ابن عبدالهادی مقدسی، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص')
    جز (جایگزینی متن - 'خاك' به 'خاک')
    خط ۴۲: خط ۴۲:
    شمس‌الدين، از پدرش و قاضى تقى‌الدين سليمان و ابن عبدالدائم و عيسى مطعم و احمد بن حجار و محمد زراد و ديگران حديث شنيد. نزد قاضى شمس‌الدين بن مسلم و تقى‌الدين بن تيميه، فقه آموخت. عربى را نزد ابوالعباس اندرشى و قرائات را نزد ابن بصيحان فراگرفت. در مدرسه صدريه و ضيائيه درس مى‌گفت و در حديث، فقه، تفسير، علم رجال و لغت چيره‌دست بود و فتوا مى‌داد.
    شمس‌الدين، از پدرش و قاضى تقى‌الدين سليمان و ابن عبدالدائم و عيسى مطعم و احمد بن حجار و محمد زراد و ديگران حديث شنيد. نزد قاضى شمس‌الدين بن مسلم و تقى‌الدين بن تيميه، فقه آموخت. عربى را نزد ابوالعباس اندرشى و قرائات را نزد ابن بصيحان فراگرفت. در مدرسه صدريه و ضيائيه درس مى‌گفت و در حديث، فقه، تفسير، علم رجال و لغت چيره‌دست بود و فتوا مى‌داد.


    وى سرانجام در سال 744ق، از دنيا رفت و در دامنه قاسيون در كنار قبر سيف‌الدين بن المجد به خاك سپرده شد. شمس‌الدين، کتاب‌هاى بسيار نوشت كه اندكى از آنها برجاست كه «فضائل الشام» يكى از آنهاست.
    وى سرانجام در سال 744ق، از دنيا رفت و در دامنه قاسيون در كنار قبر سيف‌الدين بن المجد به خاک سپرده شد. شمس‌الدين، کتاب‌هاى بسيار نوشت كه اندكى از آنها برجاست كه «فضائل الشام» يكى از آنهاست.


    == منابع مقاله ==
    == منابع مقاله ==

    نسخهٔ ‏۲۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۷

    ابن عبدالهادی مقدسی، محمد بن احمد
    نام ابن عبدالهادی مقدسی، محمد بن احمد
    نام‌های دیگر اب‍ن‌ ع‍ب‍د ال‍ه‍ادی‌ ال‍م‍ق‍دس‍ی‌، اب‍و ع‍ب‍د ال‍ل‍ه‌ ش‍م‍س‌ال‍دی‍ن‌ م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ اح‍م‍د

    اب‍ن‌ ع‍ب‍د ال‍ه‍ادی‌ ال‍م‍ق‍دس‍ی‌، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ اح‍م‍د

    اب‍ن‌ ق‍دام‍ة ال‍م‍ق‍دس‍ی‌، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ اح‍م‍د

    اب‍ن‌ ق‍دام‍ه‌، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ اح‍م‍د

    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 744 هـ.ق
    اساتید
    برخی آثار
    کد مؤلف AUTHORCODE13298AUTHORCODE


    شمس‌الدين محمد بن احمد بن عبدالهادى، متولد سال 705ق، يكى از بزرگان آل قدامه است؛ خاندانى فلسطينى‌الاصل و حنبلى‌مذهب كه فقيهان، مسندان، حافظان و قاضيان بسيارى از آن برخاستند و فعاليت علمى، دينى آنان در انديشه اسلامى آن روزگار و گسترش مذهب حنبلى تأثير بزرگى به‌جاى نهاد.

    شمس‌الدين، از پدرش و قاضى تقى‌الدين سليمان و ابن عبدالدائم و عيسى مطعم و احمد بن حجار و محمد زراد و ديگران حديث شنيد. نزد قاضى شمس‌الدين بن مسلم و تقى‌الدين بن تيميه، فقه آموخت. عربى را نزد ابوالعباس اندرشى و قرائات را نزد ابن بصيحان فراگرفت. در مدرسه صدريه و ضيائيه درس مى‌گفت و در حديث، فقه، تفسير، علم رجال و لغت چيره‌دست بود و فتوا مى‌داد.

    وى سرانجام در سال 744ق، از دنيا رفت و در دامنه قاسيون در كنار قبر سيف‌الدين بن المجد به خاک سپرده شد. شمس‌الدين، کتاب‌هاى بسيار نوشت كه اندكى از آنها برجاست كه «فضائل الشام» يكى از آنهاست.

    منابع مقاله

    برگرفته از دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 2، ص87 و ص94.


    وابسته‌ها