كتاب الرجال

كتاب الرجال، اثر تقی‌الدین حسن بن علی بن داود حلی (متوفی بعد 707ق)، با تحقیق سید محمدصادق آل بحرالعلوم

كتاب الرجال
كتاب الرجال
پدیدآورانتقی‌الدین حلی، حسن بن علی(نویسنده) بحرالعلوم، محمد صادق (محقق)
ناشرالشريف الرضي
مکان نشرايران - قم
چاپ1
موضوعحديث - علم الرجال

صحابه

محدثان - سرگذشتنامه
تعداد جلد1
کد کنگره
‏BP‎‏ ‎‏115‎‏ ‎‏/‎‏ت‎‏7‎‏ر‎‏3
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

کتابی است در علم رجال و معرفى راویان احادیث ائمه(ع) و بیان اعتبار و عدم اعتبار آن‌ها که به زبان عربی نوشته شده است.

این اثر، از کتاب‌هاى رجالى معتبر شیعه در آغاز قرن هشتم هجرى بشمار می‌آید و با توجه به نسخه‌ها و منابع معتبرى که در اختیار مؤلف این کتاب بوده، از ارزش و اعتبار خاصى برخوردار شده است[۱].

ابن داود در مقدمه کتاب درباره انگیزه خود از نگارش مى‎فرماید: هنگامى که من به اصول فتاواى فقهى و فروع نظرى آن نگریستم و سعى بر نجات از تقلید و پیروى از فتاواى نقل‎شده نمودم، دیدم که راهى به‌جز بررسى روایات ائمه هدى(ع) نیست و آن‌هم ممکن نیست، مگر با استفاده صحیح از قواعد اصولى و توجه به نظریات اصحاب و فتاواى فرعى آن‌ها، تا بتوان راهى صحیح و موافق با حق را برگزید و مخالف آن را رها ساخت و این مهم امکان ندارد، مگر با شناخت علم رجال و تحقیق در احوال روات احادیث؛ لذا این مختصر را که حاوی گزیده کتاب رجال شیخ ابوجعفر و فهرست وی و تحقیقات کشی و نجاشی و... است، تصنیف نمودم[۲].

شهید ثانى درباره این کتاب مى‎فرماید: «کتاب رجال ابن داود، از تألیفات مهم و از تحقیقات ارزشمند ایشان بشمار می‌آید. وی در این کتاب، شیوه‌ای نو و ابتکاری را به کار گرفته که تا آن زمان میان اصحاب سابقه نداشته است. هرکس آن کتاب را مطالعه نماید بر ارزش و اعتبار و عظمت مؤلف آن آگاهى خواهد یافت»[۳].

شیخ حر عاملى نیز در کتاب «أمل الآمل» درباره این کتاب مى‎فرماید: «ابن داود، تمام کتاب‌هاى رجالى قدما که به دستش رسیده را در کتاب آورده و مستند خود قرار داده است. ابن داود علاوه بر ترتیبى زیبا و تهذیبى جالب، مطالب آن کتاب‌ها را نیز آورده است[۴].

ساختار

کتاب با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز و مطالب در دو بخش، سامان یافته است: بخش اول، در ممدوحین و رواتى که موثق و معتبر شناخته شده‌اند و بخش دوم، در رواتى که ضعیف و غیر معتبر شناخته شده‌اند.

ابن داود در این کتاب، با شیوه‌اى نو و ابتکارى در ترتیب روات و بیان آدرس مستند خود به‌صورت رمز، مجموعه‌اى ارزشمند و گران‌بها را به وجود آورده است. وی تمام اسامى را به‌ترتیب حروف الفبا آورده و این ترتیب را تا آخر حروف هر اسمى رعایت کرده است. این شیوه تا آن زمان میان علما بى‎سابقه بوده و ابن داود اولین رجالى است که ترتیب کتاب رجال خود را به این شکل آورده است. وى در این کتاب فقط نام شخصیت‎هاى قبل از شیخ طوسی را آورده و کمتر به متأخرین از ایشان اشاره دارد»[۵].

برخی از منابعی که وی در نگارش این اثر، به آنها استناد کرده است، عبارتند از:

  1. الرجال و الفهرست: نوشته شیخ طوسی؛
  2. رجال کشى: نوشته ابوعمرو محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشى؛
  3. رجال نجاشى: نوشته شیخ ابوالعباس احمد بن على بن احمد نجاشى؛
  4. رجال برقى: نوشته ابوجعفر احمد بن محمد بن خالد برقى؛
  5. رجال ابن غضائرى: نوشته شیخ ابوالحسن احمد بن ابى‎عبدالله الحسین بن عبیدالله غضائرى؛.
  6. رجال عقیقى: نوشته شریف على بن احمد بن على بن محمد عقیقى؛
  7. رجال ابن عقده: نوشته شیخ ابوالعباس احمد بن محمد بن سعید بن عبدالرحمان بن زیاد، معروف به ابن عقده.
  8. رجال فضل بن شاذان: نوشته ابومحمد فضل بن شاذان نیشابورى؛
  9. رجال ابن عبدون: نوشته شیخ ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز، معروف به ابن عبدون[۶].

گزارش محتوا

در مقدمه محقق، زندگی‌نامه مفصلی از نویسنده، ارائه گردیده است[۷].

در مقدمه نویسنده، به انگیزه نگارش و رموز استفاده‌شده در کتاب، اشاره شده است. نویسنده در این مقدمه، سند خود را به هریک از کتاب‌هاى رجالى که از آنها در کتاب استفاده کرده و به آنها استناد نموده است، آورده؛ تا به این طریق، نقل‎هاى کتاب، همه مستند و معتبر شود و بر اعتبار مطالب کتاب بیفزاید[۸].

