مقری، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ')
     
    (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۳۷: خط ۳۷:
    </div>
    </div>


    '''شهاب‌الدين ابوالعباس احمد بن محمد بن احمد بن يحيى بن عبدالرحمن بن ابى العيش بن محمد، المقّرى التلمساني'''(1000، 1041ق)، قاری، کلامی اشعری، مفسر، فقیه مالکی، مورخ، محدث، ادیب
    {{کاربردهای دیگر|مقری (ابهام زدایی)}}


    در حدود 1000ق در تلمسان واقع در الجزایر امروزی زاده شد.كلمۀ مقّرى نشان مى‌دهد كه خاندان وى از دهكده‌اى كوچك واقع در نزديكى شهر مذكور بوده‌ و دليلى ندارد كه آن را صورت تحريف يافته‌اى از «مقرى» به معنى قارى يا معلّم قرآن بگيريم.
    '''احمد بن محمد مقّرى''' (1000-1041ق)، قاری، کلامی اشعری، مفسر، فقیه مالکی، مورخ، محدث، ادیب


    يكى از اسلاف وى معلّم ابن الخطيب، اديب معروف اندلسى قرن چهاردهم ميلادى بوده است.شايد از نفوذ اين رابطه بود كه مقّرى خوانندۀ علاقه‌مند اين نویسنده و شاعر بزرگ شد و كتاب اساسى‌خويش«[[نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب|نفح الطيب]]» را بدو اختصاص داد.  
    == ولادت ==
    شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن احمد بن یحیى بن عبدالرحمن بن ابى عیش بن محمد، مقّرى تلمسانی در حدود 1000ق در تلمسان واقع در الجزایر امروزی زاده شد.کلمۀ مقّرى نشان مى‌دهد که خاندان وى از دهکده‌اى کوچک واقع در نزدیکى شهر مذکور بوده‌ و دلیلى ندارد که آن را صورت تحریف یافته‌اى از «مقرى» به معنى قارى یا معلّم قرآن بگیریم.


    مقّرى در كودكى شاگرد عموى خويش بود كه مقام‌ مفتى داشت و هفت بار [[صحيح بخارى]] را پيش وى خواند و به مرور زمان تدريس آن را بيشتر از هر كتاب‌ ديگر دوست داشت و در اين باب شهرت يافت. وى در تمام عمر به تدريس حديث پرداخت‌ و چند كتاب در اين رشته تأليف كرد كه در آن سالها و بعدها هنگام اقامت در مشرق مبناى‌درس وى بود.  
    == تحصیلات ==
    یکى از اسلاف وى معلّم ابن الخطیب، ادیب معروف اندلسى قرن چهاردهم میلادى بوده است.شاید از نفوذ این رابطه بود که مقّرى خوانندۀ علاقه‌مند این نویسنده و شاعر بزرگ شد و کتاب اساسى‌خویش«[[نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب|نفح الطیب]]» را بدو اختصاص داد.
     
    مقّرى در کودکى شاگرد عموى خویش بود که مقام‌ مفتى داشت و هفت بار [[صحيح بخارى|صحیح بخارى]] را پیش وى خواند و به مرور زمان تدریس آن را بیشتر از هر کتاب‌ دیگر دوست داشت و در این باب شهرت یافت. وى در تمام عمر به تدریس حدیث پرداخت‌ و چند کتاب در این رشته تألیف کرد که در آن سالها و بعدها هنگام اقامت در مشرق مبناى‌درس وى بود.  


