الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[ نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[ماه خدا: پژوهشی جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حدیث]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00583J1.jpg|بندانگشتی| نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان|175px]]
    [[پرونده:NUR18146J1.jpg|بندانگشتی| ماه خدا: پژوهشی جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حدیث|175px]]


    '''نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان'''، از آثار فقهى آیت‌الله [[علیاری تبریزی، علی بن عبدالله|مولى على غروى عليارى]] است كه در پاسخ به سؤال يكى از دوستان يا شاگردانش به نام ميرزا حسن كه از بحث رؤيت هلال شهيدين در لمعة و روضة پرسيده بود، به زبان عربى و در سال 1301ق تأليف گرديده است.
    ''ماه خدا'''، اثر [[محمدی ری‌شهری، محمد|آیت‌الله محمد محمدى رى شهرى]]، پژوهشى است جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حديث كه به زبان فارسى و در سال 1383ش، نوشته شده است.


    مؤلف، در مقدمه اول، روزه را از كامل‌ترين اطاعات و بافضيلت‌ترين عوامل تقرب به خداوند متعال برشمرده است. ايشان، در ابتداى اين بحث، روايت سكونى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] را آورده كه از پيامبر(ص) نقل مى‌كند كه حضرت فرمود: «أ لا أخبركم بشيء إن أنتم فعلتموه تباعد الشيطان منكم كما تباعد المشرق من المغرب؟ قالوا: بلى، قال رسول‌الله(ص): الصوم يسوّد وجهه و الصدقة تكسر ظهره و الحب في الله و الموازرة على العمل الصالح يقطع دابره و الاستغفار يقطع وتينه و لكّل شيء زكاة و زكاة الأبدان الصيام و ما روى عن النبي(ص): «أن الشيطان ليجري من ابن آدم مجرى الدّم فضيقوا مجاريه بالجوع». ايشان روايات ديگرى نقل مى‌كند كه كلمه «صبر» را در جمله‌ى و استعينوا بالصبر، در آيه‌ى 46 سوره بقره، به روزه معنا كرده‌اند يا روزه را سپرى براى آتش جهنم معرفى نموده‌اند كه خداوند در مورد بنده روزه‌دارش به ملائكه مى‌فرمايد: بنده‌ام از آتش، خود را نجات داد و...
    نویسنده در بخش نخست كتاب، به بررسى اهميت ضيافت رمضان و ارزش اين مهمانى از نگاه اسلام، پرداخته است. پژوهشگر، از مباحث اين بخش، شناختى اجمالى به ويژگى‌ها و بركات اين مهمانى پيدا مى‌كند. در قسمتى از اين بخش، آثار منفى محروميت از بركات اين ماه و پيامدهاى ويرانگرى را كه شخص محروم‌مانده از بهره اين مهمانى را فرامى‌گيرد، بيان مى‌كند.
    روشن است كه انسان، بدون داشتن آمادگى‌هاى لازم و شرايط و زمينه‌هاى ضرورى براى ورود به اين ميهمانى، نمى‌تواند به اين ضيافت الهى وارد شود و از آن در جهت تجديد حيات معنوى كه به اعتقاد نویسنده، اصلى‌ترين هدف خلقت انسان و نقطه اوج فلسفه وجودى اوست، بهره‌مند گردد. بررسى اين آمادگى‌ها و شرايط و زمينه‌هاى لازم براى ورود به مهمانى الهى، هدف اصلى در بخش دوم كتاب است.


    مؤلف در مقدمه دوم نيز به رواياتى كه فضيلت ماه رمضان را مى‌رسانند، اشاره كرده است. ايشان خود مى‌فرمايد: بافضيلت‌ترين ماه‌ها ماه رمضان و بافضيلت‌ترين روزه‌ها روزه‌ى ماه رمضان مى‌باشد.
    شناخت، نخستين شرط اساسى براى ورود به ضيافت الهى است. اين شناخت، افق گسترده‌اى دارد كه از شناخت معناى مهمانى خدا آغاز شده و تا شناخت فلسفه روزه، ارزشى كه روزه و روزه‌دار از آن برخوردارند، نقش روزه در حيات مادى و معنوى انسان و نيز مراتب اين ضيافت ربانى، امتداد مى‌يابد. نویسنده بر اين باور است كه مهمانان خدا، بدون شناخت و آگاهى از اين مسائل، نمى‌توانند براى بهره‌مندى از ضيافت الهى و برخوردارى از دستاوردهاى آن، آماده شوند. اهميت اين شناخت، در محدوده‌اى گسترده و دربردارنده تمام اين مسائل، فصل اول از بخش دوم را با عنوان «شناخت مهمانى خدا»، به خود اختصاص داده است.


