الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[امام حسن عسکری علیه‌السلام]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[شرح المولد النبوي المسمی بالكوكب الأنور علی عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR02327.jpg|بندانگشتی|امام حسن عسکری علیه‌السلام|175px]]
    [[پرونده:NUR02478J1.jpg|بندانگشتی|شرح المولد النبوي المسمی بالكوكب الأنور علی عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم|175px]]


    '''ابومحمد حسن بن على بن محمد''' مشهور به '''امام حسن عسکری(ع)''' (232-260 ق) امام يازدهم از ائمۀ اثنی‌عشر(ع) و سيزدهمين معصوم از چهارده معصوم(ع) است. او در سال 254 ق، پس از شهادت امام هادی(ع) به امامت رسید، بیشتر دوران امامت آن حضرت در اردوگاه نظامی در سامرا و تحت کنترل شدید خلفای عباسی سپری گردید. شیعیان تنها از طریق وکلای خاص می‌توانستند با امام در ارتباط باشند.
    '''شرح المولد النبوي المسمی بالكوكب الأنور علی عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم'''، تألیف [[برزنجی، جعفر بن اسماعیل|جعفر بن اسماعیل برزنجی]]، کتابی است یک جلدی، به زبان عربی با موضوع تاریخ اسلام و شخصیت‌ها.


    آن حضرت در سال 260 هجری به وسیله زهری که به دستور معتمد عباسی به ایشان خورانده شد به شهادت رسیدند.
    نویسنده در این اثر، به شرح کتاب «عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر(ص)» پرداخته که اثر پدربزرگش، سید جعفر بن سید حسن برزنجی بوده، است.


    مدت كوتاه حيات امام به سه دوره تقسيم مى‌گردد: تا چهار سال و چند ماهگى (و به قولى تا 13 سالگى) از عمر شريفش را در مدينه بسر برده، تا 23 سالگى به اتفاق پدر بزرگوارش در سامرا مى‌زيسته (254 ه‍.ق.) و تا 29 سالگى يعنى شش سال و اندى پس از رحلت امام دهم(ع) در سامرا، ولايت بر امور و پيشوايى شیعیان را بر عهده داشته است.
    وی در این شرح، به بیان خَلقیات و خُلقیات رسول گرامی اسلام، پرداخته است. این کتاب که به تحقیق [[درويش، نادي فرج|نادی فرج درویش]] رسیده، توسط مرکز بن عطار للتراث، چاپ شده است.


    امام حسن عسکری(ع) بیش از ۲۹سال عمر نکرد ولی در مدت شش سال امامت و ریاست روحانی اسلامی، آثار مهمی از تفسیر قرآن و نشر احکام و بیان مسائل فقهی و جهت دادن به حرکت انقلابی شیعیانی که از راههای دور برای کسب فیض به محضر امام(ع) می‌رسیدند بر جای گذاشت.
    شارح در این کتاب، هر چیز زیبایی از پیامبر اسلام(ص) را بیان کرده و هر مطلب غامضی از کتاب جدش را شرح و هر اشکالی را با دقت، پاسخ داده است.


    در زمان امام یازدهم تعلیمات عالیه قرآنی و نشر احکام الهی و مناظرات کلامی جنبش علمی خاصی را تجدید کرد، و فرهنگ شیعی – که تا آن زمان شناخته شده بود – در رشته‌های دیگر نیز مانند فلسفه و کلام باعث ظهور مردان بزرگی چون یعقوب بن اسحاق کندی، که خود معاصر امام حسن عسکری بود و تحت تعلیمات آن امام، گردید.
    او با میلاد پیامبر اکرم(ص) آغاز کرده است و متعرض اقوال علما و فقها شده است. سپس اشکالات پیرامون این موضوع را بررسی کرده است و پس از آن از یک حادثه به حادثه دیگر منتقل شده و سخن را در این‌باره به نهایت رسانده است. ابن [[برزنجی، جعفر بن اسماعیل|برزنجی]] در نگارش این موضوع تنها نیست و قطعا پیش از او دیگرانی نیز در نگارش پیرامون این موضوع بر وی سبقت گرفته‌اند؛ از جمله بزرگانی که در این زمینه اثری نگاشته، [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین سیوطی]] است که «حسن المقصد في عمل المولد» را نوشته است.


