الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[مسند الإمام الباقر أبي‌جعفر محمد بن علي عليهما‌السلام]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[امام علی علیه‌السلام]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR01001J1.jpg|بندانگشتی|مسند الإمام الباقر أبي‌جعفر محمد بن علي عليهما‌السلام|175px]]
    [[پرونده:NUR02338.jpg|بندانگشتی|امام علی علیه‌السلام|175px]]


    '''مسند الإمام الباقر أبي‌جعفر محمد بن علي عليهما‌السلام'''، تأليف شيخ [[عزيزالله عطاردى]]، ششمين كتاب از مجموعه بزرگ مسانيد اهل‌بيت(ع)، دائرةالمعارفى حديثى است كه به زبان عربى در شش جلد منتشر شده است. اين مجموعه، اثرى مرجع محسوب مى‌شود و براى همگان، به‌ويژه پژوهشگران كاربرد دارد. مجموعه مسانيد ائمه(ع) و فاطمه زهرا(س) در 71 جلد منتشر شده است.
    '''ابوالحسن، على بن ابى‌طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصى بن كلاب''' (۱۳ رجب سال ۲۳ قبل از هجرت - ۲۱ رمضان سال ۴۰ق)، نخستين امام از ائمه اثنی‌عشر، دومين معصوم از چهارده معصوم(ع) و از ديدگاه اهل‌سنت خليفه چهارم از خلفاى راشدين است. آن حضرت دومين شخص عالم اسلام -پس از رسول اكرم(ص)- و وصى و ولى مطلق هستند و اعتقاد به امامت و وصايت و ولايت آن حضرت و يازده فرزند بزرگوارش يكى از اصول مذهب اماميه است. اما عده‌اى از پيروان و معتقدان آن حضرت به ملاحظه كثرت فضايل و كرامات ايشان از جاده اعتدال منحرف شده و اعتقاداتى فوق اعتقادات شيعه اماميه درباره ايشان پيدا كرده‌اند. اين عده به غلات يعنى غلوكنندگان معروف شده‌اند و هم در نظر اهل سنت و هم در نظر شيعه از جاده هدايت به دور افتاده‌اند و از اهل بدعت و ضلال محسوب مى‌گردند.


    نویسنده در نگارش مسند امام باقر(ع) كوشيده است تا تمام روايات اين امام بزرگوار را از كتابخانه‌هاى خطى ايران و دنيا جمع‌آورى كند.
    علی بن ابی‎طالب(ع) به جز كنيه ابوالحسن به ابوتراب نيز معروف بود و اين كنيه را حضرت رسول(ص) به او داده بود و آن هنگامى بود كه او را بر روى خاک خوابيده ديده بود و او را بيدار كرده و گرد و خاک از پشت او برافشانده و فرموده بود تو ابوتراب هستى. آن حضرت اين كنيه را چون از جانب رسول اكرم(ص) به او داده شده بود بسيار دوست مى‌داشت و آن را بر كنيه‌ها و القاب ديگر ترجيح مى‌داد. اما بنى‌اميه و دشمنان حضرت در اين كنيه نوعى تحقير و توهين مى‌ديدند و به كسان خود دستور داده بودند كه آن را همچون دشنام و ناسزايى درباره او بكار برند. زياد بن ابيه و پسرش عبيداللّه بن زياد و حجاج بن يوسف ثقفى اين كنيه را درباره او بسيار بكار مى‌بردند.


    در جلد نخست اين مسند، حدود 160 صفحه به شرح حال امام محمد باقر(ع) برگرفته از تواريخ متقن اختصاص دارد كه اطلاعات فراوانى در حوزه‌هاى شناخت آن امام، عصر ايشان، زندگى ايشان در كربلا، دوره اسارات [[امام سجاد(ع)]] به‌همراه امام محمد باقر(ع) در كوفه و شام و نقل حوادث سفر ايشان از كربلا تا كوفه و شام، به مخاطبان عرضه شده است. همچنين در اين بخش سخن از مبارزات قدرت‌طلبانه بنى عباس و ستم‌هاى امويان نسبت به اين امام بزرگوار به ميان آمده است.
    امام علی(ع) روز سيزدهم ماه رجب سال سى‌ام عام الفيل، در خانه كعبه متولد شد. مى‌گويند كسى پيش از آن حضرت و پس از ايشان در خانه كعبه متولد نشده است. اگر تولد حضرت رسول(ص) در عام‌الفيل اتفاق افتاده باشد و عام‌الفيل بنا بر بعضى محاسبات با سال 570م. منطبق باشد، بايد تولد حضرت امام علی(ع) در حدود سال 600م. اتفاق افتاده باشد، يعنى 21 سال قبل از هجرت.


