إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۷: خط ۷:
    [[ابن خالویه، حسین بن احمد]] (نویسنده)
    [[ابن خالویه، حسین بن احمد]] (نویسنده)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =   عربي  
    | زبان = عربي  
    | کد کنگره =  
    | کد کنگره =  
    | موضوع =  
    | موضوع =  


    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۱۶: خط ۱۶:
    | سال نشر =1366ش
    | سال نشر =1366ش
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37486AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37486AUTOMATIONCODE
    | چاپ = چاپ دوم  
    | چاپ = چاپ دوم  
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد =
    | تعداد جلد =
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    }}
    }}


    '''إعراب ثلاثين سورة من القرآن الكريم،''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانى‌تبار،
    '''إعراب ثلاثين سورة من القرآن الكريم،''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانى‌تبار،  


    این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله، سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست‌ونه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد؛ لذا آن را «الطارقية» نيز مى‌خوانند.
    این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله، سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست‌ونه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد؛ لذا آن را «الطارقية» نيز مى‌خوانند.


    مؤلف در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مى‌دهد<ref>ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102</ref>.
    مؤلف در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مى‌دهد<ref>ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102</ref>.
    خط ۳۴: خط ۳۴:
    گرچه برخی این کتاب را به حسین بن احمد بن خالویه شیعی منتسب کرده‌اند، ولی این انتساب نمی‌تواند صحیح باشد؛ زیرا در همین کتاب إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم، نویسنده در پایان بحث از اعراب سوره حمد، بحثی را در ارتباط با اعراب آمین گفتن بعد از حمد بیان کرده و معنای آن و بحث از استحباب و وجوب آن را متذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص34-36</ref>.
    گرچه برخی این کتاب را به حسین بن احمد بن خالویه شیعی منتسب کرده‌اند، ولی این انتساب نمی‌تواند صحیح باشد؛ زیرا در همین کتاب إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم، نویسنده در پایان بحث از اعراب سوره حمد، بحثی را در ارتباط با اعراب آمین گفتن بعد از حمد بیان کرده و معنای آن و بحث از استحباب و وجوب آن را متذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص34-36</ref>.


    از طرف دیگر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذریعه]] این کتاب را تألیف ابوعبدالله حسن شافعی دانسته که به دو واسطه (ابوسعید حافظ از ابوبکر نیشابوری) از محمد بن ادریس شافعی (متوفای 254ق) روایت می‌کند و در آنجا متذکر شده است که برخلاف نظر برخی همانند [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در [[بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین و النحاة|البغیه]]، این کتاب از تصانیف شیخ حسین بن احمد بن خالویه شیعی نیست و دلیل بر این ادعا قول به وجوب آمین در آخر حمد است؛ چیزی که هیچ‌کدام از شیعیان آن را بیان نکرده‌اند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3264/%D8%A7%D9%84%D8%B0%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A5%D9%84%DB%8C-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%81-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9?volumeNumber=15&pageNumber=133&viewType=html ر.ک: آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج15، ص133]</ref>.
    از طرف دیگر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذریعه]] این کتاب را تألیف ابوعبدالله حسن شافعی دانسته که به دو واسطه (ابوسعید حافظ از ابوبکر نیشابوری) از محمد بن ادریس شافعی (متوفای 254ق) روایت می‌کند و در آنجا متذکر شده است که برخلاف نظر برخی همانند [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در [[بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین و النحاة|البغیه]]، این کتاب از تصانیف شیخ حسین بن احمد بن خالویه شیعی نیست و دلیل بر این ادعا قول به وجوب آمین در آخر حمد است؛ چیزی که هیچ‌کدام از شیعیان آن را بیان نکرده‌اند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3264/%D8%A7%D9%84%D8%B0%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A5%D9%84%DB%8C-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%81-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9?volumeNumber=15&pageNumber=133&viewType=html ر.ک: آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج15، ص133]</ref>.
    ==پانویس ==
    ==پانویس ==
    <references />
    <references />
    خط ۵۰: خط ۵۰:
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]]
    [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]

    نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۱

    إعراب ثلاثين سورة من القرآن الکريم
    إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم
    پدیدآورانابن خالویه، حسین بن احمد (نویسنده)
    ناشرناصر خسرو
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1366ش
    چاپچاپ دوم
    زبانعربي

    إعراب ثلاثين سورة من القرآن الكريم، تألیف ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانى‌تبار،

    این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله، سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست‌ونه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد؛ لذا آن را «الطارقية» نيز مى‌خوانند.

    مؤلف در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مى‌دهد[۱].

    گرچه برخی این کتاب را به حسین بن احمد بن خالویه شیعی منتسب کرده‌اند، ولی این انتساب نمی‌تواند صحیح باشد؛ زیرا در همین کتاب إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم، نویسنده در پایان بحث از اعراب سوره حمد، بحثی را در ارتباط با اعراب آمین گفتن بعد از حمد بیان کرده و معنای آن و بحث از استحباب و وجوب آن را متذکر شده است[۲].

    از طرف دیگر صاحب الذریعه این کتاب را تألیف ابوعبدالله حسن شافعی دانسته که به دو واسطه (ابوسعید حافظ از ابوبکر نیشابوری) از محمد بن ادریس شافعی (متوفای 254ق) روایت می‌کند و در آنجا متذکر شده است که برخلاف نظر برخی همانند سیوطی در البغیه، این کتاب از تصانیف شیخ حسین بن احمد بن خالویه شیعی نیست و دلیل بر این ادعا قول به وجوب آمین در آخر حمد است؛ چیزی که هیچ‌کدام از شیعیان آن را بیان نکرده‌اند[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102
    2. ر.ک: متن کتاب، ص34-36
    3. ر.ک: آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج15، ص133

    منابع مقاله

    1. شهیدی صالحی، عبدالحسین، «تفسیر و تفاسیر شیعه»، قزوین، انتشارات حدیث امروز، چاپ اول، 1381
    2. ابن خالویه، حسین بن احمد، «إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم»، تهران، انتشارات ناصرخسرو، چاپ دوم، اسفند 1366.
    3. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، «الذریعه»، بیروت، دار الأضواء، چاپ سوم، 1403ق- 1983م

    وابسته‌ها