أثر التشيع على الروايات التاريخية في القرن الأول الهجري: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'محمد بن عمر واقدی' به 'محمد بن عمر واقدی '
جز (جایگزینی متن - '|data-type='language'|عربي' به '|data-type='language'|عربی')
جز (جایگزینی متن - 'محمد بن عمر واقدی' به 'محمد بن عمر واقدی ')
خط ۷۴: خط ۷۴:
فصل نخست درباره راویان متهم به تشیع است؛ مانند «عبدالله بن شریک بن عدی عامری کلابی» (م پس از 100ق)، «سلمة بن کهیل بن حصین حضرمی» (44-121ق)، «اجلح بن عبدالله بن حجیه کندی» (م 125ق)، «سلیمان بن قرم بن معاذ تمیمی ضبی» (م پس از 100ق)، «جمیع بن عمیر بن عفاق تیمی» (تابعی)، «عبدالملک بن اعین» (م بین 121-130ق)، «موسی بن قیس فـراء حضـرمی» (م بین 136-158ق)، «فطر بن خلیفه مخزومی» (م 155/156ق) و «عبیدالله بن موسی بن ابی‌المختار باذام عبسی» (م 213ق).
فصل نخست درباره راویان متهم به تشیع است؛ مانند «عبدالله بن شریک بن عدی عامری کلابی» (م پس از 100ق)، «سلمة بن کهیل بن حصین حضرمی» (44-121ق)، «اجلح بن عبدالله بن حجیه کندی» (م 125ق)، «سلیمان بن قرم بن معاذ تمیمی ضبی» (م پس از 100ق)، «جمیع بن عمیر بن عفاق تیمی» (تابعی)، «عبدالملک بن اعین» (م بین 121-130ق)، «موسی بن قیس فـراء حضـرمی» (م بین 136-158ق)، «فطر بن خلیفه مخزومی» (م 155/156ق) و «عبیدالله بن موسی بن ابی‌المختار باذام عبسی» (م 213ق).


فصل دوم درباره اخباریان متهم به شیعه‌گری است که «ابان بن تغلب ربعی کوفی» (م 140/141ق)، «محمد بن عمر واقدی» (م 207ق)، «عبدالرزاق بن همام صنعانی» (م 211ق) و «ابن ‌عقده ابوالعباس احمد بن محمد بن سعید کوفی» (م 333ق) از این افرادند.
فصل دوم درباره اخباریان متهم به شیعه‌گری است که «ابان بن تغلب ربعی کوفی» (م 140/141ق)، «[[واقدی، محمد بن عمر|محمد بن عمر واقدی]] » (م 207ق)، «عبدالرزاق بن همام صنعانی» (م 211ق) و «ابن ‌عقده ابوالعباس احمد بن محمد بن سعید کوفی» (م 333ق) از این افرادند.


فصل سوم درباره راویان، اخباریان و مورخانی است که متهم به شیعه بوده، اما قطعاً سنی‌اند. او در این فصل «عمار بن معاویه دهنی» (م 133ق)، «محمد بن اسحاق بن یسار مطلبی» (م 151/153)، «سفیان ثوری» (م 161ق)، «ابن ‌مدینی علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی» (م 234ق)، «نصر بن علی بن نصر جهضمی» (م 250ق)، «محمد بن علی بن حمزة بن حسین علوی» (م 286/287ق)، «احمد بن شعیب بن علی نسائی» (م 303ق)، «محمد بن جریر بن یزید طبری» (م 310ق)، «حاکم نیشابوری محمد بن محمد بن عبدالله بن محمد بن حمدویه معروف به ابن ‌البیع» (م 405ق) را نام برده است<ref>ر.ک: همان، ص103 و 104</ref>.
فصل سوم درباره راویان، اخباریان و مورخانی است که متهم به شیعه بوده، اما قطعاً سنی‌اند. او در این فصل «عمار بن معاویه دهنی» (م 133ق)، «محمد بن اسحاق بن یسار مطلبی» (م 151/153)، «سفیان ثوری» (م 161ق)، «ابن ‌مدینی علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی» (م 234ق)، «نصر بن علی بن نصر جهضمی» (م 250ق)، «محمد بن علی بن حمزة بن حسین علوی» (م 286/287ق)، «احمد بن شعیب بن علی نسائی» (م 303ق)، «محمد بن جریر بن یزید طبری» (م 310ق)، «حاکم نیشابوری محمد بن محمد بن عبدالله بن محمد بن حمدویه معروف به ابن ‌البیع» (م 405ق) را نام برده است<ref>ر.ک: همان، ص103 و 104</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش