العمدة في إعراب البردة قصيدة البوصيري: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'آذرنوش، آذرتاش' به 'آذرنوش، آذرتاش') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
شعر مذهبي عربي - قرن 7ق. - تاريخ ونقد | شعر مذهبي عربي - قرن 7ق. - تاريخ ونقد | ||
محمد (ص)، پيامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - شعر | محمد(ص)، پيامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - شعر | ||
محمد (ص)، پيامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - مدايح و مناقب | محمد(ص)، پيامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - مدايح و مناقب | ||
|- | |- | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
در مقدمه دوم، توضیحاتی پیرامون قصیده و نویسنده آن، ارائه گردیده است<ref>مقدمه دوم، ص37-15</ref>. | در مقدمه دوم، توضیحاتی پیرامون قصیده و نویسنده آن، ارائه گردیده است<ref>مقدمه دوم، ص37-15</ref>. | ||
«برده»، قصیده (یا برأه)، قصیده‌ای مشهور در ستایش پیامبر (ص) است. بوصیری نخست سروده خود را «الكواكب الدرية في مدح خير البرية» نامید، ولی چون قصیده‌اش در مدح پیامبر (ص) بود و به قولی در عالم رؤیا بُرده (عبای) شریف ایشان را صله گرفته بود و نیز از باب شباهت شعرش با قصیده «بانت سعاد»، نخستین قصیده مشهور به برده سروده کعب بن زهیر در حضور پیامبر (ص)، قصیده‌اش به بُرده شهرت یافت و به قولی، به سبب بهبود یافتن شاعر از فلج اندام به «برأه» (بهبود) نیز معروف شد<ref>مهدوی دامغانی، مهدی، ج3، ص43</ref>. | «برده»، قصیده (یا برأه)، قصیده‌ای مشهور در ستایش پیامبر(ص) است. بوصیری نخست سروده خود را «الكواكب الدرية في مدح خير البرية» نامید، ولی چون قصیده‌اش در مدح پیامبر(ص) بود و به قولی در عالم رؤیا بُرده (عبای) شریف ایشان را صله گرفته بود و نیز از باب شباهت شعرش با قصیده «بانت سعاد»، نخستین قصیده مشهور به برده سروده کعب بن زهیر در حضور پیامبر(ص)، قصیده‌اش به بُرده شهرت یافت و به قولی، به سبب بهبود یافتن شاعر از فلج اندام به «برأه» (بهبود) نیز معروف شد<ref>مهدوی دامغانی، مهدی، ج3، ص43</ref>. | ||
بوصیری قصاید مهم دیگری نیز در مدح پیامبر (ص) سروده است، اما هیچ‌کدام شهرت و اهمیت «برده» را ندارند. قصیده «برده» در دیوان بوصیری و بیشتر نسخه‌های خطی و چاپی، 160 بیت است، اما در برخی از نسخه‌ها به 182 بیت هم می‌رسد<ref>همان</ref>. | بوصیری قصاید مهم دیگری نیز در مدح پیامبر(ص) سروده است، اما هیچ‌کدام شهرت و اهمیت «برده» را ندارند. قصیده «برده» در دیوان بوصیری و بیشتر نسخه‌های خطی و چاپی، 160 بیت است، اما در برخی از نسخه‌ها به 182 بیت هم می‌رسد<ref>همان</ref>. | ||
این قصیده با مطلع: | این قصیده با مطلع: | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
«أَ مِن تذكُّر جيرانٍ بِذَي سَلَمٍ مَزَجْتَ دَمْعاً جَری مِنْ مُقْلَة بِدَمٍ»، | «أَ مِن تذكُّر جيرانٍ بِذَي سَلَمٍ مَزَجْتَ دَمْعاً جَری مِنْ مُقْلَة بِدَمٍ»، | ||
ده فصل دارد و مانند تمام قصاید، با تغزل و نسیب شروع می‌شود؛ در ادامه، شاعر پس از تحذیر از هوای نفس، به ستایش پیامبر (ص)، ولادت، معجزات، معراج و جنگ‌های آن حضرت می‌پردازد و قصیده را با توسل به آن حضرت(ص) و مناجات با خدا به پایان می‌برد<ref>همان</ref>. | ده فصل دارد و مانند تمام قصاید، با تغزل و نسیب شروع می‌شود؛ در ادامه، شاعر پس از تحذیر از هوای نفس، به ستایش پیامبر(ص)، ولادت، معجزات، معراج و جنگ‌های آن حضرت می‌پردازد و قصیده را با توسل به آن حضرت(ص) و مناجات با خدا به پایان می‌برد<ref>همان</ref>. | ||
بوصیری در سرودن برده از قصاید میمیه شاعران پیش از خود، به‌ویژه میمیه ابن فارض (متوفی 632ق)، تأثیر گرفته است و در وزن و قافیه، مطلع و مضمون‌های تغزلی، با آن مشترک است<ref>همان</ref>. | بوصیری در سرودن برده از قصاید میمیه شاعران پیش از خود، به‌ویژه میمیه ابن فارض (متوفی 632ق)، تأثیر گرفته است و در وزن و قافیه، مطلع و مضمون‌های تغزلی، با آن مشترک است<ref>همان</ref>. | ||