از جمله ویژگی‌های ارزشمند این اثر که به اعتبار آن افزوده، آن است که نویسنده، توثیق یا تضعیف خود را مستند به یکى از کتاب‌هاى رجالى معتبر کرده و براى کوتاه‌تر شدن جملات کتاب، بسیارى از کلمات را به‌صورت رمز آورده است که اینک به برخى از آن‌ها اشاره مى‌کنیم:

  1. رجال کشى: کش؛
  2. رجال نجاشى: جش؛
  3. رجال شیخ طوسی: جخ؛
  4. الفهرست: ست؛
  5. برقى: قى؛
  6. على بن احمد عقیقى: عق؛
  7. ابن عقده: قد؛
  8. فضل بن شاذان: فش؛
  9. ابن عبدون: عب؛
  10. غضائرى: غض؛
  11. محمد بن بابویه: یه؛
  12. ابن فضال: فض.

وی براى هریک از ائمه(ع) نیز یک حرف از نام آنها را علامت قرار داده است[۹].

ابن داود در پایان کتاب، 17 فصل و 9 تنبیه آورده و در آن‌ها، نکات بسیار سودمند و مفید رجالى را ذکر کرده است؛ مانند اسامى افرادى که واقفى، فطحى، زیدى، عامى، کیسانى، ناووسى، غلات، ضعیف، مضطرب، منکر، فاسد المذهب، جاعل حدیث، لعنت یا نفرین‌شده و یا مجهول بوده‌اند و افراد ثقه‌اى که از ضعفا نقل حدیث کرده‌اند را به‌صورت فهرست‎هاى جداگانه آورده و در پایان نیز، 35 کنیه از روات ضعیف را برشمرده است[۱۰].

با تمام ارزش و اعتبار این کتاب، نقدهایی نیز بر آن شده است و برخی نیز به آن نقدها، پاسخ گفته‌اند که به برخی از آن‌ها، اشاره می‌شود:

  1. سید مصطفى تفرشى در کتاب «نقد الرجال» درباره این کتاب مى‌گوید:«کتاب رجال ابن داود از ترتیب خوبى برخوردار است، ولى غلط‎هاى فراوانى نیز در آن وجود دارد».
  2. مولى عبدالله شوشترى در شرح «تهذيب الأحكام» مى‌گوید: «کتاب ابن داود را من قابل اعتماد ندیدم؛ زیرا اشکالات فراوانى را در آن یافتم، مانند اشتباه در نقل سخن قدما و یا بررسى روات و یا تعیین آن‌ها و این نکته با کمى دقت در این کتاب آشکار می‌شود».
  3. علامه محقق ابوالهدى کلباسى اصفهانى در کتاب «سماء المقال في تحقيق علم الرجال»، اشتباهات کتاب ابن داود را شمرده و مشخص نموده است[۱۱].

شیخ حر عاملى در کتاب «أمل الآمل» مى‌گوید: «مراد از اشتباهات ابن داود، اعتراضات ایشان بر علامه حلى است». سید محسن امین در کتاب «أعيان الشيعة» مى‌گوید: «دلیل اشتباهات کتاب، رمزى بودن برخى کلمات است». صاحب ریاض مى‎فرماید: «دلیل اشتباهات کتاب، اختلاف نسخه و اشتباه نساخ بوده است». مولى ابوعلى حائرى در کتاب «منتهى المقال في الرجال» مى‌گوید: «احتمالا دلیل اشتباهات کتاب، بد خط بودن ابن داود بوده، ولى اعتراضات ایشان به علامه، اکثرا صحیح بوده است».

اما صاحب رياض العلماء مى‎فرماید: «من خط ایشان را دیده‌ام؛ ایشان داراى خطى زیبا بوده‌اند» و شیخ عباس قمى مى‎فرماید: «خط ابن داود مانند نامش زیباست». محدث نورى مى‎فرماید: «خط ابن داود مانند نامش زیبا و خوب بوده است و اکثر اصحاب، با این کتاب مانند دیگر کتب رجالى برخورد کرده‌اند و آن را معتبر دانسته‌اند»[۱۲].

نتیجه اینکه این دیدگاه بهتر به نظر مى‎رسد؛ زیرا با توجه به اعتبار و شهرت علمى مؤلف و دسترسى داشتن ایشان به بسیارى از منابع غنى رجالى، صحیح نیست که به دلیل برخى اشتباهات بخواهیم از این کتاب دست بکشیم و یا از امتیازات و ویژگی‌هاى آن محروم شویم و بهتر آن است که آن را در ردیف دیگر کتاب‌هاى رجالى بشمار آورده و در تحقیقات رجالى به آن هم مراجعه شود[۱۳].

وضعیت کتاب

فهرست مطالب، در انتهای کتاب آمده است.

پاورقی‌ها توسط محقق نوشته شده و در آن‌ها، توضیحاتی پیرامون برخی از اعلام مذکور در متن، ارائه گردیده است.

پانویس

  1. ر.ک: راسخون
  2. ر.ک: همان؛ مقدمه مؤلف، ص25
  3. ر.ک: راسخون
  4. ر.ک: همان
  5. ر.ک: همان
  6. ر.ک: همان؛ مقدمه مؤلف، ص25-26
  7. ر.ک: مقدمه محقق، 5-24
  8. ر.ک: راسخون؛ مقدمه نویسنده، ص25-28
  9. ر.ک: راسخون
  10. ر.ک: همان؛ متن کتاب، ص286-312
  11. ر.ک: راسخون
  12. ر.ک: همان
  13. ر.ک: همان

منابع مقاله

  1. مقدمه و متن کتاب.
  2. پایگاه اطلاع‌رسانی راسخون، برگرفته در 24 دی‌ماه 1390

وابسته‌ها