    وی پس از آموزش مقدمات به فاس در مغرب و در پی آن همراه دربار احمد المنصور، که کتاب خود روضة الاس العاطرة الانفاس، در باره علما مراکش و فاس را پیشکشش کرده بود به مراکش رفت. در پی مرگ المنصور بسال ۱۶۰۳ مقیم فاس شد و جانشین و پسر منصور، زیدان ابوالمعالی (زیدان ابن احمد المنصوربن محمد الشیخ، معروف به "زیدان السعدی " و مکنی به ابوالمعالی، از ملوک دولت اشراف السعدیین) در سال ۱۶۱۸همزمان مفتی، و امام مسجد قراویین اش کرد هر چند در همان سال و احتمالاً بر اثر جنگ و ستیز میان سعدیون از فاس خارج و عازم زیارت مکه شد.  
    وی پس از آموزش مقدمات به فاس در مغرب و در پی آن همراه دربار احمد المنصور، که کتاب خود روضة الاس العاطرة الانفاس، در باره علما مراکش و فاس را پیشکشش کرده بود به مراکش رفت. در پی مرگ المنصور بسال ۱۶۰۳ مقیم فاس شد و جانشین و پسر منصور، زیدان ابوالمعالی (زیدان ابن احمد المنصوربن محمد الشیخ، معروف به "زیدان السعدی " و مکنی به ابوالمعالی، از ملوک دولت اشراف السعدیین) در سال ۱۶۱۸همزمان مفتی، و امام مسجد قراویین اش کرد هر چند در همان سال و احتمالاً بر اثر جنگ و ستیز میان سعدیون از فاس خارج و عازم زیارت مکه شد.  


    وى در سال 1027 هجرى از مغرب به نيت حج بيت‌اللّه به راه افتاد و تا سال 1037ق پنج بار به حج رفت‌ كه در اثناى آن هفت بار مدينه را زيارت كرد و بارها در آنجا درس حديث داد. در بازگشت به قاهره‌كه قبلا در مسير حج بدانجا پاى نهاده بود، در الأزهر به تدريس پرداخت.  
    وى در سال 1027 هجرى از مغرب به نیت حج بیت‌اللّه به راه افتاد و تا سال 1037ق پنج بار به حج رفت‌ که در اثناى آن هفت بار مدینه را زیارت کرد و بارها در آنجا درس حدیث داد. در بازگشت به قاهره‌که قبلا در مسیر حج بدانجا پاى نهاده بود، در الأزهر به تدریس پرداخت.  
     
    وى از قدس، دمشق و...دیدن کرد و در دمشق در مدرسه جقمقیه به تدریس مشغول شد. 


    وى از قدس، دمشق و...ديدن كرد و در دمشق در مدرسه جقمقيه به تدريس مشغول شد. مقّرى در انديشه بود كه براى هميشه در دمشق مقيم شود، از اين رو به قاهره برگشت تا امور خود را سروسامان دهد ولى در 1041ق در حالى كه‌بيش از چهل سال نداشت، به مرضى ناگهانى درگذشت.  
    == وفات ==
    مقّرى در اندیشه بود که براى همیشه در دمشق مقیم شود، از این رو به قاهره برگشت تا امور خود را سروسامان دهد ولى در 1041ق در حالى که‌بیش از چهل سال نداشت، به مرضى ناگهانى درگذشت.  


    ==آثار ==
    ==آثار ==


    برخى آثارى که از وى به جا مانده است عبارتند از:اتحاف المغرم المغربى، أزهار الریاض، أزهار الکمامة، إضائة الدجنة، الدر الثمین، [[نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب|نفح الطیب]] و...


    برخى آثارى كه از وى به جا مانده است عبارتند از:اتحاف المغرم المغربى، أزهار الرياض، أزهار الكمامة، إضائة الدجنة، الدر الثمين، [[نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب|نفح الطيب]] و...


