إمتاع الأسماع بما للنبي من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع
| نام کتاب | إمتاع الأسماع بما للنبي من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | بما للنبی (ص) من الاحوال و الاموال و الحفده و المتاع |
| پدیدآورندگان | نمیسی، محمد عبدالحمید (محقق)
مقریزی، احمد بن علی (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 22/65 /م7الف8 |
| موضوع | محمد (ص)، پیامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. |
| ناشر | دار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 845 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | 2350 |
نوشته تقى الدين احمد مقريزى (766-845) يكى از كتب مفصل در موضوع سيره نبوى است كه درباره موضوعات مختلف مربوط به شخص پيامبر(ص) و دوران رسالت آن حضرت به تفصيل سخن مى‌گويد.
مقريزى اين كتاب را پس از تجربه مناصب مختلف علمى و حكومتى بخصوص تدريس و قضا و عهده‌دارى امور حسبه نوشته است و اين مسئوليتها كه بيشتر در مدت اقامت ده ساله وى در دمشق بوده باعث تأثير گذارى در تأليف كتاب الامتاع شده است.
مقريزى در اين كتاب علاوه بر بيان تفصيلى سيره نبوى و احوال شخصى رسول خدا (ص)، از مطاعن مخالفان و صاحبان ديگر اديان و شبهات آنان سخن گفته و آن را پاسخ داده است و مسائل اختلافى را بررسى نموده و مسائل فقهى زيادى را كه مرتبط با سيره آن حضرت بوده طبق مذهب شافعى بيان مى‌كند.
منابع
تكيه مؤلف بر مصادرى مانند كتب سيره و مغازى، كتب شش گانه حديثى اهل سنت، مستدرك حاكم، مسند احمد و موطأ مالك بوده و مباحث مربوط به دلائل النبوة و معجزات را از كتابهاى بيهقى و ابو نعيم آورده است.
روش تأليف
مقريزى در ارائه گزارشها ابتدا اخبارى را كه داراى اسناد عالى هستند آورده، سپس اخبارى را كه به نظر او در درجه بعدى صحت قرار دارند نقل مى‌كند. گاه هم ترديد خود را درباره يك گزارش با عبارت «اگر خبر درست باشد» يا «اگر روايت ثابت باشد» نشان داده است. در مورد راوى نيز مى‌گويد: «مؤلف فلان اثر يا راوى چنين مى‌گويد.I» جهت اين دقت و تقيّد مقريزى را بايد آشنايى او به علوم حديث دانست.
كتاب امتاع الاسماع باب بندى خاصى ندارد و روش سال نگارى در همه آن رعايت نشده است. چون پس از بيان حوادث دوران مكه و مدينه، به احوال و اخلاق رسول خدا (ص) پرداخته و طبعا از حالت سال‌نگارى خارج شده است.مطلب قابل توجه درباره اين كتاب، تكرار مباحث آن است. مقريزى بسيارى از حوادثى را كه يكبار از آن سخن گفته، بار ديگر به مناسبتى ديگر مطرح كرده است، مانند مبحث مغازى كه در ادامه دوران مدينه و طبق معمول سيره نويسان از آن به تفصيل سخن گفته و بار ديگر در مجلدات آخر كتاب، فصلى مخصوص مغازى گشوده و بار ديگر تنها غزوه‌ها (نه سريه‌ها) را ذكر كرده است‌بر خلاف انتظار، گزارش برخى غزوه‌ها در دفعه دوم مفصل‌تر از بار اول يا كاملا به يك اندازه (با اختلاف محتوى) توضيح داده شده است. بنابراين نمى‌توان گفت در مرحله دوم فقط به غزوه‌ها اشاره كرده. البته در مواردى مانند جنگ بدر و احد به تفصيل مرحله نخست سخن نگفته ليكن گاه گزارشهاى تازه آورده كه مرحله اول نياورده است.
پیوندها