    از صفحه 161 جلد نخست تا پنجمين جلد اين مسند، روايات امام باقر(ع) مانند دسته‌بندى مرحوم [[كلينى]] در [[الکافی|اصول كافى]] آورده شده‌اند. نویسنده كوشيده در اين مجموعه مباحثى نظير امام‌شناسى تا عصر غيبت، فضايل اهل‌البيت(ع) و شيوه فقهاى قديم را با شيوه‌اى متفاوت و نوين بياورد.
    <div class="mw-ui-button">[[امام علی علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
     
    نویسنده در جلد سوم رواياتى را كه از امام باقر(ع) در تفسير آيات قرآن كريم نقل شده است به ترتيب سور قرآن ذكر كرده است.
    <div class="mw-ui-button">[[مسند الإمام الباقر أبي‌جعفر محمد بن علي عليهما‌السلام|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۳۶

    امام علی علیه‌السلام

    ابوالحسن، على بن ابى‌طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصى بن كلاب (۱۳ رجب سال ۲۳ قبل از هجرت - ۲۱ رمضان سال ۴۰ق)، نخستين امام از ائمه اثنی‌عشر، دومين معصوم از چهارده معصوم(ع) و از ديدگاه اهل‌سنت خليفه چهارم از خلفاى راشدين است. آن حضرت دومين شخص عالم اسلام -پس از رسول اكرم(ص)- و وصى و ولى مطلق هستند و اعتقاد به امامت و وصايت و ولايت آن حضرت و يازده فرزند بزرگوارش يكى از اصول مذهب اماميه است. اما عده‌اى از پيروان و معتقدان آن حضرت به ملاحظه كثرت فضايل و كرامات ايشان از جاده اعتدال منحرف شده و اعتقاداتى فوق اعتقادات شيعه اماميه درباره ايشان پيدا كرده‌اند. اين عده به غلات يعنى غلوكنندگان معروف شده‌اند و هم در نظر اهل سنت و هم در نظر شيعه از جاده هدايت به دور افتاده‌اند و از اهل بدعت و ضلال محسوب مى‌گردند.

    علی بن ابی‎طالب(ع) به جز كنيه ابوالحسن به ابوتراب نيز معروف بود و اين كنيه را حضرت رسول(ص) به او داده بود و آن هنگامى بود كه او را بر روى خاک خوابيده ديده بود و او را بيدار كرده و گرد و خاک از پشت او برافشانده و فرموده بود تو ابوتراب هستى. آن حضرت اين كنيه را چون از جانب رسول اكرم(ص) به او داده شده بود بسيار دوست مى‌داشت و آن را بر كنيه‌ها و القاب ديگر ترجيح مى‌داد. اما بنى‌اميه و دشمنان حضرت در اين كنيه نوعى تحقير و توهين مى‌ديدند و به كسان خود دستور داده بودند كه آن را همچون دشنام و ناسزايى درباره او بكار برند. زياد بن ابيه و پسرش عبيداللّه بن زياد و حجاج بن يوسف ثقفى اين كنيه را درباره او بسيار بكار مى‌بردند.

    امام علی(ع) روز سيزدهم ماه رجب سال سى‌ام عام الفيل، در خانه كعبه متولد شد. مى‌گويند كسى پيش از آن حضرت و پس از ايشان در خانه كعبه متولد نشده است. اگر تولد حضرت رسول(ص) در عام‌الفيل اتفاق افتاده باشد و عام‌الفيل بنا بر بعضى محاسبات با سال 570م. منطبق باشد، بايد تولد حضرت امام علی(ع) در حدود سال 600م. اتفاق افتاده باشد، يعنى 21 سال قبل از هجرت.