دانشمندان ایرانی از کهنترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار
دانشمندان ایرانی از کهنترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار، نوشته عبدالرفیع حقیقت(متولد 1313ش) ملخص به رفیع است. نویسنده، نامداران تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را دو دوره متمایز تاریخی ایران پیش و پس از اسلام جایداده است. او اشخاص و آثارشان را بنا به رشته علمی یا فنی دستهبندی نکرده و اولویت نداده است و آنان را فقط برحسب گذر زمانه و تاریخ زندگی و مرگ رتبهبندی کرده است. او در آغاز کتاب، سهم ایرانیان در پیشرفت علم و تمدن بشری را از زبان دانشمندان رشتههای گوناگون علمی نشان داده است.[۱]
دانشمندان ایرانی از کهنترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار | |
---|---|
پدیدآوران | حقیقت، عبدالرفیع (نويسنده) |
ناشر | کومش |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1389ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-964-700-68-0 |
موضوع | دانشمندان ایرانی - سرگذشت نامه |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 1388 2د7ح 1883 CT |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رفیع دوره ایران باستان را بهپیش از امپراتوری هخامنشی برده و از دو پزشک و حکیم آن دوران -سریت و یما- و یک حکیم -جاماسپ- نام میبرد. سپس به شناساندن نامآوران اندیشمند دوره امپراتوری هخامنشی و اشکانی -اتانس، آزونکس، فرهاته، فرغان، برانوش، برازه، بزرگمهر و زادان میپردازد. البته، خواننده توضیح مفصلی از این دوره را به سبب کمی منابع انتظار ندارد.[۲]
نویسنده بیشترین بخش کتاب را به معرفی دانشمندان و نامآوران دورۀ پس از اسلام ویژه کرده است. او این بخش تاریخی را با حکیم ابوالعباس ایرانشهری آغاز کرده و به عصر قاجار با معرفی حکیمان بزرگی همچون ملا هادی سبزواری، میرزا ابوالحسن جلوه تا میرزا نصرالله حکیم قمشهای به پایان برده است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.