۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '،د' به '، د'
جز (جایگزینی متن - '،ص' به '، ص') |
جز (جایگزینی متن - '،د' به '، د') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
او 1660 حديث از رسول اللّه(ص)نقل كرده است. او قرآن شناسى خود را حاصل صحبت و مصاحبت استادش حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] مى‌داند.او را حبر الامّة/بحر الامة، ترجمان القرآن، و رئيس المفسرين لقب داده‌اند.(-دايرة المعارف تشيع، مقالۀ «ابن عبّاس»،ج /1 344).ابن مسعود با همه جلالت قدر و مقام شامخى كه در قرآن شناسى دارد، او را ترجمان القرآن خوانده است. | او 1660 حديث از رسول اللّه(ص)نقل كرده است. او قرآن شناسى خود را حاصل صحبت و مصاحبت استادش حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] مى‌داند.او را حبر الامّة/بحر الامة، ترجمان القرآن، و رئيس المفسرين لقب داده‌اند.(-دايرة المعارف تشيع، مقالۀ «ابن عبّاس»،ج /1 344).ابن مسعود با همه جلالت قدر و مقام شامخى كه در قرآن شناسى دارد، او را ترجمان القرآن خوانده است. | ||
مجاهد كه خود مفسرى بزرگ است و تفسيرش محفوظ مانده و به طبع رسيده | مجاهد كه خود مفسرى بزرگ است و تفسيرش محفوظ مانده و به طبع رسيده است، در حق او مى‌گويد: «چون تفسير مى‌كرد، همه چيز را واضح و روشن مى‌كرد». | ||
[[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] كه بر او به ويژه در تفسير قرآن مقام استادى | [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] كه بر او به ويژه در تفسير قرآن مقام استادى داشت، در حق او و تفسيرش فرموده است: «كأنّما ينظر الى الغيب من ستر رقيق».(گويى از وراى پرده‌اى نازك غيب را مى‌بيند).قرآن شناسى و تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] دو ويژگى داشت.نخست نقل نقادانه از اهل کتاب در قصص قرآنى، و ديگر استناد و استشهاد به شعر عربى/شعر جاهلى. | ||
معروف است كه عمر در مسائل قرآنى و تفسيرى بيش از همه و پيش از همه به [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] مراجعه مى‌كرده است.هم او و هم [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] مراجعه به شعر قديم(قبل از نزول قرآن) ع ربى يا شعر عهد جاهليت را براى فهم مفردات قرآنى توصيه مى‌كرده‌اند. | معروف است كه عمر در مسائل قرآنى و تفسيرى بيش از همه و پيش از همه به [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] مراجعه مى‌كرده است.هم او و هم [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] مراجعه به شعر قديم(قبل از نزول قرآن) ع ربى يا شعر عهد جاهليت را براى فهم مفردات قرآنى توصيه مى‌كرده‌اند. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
گلدزيهر دربارۀ اين کتاب و شيوۀ بى سابقه‌اش مى‌گويد: «اين بديع‌ترين شيوۀ تحقيق لغوى در تفسير قرآن است». (-المذاهب الاسلامية في تفسير القرآن، ص 69، به نقل از التفسير و المفسرون، محمد حسين ذهبى،ج 75/1). | گلدزيهر دربارۀ اين کتاب و شيوۀ بى سابقه‌اش مى‌گويد: «اين بديع‌ترين شيوۀ تحقيق لغوى در تفسير قرآن است». (-المذاهب الاسلامية في تفسير القرآن، ص 69، به نقل از التفسير و المفسرون، محمد حسين ذهبى،ج 75/1). | ||
ابوبكر بن انبارى از قول او دربارۀ اين شيوه چنين نقل كرده است: | ابوبكر بن انبارى از قول او دربارۀ اين شيوه چنين نقل كرده است: «شعر، ديوان عرب است، هرگاه حرفى از قرآن كه خداوند به زبان عربى نازل فرموده است، بر ما پوشيده و دشوار باشد، به ديوان و سرچشمۀ آن[شعر قبل از عصر نزول قرآن]مراجعه مى‌كنيم و شواهد روشنگرى براى آن مى‌يابيم».(پيشين،ج 76/1.همچنين دربارۀ ارزيابى نسبت تفسير منسوب به [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] -پيشين، ص 81-83). نيز-تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]؛مسائل نافع بن ازرق. | ||
[[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاء الدين خرمشاهى]] | [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاء الدين خرمشاهى]] | ||