نظرة في كتاب البداية و النهاية للحافظ ابن كثير الدمشقي

    از ویکی‌نور
    نظرة في کتاب البدایة و النهایة للحافظ ابن کثیر الدمشقي
    نظرة في كتاب البداية و النهاية للحافظ ابن كثير الدمشقي
    پدیدآورانکنانی، احمد (گردآورنده)

    ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر (نويسنده)

    امینی، عبدالحسین (نويسنده)
    ناشر[بی نا]
    مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
    چاپ1
    موضوعغدیر خم
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏D‎‏ ‎‏17‎‏ ‎‏الف‎‏2‎‏ ‎‏ب‎‏4*
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    نظرة في كتاب البداية و النهاية، اثر علامه شيخ عبدالحسين امينی متوفاي سال 1390ق تأليف قرن 14 هجری به زبان عربی می‌باشد كه با تحقيق و آماده‌سازی احمد كناني و با انگيزه: پاسخ به شبهات طرح شده عليه مذهب شيعه در كتاب «البداية والنهاية» به چاپ رسيده است.

    ساختار

    كتابچه «نظرة في كتاب البداية والنهاية» با فهرست محتويات، اشاره‌اي به كتاب الغدير، و مقدمه محقق آغاز گرديده و سپس در چند عنوان اصلي و فرعي و بدون فصل و يا بخش بندي و فهرستي از منابع تحقيق به پايان رسيده است.

    گزارش محتوا

    كتاب حاضر در حقيقت بحثي است از سوي علّامه اميني كه با استفاده از مهم‌ترين منابع معتبر نزد مسلمانان در ردّ كتاب «البداية والنهاية» ابن كثير دمشقي؛ كتابی كه در تهمت، افتراء، سبّ، ناسزا، طعن و خدشه عليه اهل‌بيت عليهم‌السلام و شیعیان، كمتر كتابی همانند آن می‌شود.

    موضوعاتی كه به ترتيب در اين كتاب بدان‌ها پرداخته شده بدين شرح است:

    اولين موضوعي كه در اين كتاب بدان پرداخته شده، موضوع «مؤاخات» (ايجاد عقد برادري ميان صحابه و نيز بين خود و اميرالمؤمنين(ع) است كه ابن كثير اين روايت را غير صحيح و سند آن را ضعيف شمرده است؛ در حالي كه علامه اميني در ردّ اين ادعا منابع متعددي از متون معتبر اهل سنت را ارائه نموده و به اين شكل قول ابن كثير را ردّ و حديث مؤاخات را از هر گونه پيرايه‌اي از شك و ترديد منزّه ساخته است.

    موضوع دوم: جريان «حديث طير» است. (پرنده برياني كه براي تناول رسول خدا(ص) فراهم شده بود و آن حضرت آرزو نمود تا یکی از بهترين بندگان خدا از راه رسيده و با وي هم غذا گردد كه بعد از وقوع ماجراهايي در نهايت اين شخص، اميرالمؤمنين(ع) می‌شود. ابن كثير درباره اين روايت متواتر، صحيح و مشهوري كه بزرگان حديث اهل سنت در برابر آن سر تعظيم فرو آورده‌اند با تعصب هر چه تمام‌تر مي‌گويد: هر چقدر هم كه طريق سندي اين روايت زياد باشد؛ اما قلب انسان در صحت اين روايت شك دارد كه علامه اميني چنين قلبي را، قلبي مي‌نامد كه به تعبير قرآن كريم: خداوند بر آن قفل زده («طبع الله علي قلوبهم») تا از درك حقيقت ناتوان باشد و آنگاه بعد از بيان اين كنايه، منابعي را كه بر ردّ ادعای ابن كثير دلالت می‌نماید را، ارائه نموده است.

    موضوع سوّم: «حديث ساقي حوض كوثر» است كه ابن كثير آن را بدون اصل و اساس و غير قابل اعتماد دانسته و ادعا نموده است آنچه كه روايات بر آن دلالت دارد، ساقي بودن رسول خدا(ص) می‌باشد.

    موضوع چهارم: «حديث اولين كسي است كه به رسول خدا(ص) ايمان آورده است.» به اعتقاد متعصبانه ابن كثير اين حديث مشهور و متواتر به هيچ وجه صحت نداشته و ادعا نموده است كه روايات متعددي درباره اولين كسي كه اسلام آورده وارد شده و افراد متعددي را نام برده‌اند و از اين‌رو اميرالمؤمنين(ع) نمي‌تواند اولين شخصي باشد كه به رسول خدا(ص) ايمان آورده است! علامه اميني در ردّ اين ادعای بي اساس ابن كثير به چند دسته از روايات با عناوين مستقل استناد جسته كه از جمله آنها است: روايات نبوي، روايات خود اميرالمؤمنين(ع) در اين زمينه، روايات امام حسن مجتبي(ع)، نظر صحابه و تابعين در اين باره. در ادامه اين موضوع تحت عنوان «تذييل» ماجراي مناظره مأمون با چهل فقيه در اثبات اولويت اميرالمؤمنين(ع) در تصدّي حكومت و خلافت كه از جمله موارد طرح شده در آن مناظره، موضوع سبقت اميرالمؤمنين(ع) در اسلام است.

