الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[حائری شیرازی، محمدصادق|آیت‌الله حائری شیرازی]]'''</big></div> | <div class="boxTitle"><big>'''[[حائری شیرازی، محمدصادق|آیت‌الله حائری شیرازی]]'''</big></div> | ||
[[پرونده:NUR10856.jpg|بندانگشتی|آیت‌الله | [[پرونده:NUR10856.jpg|بندانگشتی|آیت‌الله حائری شیرازی|175px]] | ||
'''محمدصادق (محى‌الدين) حائرى شيرازى''' (متولد ۱۲ بهمن ۱۳۱۵، درگذشته ۲۹ آذر ۱۳۹۶ش)، استاد برجسته اخلاق، از مبارزان علیه رژیم شاهنشاهی، عضومجلس خبرگان رهبری و امام جمعه سابق شیراز | '''محمدصادق (محى‌الدين) حائرى شيرازى''' (متولد ۱۲ بهمن ۱۳۱۵، درگذشته ۲۹ آذر ۱۳۹۶ش)، استاد برجسته اخلاق، از مبارزان علیه رژیم شاهنشاهی، عضومجلس خبرگان رهبری و امام جمعه سابق شیراز | ||
نسخهٔ ۲۰ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۲۰:۴۸
محمدصادق (محى‌الدين) حائرى شيرازى (متولد ۱۲ بهمن ۱۳۱۵، درگذشته ۲۹ آذر ۱۳۹۶ش)، استاد برجسته اخلاق، از مبارزان علیه رژیم شاهنشاهی، عضومجلس خبرگان رهبری و امام جمعه سابق شیراز
در اسفند سال 1315، در شيراز در خانواده‌اى روحانى به دنيا آمد. پدرش آيت‌الله عبدالحسين حائرى، مجتهد زاهد و عارفى بود كه جز به‌ضرورت سخن نمى‌گفت. آيت‌الله حائرى تحصيلات كلاسيك خود را تا اخذ ديپلم رياضى در شيراز طى كرد و در سال تحصيلى 35 - 34 به قصد شركت در كنكور و ورود به دانشگاه به تهران آمد، اما مأموران رژيم پهلوى، وى را على‌رغم داشتن همه شرايط براى ورود به دانشگاه، به دليل مسائل سياسى از تحصيل در دانشگاه بازداشتند. او از آن پس، به‌خاطر درك وجود جوهر استقلال در روحانيت و نظام طلبگى (سال 1335) به تحصيل علوم حوزوى رو آورد.
دوره سطح را ابتدا در مدرسه منصوريه و مدرسه سيد علاءالدين حسين و سپس مدرسه آقاباباخان طى نمود. در اين دوره از محضر درس آيت‌الله بهاءالدين محلاتى و آيت‌الله شيخ محمدعلى موحد بهره وافر برد.
وى پس از فراغت از دروس سطح، براى ادامه تحصيلات حوزوى به قم هجرت كرد و در درس حارج آيت‌الله بروجردى و همچنين درس آيت‌الله داماد و امام خمينى(ره) حاضر شد و به كسب فيض پرداخت.
ورود آيت‌الله حائرى به عرصه مبارزات سياسى به سال‌هاى پس از تبعيد امام خمينى(ره) به تركيه بازمى‌گردد كه با تبعيد امام به تركيه، به شيراز مراجعت نموده و به تدريس دروس حوزوى و سامان دادن يك حركت فكرى و فرهنگى به‌روز، در مسجد شمشيرگرها پرداخت.
در طول 10 سال جلسات مستمر در اين مسجد، مبارزات سياسى - فرهنگى خود با رژيم را پيگيرى نمود و پس از تجربه سال‌ها زندان و تبعيد در سال 1353، به قم مهاجرت نمود و اين بار در كنار شهيدان آيت‌الله دكتر بهشتى و قدوسى و آيت‌الله جنتى و مصباح يزدى كمر همت به تربيت طلاب علوم دينى در مدرسه حقانى بست كه بسيارى از خدمتگزاران فعلى نظام ثمره اين ساليانند. پس از انقلاب، جلسات درس منظمى را براى دانشجويان پيرو خط امام و دفتر تحكيم وحدت در محل لانه جاسوسى اداره نمود و به دفاع از مبانى نظام پرداخت كه كتاب ولايت فقيه، حاصل اين جلسات مى‌باشد.همچنین مدتی به تدریس در دانشکده الهیات پرداخت.
ايشان در دوره اول مجلس شوراى اسلامى، به‌عنوان نماينده اول شيراز به اين مجلس راه يافت و رياست كميسيون اصل 90 را به عهده گرفت.