أدب الدنيا و الدين: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '| پس از = | پیش از = }} ' به '| پس از = | پیش از = }}')
    جز (جایگزینی متن - '| پس از = | پیش از = }} ' به '| پس از = | پیش از = }}')
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}'''أدب الدنيا و‌الدين'''، اثر [[ابوالحسن على بن محمد بن حبيب بصرى ماوردى]]، کتابى است پيرامون برخى از آداب پسنديده مربوط به زندگانى دينى و دنيوى انسان‌ها كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.
    '''أدب الدنيا و‌الدين'''، اثر [[ابوالحسن على بن محمد بن حبيب بصرى ماوردى]]، کتابى است پيرامون برخى از آداب پسنديده مربوط به زندگانى دينى و دنيوى انسان‌ها كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.


    ==ساختار==
    ==ساختار==

    نسخهٔ ‏۲۸ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۰۷

    أدب الدنیا و الدین
    أدب الدنيا و الدين
    پدیدآورانماوردی، علی بن محمد (نويسنده) راجح، محمد کریم (شارح)
    ناشردار و مکتبة الهلال
    مکان نشر[بی جا] -
    سال نشر1421 هـ.ق یا 2000 م
    چاپ0
    موضوعاحادیث اخلاقی - قرن 5ق. اخلاق اسلامی
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏BP‎‏ ‎‏247‎‏/‎‏35‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏2‎‏الف‎‏4
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    أدب الدنيا و‌الدين، اثر ابوالحسن على بن محمد بن حبيب بصرى ماوردى، کتابى است پيرامون برخى از آداب پسنديده مربوط به زندگانى دينى و دنيوى انسان‌ها كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.

    ساختار

    کتاب در پنج باب و هر باب، در چندين فصل، تنظيم شده است.

    مؤلف در اين کتاب، با توجه دادن به اين نكته كه «مهم‌ترين، باارزش‌ترين و نيز نافع‌ترين چيزها آن است كه قوام دين و دنياى انسان و نيز مصلحت دنيا و آخرتش بدان وابسته است، چرا كه در صورت پابرجايى دين، عبادت صحيح و با دنياى شايسته، سعادت و نيك‌بختى تمام مى‌شود»؛ ازاين‌رو، در اين کتاب به بيان آداب دين و دنيادارى پرداخته و در اين جهت، بين پژوهش‌هاى فقيهان و گفتار اديبان، گردآورده است؛ به‌نحوى‌كه فهم آن براى عموم مخاطبين سهل و آسان باشد.

    ماوردى در لابه‌لاى کتاب، به آيات قرآن كريم و نيز سنت نبوى استشهاد نموده و نيز از ضرب‌المثل‌هاى حكيمان و اديبان و نيز گفتار شعرا براى تنوع بخشيدن به مطالب کتاب و رفع ملالت و خستگى خواننده، استفاده شايانى برده است.

    گزارش محتوا

    در باب اول، به فضيلت عقل و ذم هواپرستى پرداخته شده است. به نظر نويسنده، هر فضيليتى داراى اساسى و پايه‌اى بوده و هر ادبى، چشمه‌اى دارد و اساس فضايل و سرچشمه آداب، عقل است.[۱]

    در باب دوم، در ضمن سه فصل، مطالبى پيرامون ادب علم، بيان شده است. نويسنده در خلال اين سه فصل، ابتدا به مبادى و مؤديات علوم اشاره كرده و سپس، به آداب معلم و متعلم نسبت به يكديگر پرداخته است.[۲]

    در باب سوم، ادب دين بيان شده است. نويسنده در اين باب، به بحث از واجبات، محرمات و مستحبات پرداخته و مطالبى نيز پيرامون رياضت، بيان كرده است.[۳]

    در باب سوم، آداب مربوط به دنيا و زندگى مادى انسان، در ضمن سه فصل، بيان گرديده است. نويسنده در ابتدا، به مطالبى پيرامون آنچه در زندگانى دنيوى به صلاح انسان مى‌باشد اشاره كرده و سپس، به بيان فضايل و نتايج مودت و نيكى، پرداخته است.[۴]

    در باب چهارم، در ضمن شش فصل، طريقه تربيت و ادب نفس، تشريح گرديده است. از جمله مباحثى كه در اين باب مطرح شده، عبارتند از: توصيه به پرهيز از كبر و عجب، سفارش به حسن خلق، حياء، حلم و غضب، صدق و كذب و حسد و منافسه.[۵]

    در آخرين باب، در ضمن هشت فصل، آداب مواضعه و اصلاح بيان شده و از جمله مباحث آن، عبارت است از: سخن گفتن و سكوت كردن، صبر و جزع، مشورت، كتمان سر، مزاح و شوخى، تطير و تفأل، مروت و جوانمردى و.[۶]

    وضعيت کتاب

    فهرست مطالب در انتهاى کتاب آمده و در پاورقى‌ها، به تشريح و توضيح كلماتى كه معانى آن‌ها، سخت و دشوار مى‌باشد، پرداخته شده است.

    پانویس

    1. متن کتاب، ص6 - 22
    2. همان، ص23 - 97
    3. همان، ص98 - 142
    4. همان، ص143 - 240
    5. همان، ص241 - 282
    6. همان، ص282 - 355

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.