    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}


    ==وابسته‌ها==
    [[نفح الطيب من غصن الأندلس الرطيب|نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب]]  
    [[نفح الطيب من غصن الأندلس الرطيب|نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:مورّخان]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۶

    مقری، احمد بن محمد
    نام مقری، احمد بن محمد
    نام‌های دیگر تلمسانی، ابوالعباس احمد بن محمد

    تلمسانی، احمد بن المقری

    مقری، ابوالعباس احمد بن محمد

    Abu-l-'Abbas Ahmad ibn Mohammed al-Maqqari or Al-Makkari

    نام پدر محمد بن احمد
    متولد حدود 1000ق
    محل تولد تلمسان (الجزایر)
    رحلت 1041ق، مصر، مقبره مجاورین
    اساتید عمویش سعیدبن احمد
    برخی آثار نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب
    کد مؤلف AUTHORCODE01090AUTHORCODE

    احمد بن محمد مقّرى (1000-1041ق)، قاری، کلامی اشعری، مفسر، فقیه مالکی، مورخ، محدث، ادیب

    ولادت

    شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن احمد بن یحیى بن عبدالرحمن بن ابى عیش بن محمد، مقّرى تلمسانی در حدود 1000ق در تلمسان واقع در الجزایر امروزی زاده شد.کلمۀ مقّرى نشان مى‌دهد که خاندان وى از دهکده‌اى کوچک واقع در نزدیکى شهر مذکور بوده‌ و دلیلى ندارد که آن را صورت تحریف یافته‌اى از «مقرى» به معنى قارى یا معلّم قرآن بگیریم.

    تحصیلات

    یکى از اسلاف وى معلّم ابن الخطیب، ادیب معروف اندلسى قرن چهاردهم میلادى بوده است.شاید از نفوذ این رابطه بود که مقّرى خوانندۀ علاقه‌مند این نویسنده و شاعر بزرگ شد و کتاب اساسى‌خویش«نفح الطیب» را بدو اختصاص داد.

    مقّرى در کودکى شاگرد عموى خویش بود که مقام‌ مفتى داشت و هفت بار صحیح بخارى را پیش وى خواند و به مرور زمان تدریس آن را بیشتر از هر کتاب‌ دیگر دوست داشت و در این باب شهرت یافت. وى در تمام عمر به تدریس حدیث پرداخت‌ و چند کتاب در این رشته تألیف کرد که در آن سالها و بعدها هنگام اقامت در مشرق مبناى‌درس وى بود.

    وی پس از آموزش مقدمات به فاس در مغرب و در پی آن همراه دربار احمد المنصور، که کتاب خود روضة الاس العاطرة الانفاس، در باره علما مراکش و فاس را پیشکشش کرده بود به مراکش رفت. در پی مرگ المنصور بسال ۱۶۰۳ مقیم فاس شد و جانشین و پسر منصور، زیدان ابوالمعالی (زیدان ابن احمد المنصوربن محمد الشیخ، معروف به "زیدان السعدی " و مکنی به ابوالمعالی، از ملوک دولت اشراف السعدیین) در سال ۱۶۱۸همزمان مفتی، و امام مسجد قراویین اش کرد هر چند در همان سال و احتمالاً بر اثر جنگ و ستیز میان سعدیون از فاس خارج و عازم زیارت مکه شد.

    وى در سال 1027 هجرى از مغرب به نیت حج بیت‌اللّه به راه افتاد و تا سال 1037ق پنج بار به حج رفت‌ که در اثناى آن هفت بار مدینه را زیارت کرد و بارها در آنجا درس حدیث داد. در بازگشت به قاهره‌که قبلا در مسیر حج بدانجا پاى نهاده بود، در الأزهر به تدریس پرداخت.

    وى از قدس، دمشق و...دیدن کرد و در دمشق در مدرسه جقمقیه به تدریس مشغول شد.

    وفات

    مقّرى در اندیشه بود که براى همیشه در دمشق مقیم شود، از این رو به قاهره برگشت تا امور خود را سروسامان دهد ولى در 1041ق در حالى که‌بیش از چهل سال نداشت، به مرضى ناگهانى درگذشت.

    آثار

    برخى آثارى که از وى به جا مانده است عبارتند از:اتحاف المغرم المغربى، أزهار الریاض، أزهار الکمامة، إضائة الدجنة، الدر الثمین، نفح الطیب و...


    وابسته‌ها