازم به مردم پس از گرفتن موضع و قلعه دشمن و تاريخ مختصر ژاپن.
تحصيل در مدرسه نظام
روز 7 ژوئن، فوروكاوا را به مدرسه نظام خواستند و «شوسوكه نيشى» فرمانده اين مدرسه، كه بيشتر به «آمانه» معروف است، با اعلام قبولى زنسوكه فوروكاوا در آزمون ورودى، حكم اعطاى بورس تحصيلى اين مدرسه را به وى ابلاغ كرد و خواست كه او اين موضوع را به ايائوهاتورى فرمائه قلعه نومازو اطلاع بدهد. بدين سان، فوروكاوا در 21 سالگى در دوره سومى كه مدرسه نظام (يا دانشكده افسرى در نظام جديد ژاپن) دانشجو مى‌پذيرفت، با دريافت 4 ريوء (واحد پول قديم ژاپن) در اين مدرسه آغاز به تحصيل كرد. او پس از چند هفته، در 23 ژوئيه اين سال، نام خود را به ايكوئو تغيير داد.
روز 7 ماه مه 1873م از اركان حرب حكومت جديد به فوروكاوا ابلاغ شد. فوروكاوا كه شوق فراوان به كار نظام داشت و دوره تحصيل را به پايان برد.
زندگى كارى
فوروكاوا روز 23 نوامبر سال 5 ميجى (1873م) درجه ستوان دومى يافت و در رده صاحب منصب قشون آغاز به كار كرد و در ماه دسامبر سال بعد از آن، درجه ستوانى گرفت. سال 1874م در اداره چهارم وزارت جنگ به كار پرداخت.در دسامبر 1875م مامور خدمت در چين شد. در ماه ژوئن اين سال، درجه فرماندهى صده يا سلطان (سروان) گرفته بود. در ژانويه 1879م از پين بازگشت و در ماه‌هاى مارس تا ژوئن اين سال دوره آموزشى و تجربى را در اركان كل حرب (ستاد ارتش) گذراند و سپس در همين جا به كار پرداخت.در ماه دسامبر نشان نظامى درجه هفتم گرفت. در اثناى خدمت در اركان حرب بود كه، در ماه مارس سال 1880، در مقام عضو نظامى و نايب رئيس هيات سفارت به ماموريت ايران فرستاده شد. در اين ماموريت از شاه ايران نشان شير و خورشيد و از سلطان عثمانى نشان مجيدى گرفت. در ماه ژوئيه 1882م فرمانده گردان سوم مهندسى نظامى شد. در فوريه سال 1883م درجه ياور (سرهنگ) دومى يافت و در آوريل اين سال نشان نظامى درجه ششم گرفت. در تابستان 1885م استاد مهندسى دانشگاه نظام شد و در مراتب فرماندهى ترقى يافت. در تابستان 1889م فرمانده مدرسه نظام شد و همان سال درجه ياور اولى (سرهنگ تمامى) گرفت. ارتقاى او در رده‌هاى فرماندهى نظامى در رسته مهندسى ادامه يافت تا كه در سال 1892م رئيس كل اداره مهندسى قشون شد و در سال 1893م نشان نظامى درجه پنجم گرفت. در سال 1895م درجه چهارم همين نشان با نقش پرنده زرين و نشان كوچك شمس طالع به او داده شد. در سال 1897م درجه سرتيپ سومى يافت. در ماه مه 1901م خدمتش در نظام به پايان آمد و از توكيو به كامى كانوكى در نومازو رفت اما با درگرفتن جنگ روس و ژاپن (ژوئن 1904)، در ژوئيه آن سال به خدمت بازگردانده و رئيس اداره مهندسى ارتش چهارم شد. در ماه ژوئيه 1905 نشان نظامى درجه چهارم گرفت و به ستاد لشكر اول منتقل شد و در ماه مارس همين سال با ارتقا به درجه سرتيپ دومى، جزء نفرات ذخيره قشون درآمد.
فوروكاوا در دوره ادو در شمار نخبگان بود، اما در دوره ميجى، پس از تجدد نمى‌توانست بالاتر از درجه سرتيپى ترقى كند، چون اكنون از كاكوشيما و ياماگوچى، ولاياتى كه رزمندگان آن در برابر نهضت ميجى ايستادگى نشان داده بودند، واهمه داشتند، از آن پس، او ديگر بار در نومازو اقامت گرفت و در دامن طبيعت خود را به كشاورزى و مطالعه سرگرم ساخت.
آثار
كتاب وى، «سفرنامه فوروكاوا» نام دارد.
وفات
وی در ميان سال‌هاى 1918- 1919م بيمار و براى مداوا به توكيو رفت. در اين شهر بود كه او در 73 سالگى در سال 1921م و در خانه شماره 670 محله كامى اوچياى درگذشت و در گورستان صحن معبديوءگانجى، در محله‌ها راجوكو به خاک سپرده شد.
منابع مقاله
مقدمه كتاب «سفرنامه فوروكاوا».