    روايتى از اسحق بن عمار در طليعه‌ى اين مقدمه نقل شده كه از مسمعى نقل مى‌كند كه شنيدم [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] به فرزند خود هنگام وارد شدن ماه رمضان چنين توصيه نمودند: «فأجهدوا أنفسكم فإنّ فيه يقسم الأرزاق و تكتب الآجال و فيه يكتب وفد الله الذين يفدون إليه و فيه ليلة العمل فيه خير من العمل في ألف شهر». شب قدر كه خود از قدر و منزلتى بى‌نظير برخوردار است در اين ماه است و مايه‌ى زيادى شرافت اين ماه پرخير و بركت است.
    نكته مهم ديگر كه به نظر نویسنده، اهميت بسيار دارد، ضرورت برنامه‌ريزى براى آماده‌سازى مسلمانان جهت ورود به مهمان‌سراى رمضانى است. وى بر اين باور است كه بررسى سيره اهل‌بيت(ع) در اين زمينه، نشان مى‌دهد كه آن بزرگواران به اين موضوع، توجهى خاص داشته‌اند. وى براى اثبات اين مدعا و محتواى اين انديشه، ملاحظه خطبه‌هاى پيامبر(ص) و [[امام على(ع)]] كه در آستانه ماه رمضان و با هدف آماده‌سازى و استقبال از آن بيان كرده‌اند را كافى مى‌داند.


     
    <div class="mw-ui-button">[[ماه خدا: پژوهشی جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حدیث|'''ادامه''']]</div>
    <div class="mw-ui-button">[[نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۲ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۱۹

    ماه خدا: پژوهشی جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حدیث

    ماه خدا'، اثر آیت‌الله محمد محمدى رى شهرى، پژوهشى است جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حديث كه به زبان فارسى و در سال 1383ش، نوشته شده است.

    نویسنده در بخش نخست كتاب، به بررسى اهميت ضيافت رمضان و ارزش اين مهمانى از نگاه اسلام، پرداخته است. پژوهشگر، از مباحث اين بخش، شناختى اجمالى به ويژگى‌ها و بركات اين مهمانى پيدا مى‌كند. در قسمتى از اين بخش، آثار منفى محروميت از بركات اين ماه و پيامدهاى ويرانگرى را كه شخص محروم‌مانده از بهره اين مهمانى را فرامى‌گيرد، بيان مى‌كند. روشن است كه انسان، بدون داشتن آمادگى‌هاى لازم و شرايط و زمينه‌هاى ضرورى براى ورود به اين ميهمانى، نمى‌تواند به اين ضيافت الهى وارد شود و از آن در جهت تجديد حيات معنوى كه به اعتقاد نویسنده، اصلى‌ترين هدف خلقت انسان و نقطه اوج فلسفه وجودى اوست، بهره‌مند گردد. بررسى اين آمادگى‌ها و شرايط و زمينه‌هاى لازم براى ورود به مهمانى الهى، هدف اصلى در بخش دوم كتاب است.

    شناخت، نخستين شرط اساسى براى ورود به ضيافت الهى است. اين شناخت، افق گسترده‌اى دارد كه از شناخت معناى مهمانى خدا آغاز شده و تا شناخت فلسفه روزه، ارزشى كه روزه و روزه‌دار از آن برخوردارند، نقش روزه در حيات مادى و معنوى انسان و نيز مراتب اين ضيافت ربانى، امتداد مى‌يابد. نویسنده بر اين باور است كه مهمانان خدا، بدون شناخت و آگاهى از اين مسائل، نمى‌توانند براى بهره‌مندى از ضيافت الهى و برخوردارى از دستاوردهاى آن، آماده شوند. اهميت اين شناخت، در محدوده‌اى گسترده و دربردارنده تمام اين مسائل، فصل اول از بخش دوم را با عنوان «شناخت مهمانى خدا»، به خود اختصاص داده است.

    نكته مهم ديگر كه به نظر نویسنده، اهميت بسيار دارد، ضرورت برنامه‌ريزى براى آماده‌سازى مسلمانان جهت ورود به مهمان‌سراى رمضانى است. وى بر اين باور است كه بررسى سيره اهل‌بيت(ع) در اين زمينه، نشان مى‌دهد كه آن بزرگواران به اين موضوع، توجهى خاص داشته‌اند. وى براى اثبات اين مدعا و محتواى اين انديشه، ملاحظه خطبه‌هاى پيامبر(ص) و امام على(ع) كه در آستانه ماه رمضان و با هدف آماده‌سازى و استقبال از آن بيان كرده‌اند را كافى مى‌داند.