    موضوع پنجم: تحت عنوان «اسلام ابي‌بكر» رواياتي را ارائه نموده است كه خلاف ادعای برخی از اهل سنت را ثابت مي‌كند كه قائلند اول شخصي كه اسلام آورده، ابوبكر بوده است؛ بلكه ثابت می‌نماید كه ابوبكر پنجاهمين نفري بوده كه به رسول خدا(ص) ايمان آورده است.

    موضوع هفتم: تحت عنوان «لفت نظر» (التفات و توجّه) درباره اختلافي كه پيرامون سنوات عبادت اميرالمؤمنين(ع) با رسول خدا(ع) که آن را سه، پنج، هفت و نه سال نقل نموده‌اند كه علامه اميني اختلاف آن را با اختلاف در مبدأ و آغاز شمارش و محاسبه بيان نموده و در اين باره توضیحاتی را ارائه نموده است.

    موضوع هشتم: تحت عنوان «ما نزل في علي من الآي» آياتي كه در شأن اميرالمؤمنين(ع) نازل شده است را برشمرده و مدارک آن را نيز بيان نموده است.

    موضوع نهم: تحت عنوان «حديث برائت» ادعای ديگري از ابن كثير را ارائه و به آن پاسخ داده است كه وي منكر اعلام آيه برائت از مشركين به امر رسول خدا(ص) توسط اميرالمؤمنين(ع) گرديده است.

    موضوع دهم: تحت عنوان «حديث لا تقع في علي» ادعای ابن كثير درباره اين حديث را نقل نموده است كه وي گفته است: امكان ندارد رسول خدا(ص) درباره اميرالمؤمنين(ع) فرموده باشد: «از علي گلايه و شكايت نكنيد كه او از من، و من نيز از اويم»؛ چرا كه اين حديثي غير قابل قبول است.

    موضوع يازدهم: تحت عنوان «اكذوبة مفضوحة» حمله ابن كثير به شيعه را بيان نموده كه با اتهامي شیعیان را متهم نموده است كه شیعیان اعتقاد دارند كه در روز عاشورا گياهان صحرائي روئيده است تا زنان و دختران عترت رسول خدا(ص) با آن بدن‌هاي عريان خود را بپوشانند. علامه اميني اين نسبت كذب را كه شيعه نه شنيده و نه آن را بر زبان آورده و نه به آن اعتقاد داشته است را در ادامه روح كينه‌توزانه امويان دانسته كه چون كاري ديگر از دستشان بر نمي‌آيد به اين حربه متوسل مي‌شوند.

    علامه اميني در پايان، تحت عنوان «نظرة في كلمة قارصة» (توجه به نكته‌اي گزنده و آزار دهنده ابن كثير) سخن به ميان آورده و فرموده: ما نمي‌توانيم در دفاع از خليفه همچون ابن كثير سخني بر زبان آوريم كه گفته است: «فاطمه كه بشري بيش نبوده و توقع عصمت درباره او نمي‌رود از موضوعي غضبناك و ناراحت شده است و تا پايان عمر خويش با ابوبكر سخن نگفته است و اين براي زني كه همچون ديگر دختران از فرزندان آدم است، ممكن است كه از چيزي متأسف و يا غضبناك شود، چنان كه هر كس ديگر مي‌تواند چنين باشد و اين در حالي است كه پيامبر درباره مخالفت با ابوبكر صديق نهي‌ها نموده است!!!» و آن‌گاه در برابر اين ياوه سرائي ابن كثير رواياتي را كه از رسول خدا(ص) در منزلت، منقبت و جايگاه والاي حضرت زهرا(س) وارد شده است را، بيان نموده است و بدين شكل كتاب خود را به پايان برده است.

    نسخه شناسی

    نسخه حاضر بدون هر گونه مشخصات و شناسنامه‌اي كه بتواند گوياي مشخصات چاپ باشد، در سلسله مباحثي با عنوان «من فيض الغدير» در قطع جيبي و در 136 صفحه به همراه پاورقي‌هايي كه از سوي محقق كتاب به ذكر آدرس‌ها پرداخته به چاپ رسيده است.