بیاضی، احمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' های ' به '‎های ')
    خط ۵: خط ۵:
    ! نام!! data-type="authorName" |کمال‎الدین احمد بن حسن بیاضی (یا بیاضی‎زاده) حنفی
    ! نام!! data-type="authorName" |کمال‎الدین احمد بن حسن بیاضی (یا بیاضی‎زاده) حنفی
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‎های دیگر  
    | data-type="authorOtherNames" |کمال‌الدين احمد بياضي نجفي
    | data-type="authorOtherNames" |کمال‌الدين احمد بياضي نجفي



    نسخهٔ ‏۲۴ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۳۵

    کمال‎الدین احمد بن حسن بیاضی (یا بیاضی‎زاده) حنفی
    نام کمال‎الدین احمد بن حسن بیاضی (یا بیاضی‎زاده) حنفی
    نام‎های دیگر کمال‌الدين احمد بياضي نجفي
    نام پدر حسن
    متولد 1048ق/1634م
    محل تولد استانبول
    رحلت 1098ق/1687م
    اساتید ملاچلبی و شیخ‎الاسلام ابوسعید
    برخی آثار إشارات المرام من عبارات الإمام
    کد مولف AUTHORCODE08355AUTHORCODE

    کمال‎الدین احمد بن حسن بیاضی (یا بیاضی‎زاده) حنفی، از عالمان فقه و کلام در قلمرو دولت عثمانی است که نزد اساتیدی همچون ملاچلبی و شیخ‎الاسلام ابوسعید تلمذ نموده و «مختصر الأصول المنيفة للإمام أبي‎حنيفة» و «إشارات المرام من عبارات الإمام»، از جمله آثار وی می‎باشد.

    زندگی‎نامه

    کمال‎الدین احمد بن حسن بیاضی (یا بیاضی‎زاده) حنفی، متولد 1048ق/1634م و متوفی 1098ق/1687م، از عالمان فقه و کلام در قلمرو دولت عثمانی است. پدرش حسام‎الدین حسن بیاضی، از عالمان بوسنی بود و ازاین‎رو، وی به بوسنوی و رومی نیز معروف شده است. احمد در استانبول زاده شد و تاریخ ولادت او را در 1042ق و درگذشت او را در 1096یا 1099ق، نیز آورده‎اند[۱].

    احمد در استانبول نزد استادان معروف زمان، همچون ملاچلبی و شیخ‎الاسلام ابوسعید، شاگردی کرد. آنگاه در مدارس معروف ادرنه، صحن ثمانیه، سلیمانیه و ایاصوفیه در استانبول به تدریس پرداخت. در شهرهای حلب، بروسه، مکه و استانبول نیز به قضا اشتغال یافت و سپس صدر و قاضی عسکر روم ایلی شد و سرانجام در قصبه قاکلیجه از ییلاق‎های اطراف استانبول درگذشت و در زاویه دیویتجی‎زاده واقع در منطقه اسکودار در شهر استانبول به خاک سپرده شد. صدور یک مورد حکم رجم و تأیید حکم اعدامی برای پاتی برون‎زاده، از منشیان دربار، به گفته مورخان عثمانی، موجب نفرت مردم از او شد[۲].

    بیاضی‎زاده، به طریقه نقشبندی تعلق خاطر داشت. در فروع، پیرو مذهب ابوحنیفه و در اصول، ماتریدی بود. وی در علم کلام مهارت داشت و معتقد بود باید اصول عقاید را با تکیه بر قرآن و سنت شناخت و عقل را نیز تنها واسطه‎ای برای درک حقیقت می‎شمرد. وی در هنر خط نیز دستی داشت و خط تعلیق را نزد خطاط مشهور زمان، درویش عبدی فراگرفته بود[۳].

    آثار

    از بیاضی‎زاده آثاری چند در فقه، تفسیر و عقاید باقی مانده است که برخی از آنها عبارتند از:

    1. مختصر الأصول المنيفة للإمام أبي‎حنيفة: این اثر گزیده‎ای است از موضوعات اعتقادی که از الفقه ‎الأكبر، الفقه ‎الأبسط و رسالة‎ العالم و المتعلم برگرفته شده است؛
    2. إشارات المرام من عبارات الإمام، در شرح الفقه ‎الأكبر ابوحنیفه؛
    3. سوانح المطارحات و لوائح المذاکرات، شرح مباحثات و مذاکرات وی هنگام اقامت در حلب با کواکبی‎زاده مفتی آن شهر؛
    4. رسالة الباحث و الموجب یا رسالة في تفسير اللوائح علی وجه البحث و السؤال [۴].

    پانویس

    1. ر.ک: دیانت، علی‎اکبر، ج13، ص244
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان
    4. ر.ک: همان، ص244-‎245

    منابع مقاله

    دیانت، علی‎اکبر، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1383.

    وابسته‌ها

    إشارات المرام من عبارات الإمام