دانشنامه شعر عاشورایی انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سبکى' به 'سبکی '
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سبکى' به 'سبکی ')
خط ۷۲: خط ۷۲:
دوره چهارم (قرن دهم تا پایان قرن سیزدهم هجرى):
دوره چهارم (قرن دهم تا پایان قرن سیزدهم هجرى):


قرون نخست این دوره با عصر انحطاط ادب دمساز است و قرن اخیر آن به عصر تجدید و ادبیات نو نزدیک مى‌‏شود. با وجود این، تفاوت چشمگیرى در سبک و موضوعات این اشعار مشاهده نمى‌‏شود و تغییرات ساختارى در آن آهسته و نامحسوس است. همچنان ضعف ادب در این قرون نمایان است. برخى اشعار دچار پیچیدگی‌هاى لفظى و صنایع ادبى گردیده و برخى دیگر به ضرورت ایراد در مجالس عزادارى و بهره‌‏مندى عامه مردم، سبکى عوامانه به خود گرفته است. بسیارى از کسانى‏ که در این زمینه شعر سروده‏‌اند، تبحر در ادب نداشته‏‌اند و عدم آشنایى آنان به فنون و ظرافت‌هاى شعرى، موجب تنزل کیفیت اشعارشان گردیده است. برخى از سرایندگان، فقیهان و عالمان دینى هستند که براى تقرب به اهل‌بیت، ابیات یا قصائدى را انشا نموده‏‌اند. در این عصر تقلید و تشابه به‌شدت در شعر حسینى رایج مى‌گردد. در موضوعات نیز همان سیر قرون گذشته با تفاوت‏هاى اندک، دنبال مى‌شود و تا قرن سیزده اشعار به‌سرعت به سمت بى‌محتوایى، تقلید و رثاى یأس‌آمیز پیش مى‌‏رود. به نظم کشیدن ماجرا به سبک شعر قصصى یا مقتل‏‌سرایى در اواخر این دوره آغاز مى‌گردد و تاکنون ادامه می‌یابد. عمده‏‌ترین موضوعات مطرح در شعر این دوره عبارتند از: رثا و نوحه‏سرایى؛ توصیف روایى قصصى؛ انتظار، یگانه روزنه امید و قداست مولد و دفن امام حسین(ع)<ref>ر.ک: همان، ص425-426</ref>
قرون نخست این دوره با عصر انحطاط ادب دمساز است و قرن اخیر آن به عصر تجدید و ادبیات نو نزدیک مى‌‏شود. با وجود این، تفاوت چشمگیرى در سبک و موضوعات این اشعار مشاهده نمى‌‏شود و تغییرات ساختارى در آن آهسته و نامحسوس است. همچنان ضعف ادب در این قرون نمایان است. برخى اشعار دچار پیچیدگی‌هاى لفظى و صنایع ادبى گردیده و برخى دیگر به ضرورت ایراد در مجالس عزادارى و بهره‌‏مندى عامه مردم، سبکی  عوامانه به خود گرفته است. بسیارى از کسانى‏ که در این زمینه شعر سروده‏‌اند، تبحر در ادب نداشته‏‌اند و عدم آشنایى آنان به فنون و ظرافت‌هاى شعرى، موجب تنزل کیفیت اشعارشان گردیده است. برخى از سرایندگان، فقیهان و عالمان دینى هستند که براى تقرب به اهل‌بیت، ابیات یا قصائدى را انشا نموده‏‌اند. در این عصر تقلید و تشابه به‌شدت در شعر حسینى رایج مى‌گردد. در موضوعات نیز همان سیر قرون گذشته با تفاوت‏هاى اندک، دنبال مى‌شود و تا قرن سیزده اشعار به‌سرعت به سمت بى‌محتوایى، تقلید و رثاى یأس‌آمیز پیش مى‌‏رود. به نظم کشیدن ماجرا به سبک شعر قصصى یا مقتل‏‌سرایى در اواخر این دوره آغاز مى‌گردد و تاکنون ادامه می‌یابد. عمده‏‌ترین موضوعات مطرح در شعر این دوره عبارتند از: رثا و نوحه‏سرایى؛ توصیف روایى قصصى؛ انتظار، یگانه روزنه امید و قداست مولد و دفن امام حسین(ع)<ref>ر.ک: همان، ص425-426</ref>


دوره پنجم (قرن چهاردهم تا پایان قرن پانزدهم هجرى):
دوره پنجم (قرن چهاردهم تا پایان قرن پانزدهم هجرى):
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش