الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:


    <div class="boxTitle"><big>'''[[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[اسلام در کنار داغدیدگان (ترجمه، مسکن الفواد عند فقد الاحبه و الاولاد)]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00363.jpg|بندانگشتی|بروجردی، حسین|175px]]
    [[پرونده:NUR17891J1.jpg|بندانگشتی|اسلام در کنار داغدیدگان (ترجمه، مسکن الفواد عند فقد الاحبه و الاولاد)|175px]]


    '''آيت‌الله سيد حسين بروجردى''' فرزند سيد على، در آخرين روزهاى ماه صفر 1292ق، در خاندان طباطبايى، در بروجرد، ديده به جهان گشود.
    '''اسلام در كنار داغديدگان (ترجمه مُسكِّن الفؤاد عند فقد الأحِبّة و الأولاد)'''، ترجمه سليس و روان دكتر [[حجتی، محمد باقر|محمدباقر حجتى]] از کتاب «[[مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد|مُسكِّن الفؤاد عند فقد الأحِبّة و الأولاد]]» تأليف [[شهيد ثانى]] (965ق) است. مترجم، براى آشنايى اجمالى فارسى‌زبانان به محتواى اين کتاب قبل از مطالعه، آن را با عنوان «اسلام در كنار داغديدگان و افسرده‌دلان» ناميده است.


    پدر ايشان، عالمى جليل القدر، مرجع حوائج مردم و عارف به نسب بيت شريف خويش بود. مادرش نيز سيده آغابيگم، دختر سيد محمدعلى طباطبائى است كه بانويى متدينه، عالمه و پاكدامن بود.
    کتاب هم‌چنان‌كه شهيد گفته است: مجملى از احاديث نبوى و سخنان بزرگان است كه زنگ از دل‌هاى غم‌زدگان مى‌زدايد و راه تسلى و شكيب بر چهره مصيبت‌رسيدگان مى‌گشايد و گل‌هاى بهجت و رضا بر دامان خاطر عارفان فرومى‌ريزد. شهيد ثانى(ره) از آنجا كه فرزند پيش از شيخ حسن، صاحبِ «معالم» را از دست داده بود و داغ مصيبت، نور چشمان وى را مى‌آزرد، اين کتاب را براى تسليت خاطر خود و ديگران تحرير كرد.وى ده سال پيش از شهادتش در ماه رجب سال 954ق، در 43 سالگى، از نگارش اين کتاب فراغت پيدا كرد و در يك مقدمه و چهار باب و يك خاتمه آن را ترتيب داد كه در کتاب‌شناسى «مسكّن الفؤاد» گزارش شده است.


    ايشان در هفت سالگى وارد مكتب‌خانه شد و «جامع المقدمات» را به خوبى آموخت و در ميان شاگردان از امتياز مخصوصى برخورددار شد، به طورى كه ذكاوت و تيزهوشى و متانت وى زبانزد خاص و عام گرديد.
    مترجم، درخواست مسئولين انتشارات رشد و تسلى بخشيدن به آلام پدران و مادرانى كه عزيزانى را در جنگ تحميلى از دست داده بودند، انگيزه نگارش اين کتاب دانسته است.


    پدرش چون پيشرفتش را ديد، او را به حوزه علميه نوربخش بروجرد برد و از معلم خواست تا بقيه علوم مقدماتى را به پسرش بياموزد. بدين‌گونه صرف و نحو، معانى بيان، بديع و منطق، فقه و اصول را در بروجرد آموخت و در سال ۱۳۱۰ق به اصفهان مهاجرت كرد.
    مترجم در مقدمه کتاب با استفاده از منابع مختلف به شرح زندگانى [[شهيد ثانى]] پرداخته است. وى سفرهاى ده‌گانه شهيد را توضيح داده است، سپس از اساتيد ايشان به‌تفكيك سرزمين نام برده است. مؤلفات و آثار علمى شهيد، نيازمند تفصيل بيشترى بوده كه مترجم به‌تفصيل به آن پرداخته است و 66 اثر شهيد را به‌تفكيك موضوع معرفى كرده است.


