عبادی، مظفر بن اردشیر

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

قطب‌الدين ابوالمظفر منصور بن اردشير عبادى مروزى (491-547ق)، ملقب به امير و معروف به امير قطب‌الدين يا قطب عبادى و مشهور به واعظ، فقيه و محدث، در روستاى سنج عباد، از قراء مرو، به دنيا آمد و بدين جهت به عبادى مشهور شد.

عبادی، مظفر بن اردشیر
نام عبادی، مظفر بن اردشیر
نام‌های دیگر ع‍ب‍ادی‌، اب‍و ال‍م‍ظف‍ر م‍ن‍ص‍ور

ع‍ب‍ادی‌، اب‍و م‍ن‍ص‍ور م‍ظف‍ر

ع‍ب‍ادی‌، ق‍طب ‌ال‍دی‍ن‌

نام پدر اردشیر
متولد 491ق
محل تولد روستاى سنج عباد مرو
رحلت 547 ق
اساتید نصرالله خُشنامى

عبدالغفار شيروى

برخی آثار مناقب الصوفية

صوفی‌نامه؛ التصفیه فی احوال المتصوفه

کد مؤلف AUTHORCODE03421AUTHORCODE

تحصیلات

وى از نصرالله خُشنامى و عبدالغفار شيروى و عده‌اى ديگر حديث شنيد. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند. او در جامع قصر املاءِ حديث مى‌كرد. ابن اخضر و حمزة بن قبيطى و محمدبن مكرم از وى حديث روايت كرده‌اند. نيكوئى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود. ابن جوزى گويد كه او زيبا كلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى كرده‌اند.

وفات

عبادى در عسكر مكرم خوزستان درگذشت.

آثار

ابوسعيد سمعانى گويد كه از او رساله‌اى در «شرب الخمر» ديده است. همچنين مناقب الصوفية و صوفى‌نامه از وى مى‌باشد.



وابسته‌ها