الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[گلپایگانی، محمدرضا|آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR03931J1.jpg|بندانگشتی|فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها|175px]]
    [[پرونده:NUR00011.jpg|بندانگشتی|گلپایگانی، محمدرضا|175px]]


    '''فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها'''، تأليف [[محمد عبده يمانى]]، با ترجمه فارسى [[محمدتقى رهبر]]، كتابى است پيرامون معرفى حضرت زهرا(س) و اشاره به گوشه‌هايى از زندگانى آن حضرت.
    '''سید محمدرضا گلپایگانی''' (۱۳۱۶ق-۱۴۱۴ق/۱۳۷۲ش) از مراجع تقلید معاصر که پس از درگذشت [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردی]]، به مرجعیت رسید.


    مهم‌ترين سرفصل‌هايى كه مؤلف براى كتاب برگزيده، عبارتند از:
    وی از زمره مخالفین رژیم پهلوی و از همراهان [[امام خمینی]] بود که پس از تبعید امام به عراق، بیانیه‌ها، اعلامیه‌ها، تلگراف‌ها و سخنرانی‌هایی در حمایت از [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و انقلاب اسلامی ایراد نمود.


    - تاريخ ولادت فاطمه زهرا(س) كه مؤلف آن را پنج سال قبل از بعثت ذكر كرده است و ما بر اساس روايات شيعى، پنج يا سه سال پس از بعثت مى‌دانيم. نویسنده آنگاه به بيان محل تولد حضرت فاطمه(س)؛ يعنى خانه حضرت محمد(ص) و خديجه(س) در مكه مكرمه پرداخته و به‌طور مشروح درباره محل ولادت وى مطالبى نگاشته است.
    تأسيس بیمارستان، مدارس علمیه، دارالقرآن الکریم و مجمع اسلامی لندن از فعالیت‌های عام‌المنفعه این مرجع تقلید است.


    - نام‌گذارى فاطمه(س) و اينكه اين نام به الهام خداوند بوده و اسامى ديگر حضرت زهرا(س) را آورده و به يكى از شاخصه‌هاى حضرتش در اين باب پرداخته و آن لقب «أم أبيها» است و اين نام مبارک را به شيوه‌اى زيبا تجزيه و تحليل كرده است.
    سید محمدرضا گلپایگانى، در روز دوشنبه هشتم ماه ذى‌قعده سال 1316ق، در روستاى «گوگد» که در 6 کیلومترى شهرستان گلپایگان قرار دارد، در خانواده علم و سیادت و تقوا دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم سید محمدباقر گلپایگانى از روحانیون متقى و پارساى محل بشمار مى‌رفت تا آنجا که به او لقب امام داده بودند.


    - به نژاد ريشه‌دار اهل‌بيت(ع) در دودمان پيامبر(ص) و اجداد موحد ايشان پرداخته و هرچند سخن به‌درازا كشيده، توضيح داده است كه حضرت محمد(ص)، پدر گرامى حضرت زهرا(س) و جناب خديجه(س)، مادر ارجمندش، هر دو از دودمان قريش و داراى نسب شريف و شخصيت والا بوده‌اند كه هرگز به بت سجده نكردند و مجد و شرف ويژه‌اى داشته‌اند و در بخشى از سخن خود مى‌نويسد:
    این خورشید فقاهت سرانجام پس از 32 سال مرجعیت و نزدیک به 70 سال تدریس در حوزه علمیه و بعد از 98 سال زندگى پربار و بابرکت در عصر پنج‌شنبه 24 جمادى‌الثانى 1414ق، برابر با 18 آذرماه 1372ش، در بیمارستان شهید رجایى تهران دعوت حق را لبیک گفته و چهره در نقاب خاک کشید و جهانى را به سوگ خود نشانید.


    «اين است ذريه‌اى كه هريك به ديگرى پيوند خورده و خاندانى كه از فضاى عطرآگين شرف و سيادت و فضايل اخلاق و خصال خجسته برخوردارند» و شخصيت گران‌قدر خديجه(س)، «سيده قريش» را نيز توصيف كرده و از فداكارى‌هاى فراموش‌نشدنى حضرتش در اسلام در اين فصل و ساير فصولِ كتاب سخن گفته است.
    فرداى آن روز پیکر پاک آن اسطوره علم و تقوا در میان اندوه فراوان امت مسلمان در تهران و قم تشییع گردید و بعد از اجراى نماز توسط [[صافی گلپایگانی، لطف‌الله|آیت‌الله صافى]] در جوار حرم مقدس حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
    <div class="mw-ui-button">[[فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها|'''ادامه''']]</div>
     
    <div class="mw-ui-button">[[گلپایگانی، محمدرضا|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۴۵

    گلپایگانی، محمدرضا

    سید محمدرضا گلپایگانی (۱۳۱۶ق-۱۴۱۴ق/۱۳۷۲ش) از مراجع تقلید معاصر که پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی، به مرجعیت رسید.

    وی از زمره مخالفین رژیم پهلوی و از همراهان امام خمینی بود که پس از تبعید امام به عراق، بیانیه‌ها، اعلامیه‌ها، تلگراف‌ها و سخنرانی‌هایی در حمایت از امام خمینی و انقلاب اسلامی ایراد نمود.

    تأسيس بیمارستان، مدارس علمیه، دارالقرآن الکریم و مجمع اسلامی لندن از فعالیت‌های عام‌المنفعه این مرجع تقلید است.

    سید محمدرضا گلپایگانى، در روز دوشنبه هشتم ماه ذى‌قعده سال 1316ق، در روستاى «گوگد» که در 6 کیلومترى شهرستان گلپایگان قرار دارد، در خانواده علم و سیادت و تقوا دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم سید محمدباقر گلپایگانى از روحانیون متقى و پارساى محل بشمار مى‌رفت تا آنجا که به او لقب امام داده بودند.

    این خورشید فقاهت سرانجام پس از 32 سال مرجعیت و نزدیک به 70 سال تدریس در حوزه علمیه و بعد از 98 سال زندگى پربار و بابرکت در عصر پنج‌شنبه 24 جمادى‌الثانى 1414ق، برابر با 18 آذرماه 1372ش، در بیمارستان شهید رجایى تهران دعوت حق را لبیک گفته و چهره در نقاب خاک کشید و جهانى را به سوگ خود نشانید.

    فرداى آن روز پیکر پاک آن اسطوره علم و تقوا در میان اندوه فراوان امت مسلمان در تهران و قم تشییع گردید و بعد از اجراى نماز توسط آیت‌الله صافى در جوار حرم مقدس حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.