    در قدرت علمی امام(ع) که از سرچشمه زلال ولایت و اهل بیت عصمت مایه گرفته بود – نکته‌ها گفته‌اند. از جمله: همین یعقوب بن اسحاق کندی فیلسوف بزرگ عرب که دانشمند معروف ایرانی ابونصر فارابی شاگرد مکتب وی بوده است، در مناظره با آن حضرت درمانده گشت و کتابی را که بر رد قرآن نوشته بود سوزانید و بعدها از دوستداران و در صف پیروان آن حضرت درآمد.
    در صفحه 597 کتاب، درباره صفات معنوی حضرت رسول(ص) بحث شده و حیای آن حضرت اولین موضوعی است که نویسنده به آن پرداخته است. او می‌نویسد: از اوصاف کریمه و اخلاق فخیمه آن حضرت(ص) این بود که «شدید الحیاء» بودند. حیا در لغت به معنی تغیر و انکساری است که از خوف عیب گرفتن دیگران بر انسان، بر وی عارض می‌شود. این کلمه از حیات است و حیا در مورد باران، از این کلمه می‌آید، ولی به‌صورت مقصور نوشته می‌شود. حیا در شرع به معنی خلق و خویی است که انسان را بر اجتناب از کارها ی قبیح برمی‌انگیزد و وی را بر انجام کارهای نیک و دوری کردن از کم‌کاری در حق، تشویق می‌کند.


    <div class="mw-ui-button">[[امام حسن عسکری علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
    <div class="mw-ui-button">[[شرح المولد النبوي المسمی بالكوكب الأنور علی عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۳

    شرح المولد النبوي المسمی بالكوكب الأنور علی عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم

    '‏شرح المولد النبوي المسمی بالكوكب الأنور علی عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم'، تألیف جعفر بن اسماعیل برزنجی، کتابی است یک جلدی، به زبان عربی با موضوع تاریخ اسلام و شخصیت‌ها.

    نویسنده در این اثر، به شرح کتاب «عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر(ص)» پرداخته که اثر پدربزرگش، سید جعفر بن سید حسن برزنجی بوده، است.

    وی در این شرح، به بیان خَلقیات و خُلقیات رسول گرامی اسلام، پرداخته است. این کتاب که به تحقیق نادی فرج درویش رسیده، توسط مرکز بن عطار للتراث، چاپ شده است.

    شارح در این کتاب، هر چیز زیبایی از پیامبر اسلام(ص) را بیان کرده و هر مطلب غامضی از کتاب جدش را شرح و هر اشکالی را با دقت، پاسخ داده است.

    او با میلاد پیامبر اکرم(ص) آغاز کرده است و متعرض اقوال علما و فقها شده است. سپس اشکالات پیرامون این موضوع را بررسی کرده است و پس از آن از یک حادثه به حادثه دیگر منتقل شده و سخن را در این‌باره به نهایت رسانده است. ابن برزنجی در نگارش این موضوع تنها نیست و قطعا پیش از او دیگرانی نیز در نگارش پیرامون این موضوع بر وی سبقت گرفته‌اند؛ از جمله بزرگانی که در این زمینه اثری نگاشته، جلال‌الدین سیوطی است که «حسن المقصد في عمل المولد» را نوشته است.

    در صفحه 597 کتاب، درباره صفات معنوی حضرت رسول(ص) بحث شده و حیای آن حضرت اولین موضوعی است که نویسنده به آن پرداخته است. او می‌نویسد: از اوصاف کریمه و اخلاق فخیمه آن حضرت(ص) این بود که «شدید الحیاء» بودند. حیا در لغت به معنی تغیر و انکساری است که از خوف عیب گرفتن دیگران بر انسان، بر وی عارض می‌شود. این کلمه از حیات است و حیا در مورد باران، از این کلمه می‌آید، ولی به‌صورت مقصور نوشته می‌شود. حیا در شرع به معنی خلق و خویی است که انسان را بر اجتناب از کارها ی قبیح برمی‌انگیزد و وی را بر انجام کارهای نیک و دوری کردن از کم‌کاری در حق، تشویق می‌کند.