ابن مفلح، محمد بن مفلح: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[الآداب الشرعیة و المنح المرعیة]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
شمس‌الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاک سپرده شد<ref>مؤذن جامی، محمد هادی، ج4، ص654-655</ref>. | شمس‌الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاک سپرده شد<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2887 مؤذن جامی، محمد هادی، ج4، ص654-655]</ref>. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مؤذن جامی، محمد هادی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2887 مؤذن جامی، محمد هادی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377] | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:بهمن (98)]] | |||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۱۸
| نام | ابن مفلح، محمد بن مفلح |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | مفلح |
| متولد | 710ق |
| محل تولد | بيت‌المقدس |
| رحلت | 736ق |
| اساتید | ذهبى
مزّى |
| برخی آثار | الآداب الشرعیة و المنح المرعیة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08829AUTHORCODE |
شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح (710 - 763ق)، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است.
تولد
زركلى از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت.
اساتید
مشاهيرى چون ذهبى و مزّى از مشايخ او بوده‌اند.
مناصب
شمس‌الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال‌الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس‌الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود.
آثار
- الآداب الشرعية و المنح المرعية؛
- اصول الفقه؛
- رسالة في العمل بالخطوط؛
- النكت و الفوائد السنية على مشكلات المحرّر لمجدالدين ابن تيمیة.
وفات
شمس‌الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاک سپرده شد[۱].
پانویس
منابع مقاله