    سيد محمد باقر درچه‌اى، ميرزا ابوالمعالى كلباسى، سيد محمد تقى مدرس، آخوند كاشى، [[قشقایی، جهانگیر|جهانگيرخان قشقايى]] از اساتيد ايشان بوده‌اند.
    <div class="mw-ui-button">[[اسلام در کنار داغدیدگان (ترجمه، مسکن الفواد عند فقد الاحبه و الاولاد)|'''ادامه''']]</div>
     
    ايشان در ربيع الاول ۱۳۱۹ق، به بروجرد بازگشت و در 27سالگى به همراه برادر كوچكش سيد اسماعيل، روانه نجف شدند. پس از ورود به نجف، از محضر علمايى چون آيات عظام: [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمد كاظم خراسانى]]، [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد كاظم يزدى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله بن محمدجواد|شريعت اصفهانى]] در فقه و اصول و رجال كسب فيض كرد.
     
    ايشان اجازه اجتهاد از آقايان [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله بن محمدجواد|شيخ الشريعه اصفهانى]] و [[دهکری، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم دهكردى]] داشته است.
     
    ايشان در سال ۱۳۲۸ق به وطن خويش مراجعت و حدود 33سال در آنجا اقامت داشتند. و در تمام اين مدت به طور مستمر مشغول به تحصيل، تألیف، تدريس فقه واصول بودند. اكثر آثار مكتوب و ابتكارات علمى ايشان در فقه مانند حاشيه بر عروةالوثقى، اصول، حديث و رجال، حاصل تلاش اين دوره اقامت در بروجرد است.
     
     
    <div class="mw-ui-button">[[بروجردی، حسین|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۴۳

    اسلام در کنار داغدیدگان (ترجمه، مسکن الفواد عند فقد الاحبه و الاولاد)

    اسلام در كنار داغديدگان (ترجمه مُسكِّن الفؤاد عند فقد الأحِبّة و الأولاد)، ترجمه سليس و روان دكتر محمدباقر حجتى از کتاب «مُسكِّن الفؤاد عند فقد الأحِبّة و الأولاد» تأليف شهيد ثانى (965ق) است. مترجم، براى آشنايى اجمالى فارسى‌زبانان به محتواى اين کتاب قبل از مطالعه، آن را با عنوان «اسلام در كنار داغديدگان و افسرده‌دلان» ناميده است.

    کتاب هم‌چنان‌كه شهيد گفته است: مجملى از احاديث نبوى و سخنان بزرگان است كه زنگ از دل‌هاى غم‌زدگان مى‌زدايد و راه تسلى و شكيب بر چهره مصيبت‌رسيدگان مى‌گشايد و گل‌هاى بهجت و رضا بر دامان خاطر عارفان فرومى‌ريزد. شهيد ثانى(ره) از آنجا كه فرزند پيش از شيخ حسن، صاحبِ «معالم» را از دست داده بود و داغ مصيبت، نور چشمان وى را مى‌آزرد، اين کتاب را براى تسليت خاطر خود و ديگران تحرير كرد.وى ده سال پيش از شهادتش در ماه رجب سال 954ق، در 43 سالگى، از نگارش اين کتاب فراغت پيدا كرد و در يك مقدمه و چهار باب و يك خاتمه آن را ترتيب داد كه در کتاب‌شناسى «مسكّن الفؤاد» گزارش شده است.

    مترجم، درخواست مسئولين انتشارات رشد و تسلى بخشيدن به آلام پدران و مادرانى كه عزيزانى را در جنگ تحميلى از دست داده بودند، انگيزه نگارش اين کتاب دانسته است.

    مترجم در مقدمه کتاب با استفاده از منابع مختلف به شرح زندگانى شهيد ثانى پرداخته است. وى سفرهاى ده‌گانه شهيد را توضيح داده است، سپس از اساتيد ايشان به‌تفكيك سرزمين نام برده است. مؤلفات و آثار علمى شهيد، نيازمند تفصيل بيشترى بوده كه مترجم به‌تفصيل به آن پرداخته است و 66 اثر شهيد را به‌تفكيك موضوع معرفى كرده است.