ابوعبیده، معمر بن مثنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |مثنی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |ح110-114ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |بصره | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |يونس بن حبيب | ||
رؤبة بن عجاج، | |||
ابویعقوب ثقفى، | |||
اخفش اكبر، | |||
قتادة بن عامه | |||
هشام بن عروه | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۵: | خط ۴۵: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02829AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''معمر بن مثنى''' (ح110-209ق)، با کنیه ابوعبيده، شاعر، نویسنده عراقی، ارمنی‌اصل، راوى و لغت‌شناس بزرگ اوايل عصر عباسى است. از زندگى ابوعبيده به‌رغم شهرت بسيارش آگاهى اندكى در دست است و منابع كهن در این باره به اطلاعاتى مختصر بسنده كرده‌اند. | ||
==نسب ابوعبیده== | ==نسب ابوعبیده== | ||
اصل و نسب ابوعبيده، به‌درستى روشن نيست، اما در اينكه نياى وى | اصل و نسب ابوعبيده، به‌درستى روشن نيست، اما در اينكه نياى وى ایرانى و از يهوديان باجروان (در بين‌النهرين) بوده تقريباً ترديدى نيست. خود در روايتى به يهودى بودن اجدادش اشاره كرده است. | ||
جدّ وى به دست عبيدالله بن معمر تيمى، از نوادگان ابوبكر اسلام آورد. از | جدّ وى به دست عبيدالله بن معمر تيمى، از نوادگان ابوبكر اسلام آورد. از همین رو ابوعبيده را از موالى تيم بن مره (تيره‌اى از قريش) شمرده‌اند. به گفته‌اى وى به «سبخت» كه گاه در منابع به «سخت» و «نسخت» تصحيف شده، ملقب بوده است، اما به نظر مى‌رسد «سبخت» در اصل همان سيبخت (به ياى مجهول) باشد كه در پهلوى مركب از دو كلمه سى (سه) و بخت (بُختن: رستگار كردن) است و بر تثليث مسيحيت، يا بر 3 اصل زردشتى دلالت داشته است. بااين‌حال، ابوالفرج او را نامى يهودى مى‌داند كه دشمنان ابوعبيده برای اشاره به دين اجدادش بر وى نهاده‌اند؛ ازاين‌رو، وى این لقب را نمى‌پسنديد. | ||
== | ==ولادت== | ||
در تاريخ ولادت ابوعبيده اختلاف است؛ [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] آن را 114ق و يغمورى، 112ق، نوشته است. برخى نيز 110ق را ترجيح داده‌اند. با توجه به اينكه فرزندان عبيدالله بن معمر در آن روزگار بر بصره حكم مى‌رانده‌اند، مى‌توان پنداشت ابوعبيده كه از موالى آنان بوده، در بصره به دنيا آمده و در همان جا پرورش يافته است. | در تاريخ ولادت ابوعبيده اختلاف است؛ [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] آن را 114ق و يغمورى، 112ق، نوشته است. برخى نيز 110ق را ترجيح داده‌اند. با توجه به اينكه فرزندان عبيدالله بن معمر در آن روزگار بر بصره حكم مى‌رانده‌اند، مى‌توان پنداشت ابوعبيده كه از موالى آنان بوده، در بصره به دنيا آمده و در همان جا پرورش يافته است. | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
بصره در آن روزگار از پررونق‌ترين مراكز علم و ادب بشمار مى‌رفت و مشهورترين دانشمندان عصر در آنجا گرد آمده بودند؛ ازاين‌رو، ترديدى نيست كه ابوعبيده در بصره تحصيلات خود را آغاز كرده است، | بصره در آن روزگار از پررونق‌ترين مراكز علم و ادب بشمار مى‌رفت و مشهورترين دانشمندان عصر در آنجا گرد آمده بودند؛ ازاين‌رو، ترديدى نيست كه ابوعبيده در بصره تحصيلات خود را آغاز كرده است، به‌ویژه كه اغلب استادانش، چنان‌كه خواهيم ديد، بصرى بوده‌اند. در منابع كهن از كسان بسيارى به‌عنوان شيخ يا استاد ابوعبيده ياد شده است و همچنين كسانى كه وى از آنان روايت شنيده، بسيار متعددند. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
از مشهورترين استادان وى ابوعمرو بن علا، مؤسس مكتب نحوى بصره، يونس بن حبيب، رؤبة بن عجاج، | از مشهورترين استادان وى ابوعمرو بن علا، مؤسس مكتب نحوى بصره، يونس بن حبيب، رؤبة بن عجاج، ابویعقوب ثقفى، اخفش اكبر، قتادة بن عامه و هشام بن عروه را مى‌توان نام برد. از ديگر استادان وى كه درخور توجه است، مردى است به نام عمر كه احتمالاً ایرانى بوده و اطلاعات بسيار گسترده‌اى درباره تاريخ ایران قبل از اسلام داشته است و به همین سبب او را عمر كسرى نامیده‌اند. او احتمالاً همان عمر بن فرخان است كه [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] او را از مترجمان آثار پهلوى به عربى دانسته است. ابوعبيده بر اساس رواياتى كه از این شخص شنيده بود، کتاب «أخبار الفرس» را تدوین كرد. این اثر یکى از مآخذ عمده مسعودى در نقل و شرح اخبار پادشاهان ایران قبل از اسلام بوده است. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
| خط ۵۹: | خط ۶۹: | ||
==مناصب حکومتی== | ==مناصب حکومتی== | ||
ابوعبيده در سال 188ق، به دعوت فضل بن ربيع، وزير هارون‌الرشيد، به بغداد رفت و رسماً در زمره نديمان هارون‌الرشيد درآمد و او را به استادى خود برگزيد و برخى آثارش را از وى فراگرفت. ابوعبيده در طى | ابوعبيده در سال 188ق، به دعوت فضل بن ربيع، وزير هارون‌الرشيد، به بغداد رفت و رسماً در زمره نديمان هارون‌الرشيد درآمد و او را به استادى خود برگزيد و برخى آثارش را از وى فراگرفت. ابوعبيده در طى این مدت، مجالس درسى در بغداد تشكيل داد و افزون بر تدريس به تأليف نيز پرداخت. مدت اقامت وى در بغداد به‌درستى روشن نيست، اما احتمالاً وى تا پایان خلافت هارون (193ق) در آنجا به سر برده است. ابوعبيده سفرى نيز به فارس كرده كه به‌درستى معلوم نيست در چه زمانى بوده است. تنها گفته‌اند به قصد ديدار با موسى بن عبدالرحمن هلالى روانه آن ديار شد. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
در تاريخ مرگ ابوعبيده اختلاف نظر فراوان است، اما در اينكه وى عمر طولانى يافته، ترديدى نيست. تاريخ وفات او را بين 208 تا 213ق، ذكر كرده‌اند. در چگونگى مرگ او نيز چند روايت | در تاريخ مرگ ابوعبيده اختلاف نظر فراوان است، اما در اينكه وى عمر طولانى يافته، ترديدى نيست. تاريخ وفات او را بين 208 تا 213ق، ذكر كرده‌اند. در چگونگى مرگ او نيز چند روايت ترديدآمیز در دست است. در یکى از آنها، از زبير بن بكار نقل شده كه ابوعبيده به دست محمد بن قاسم بن سهل نوشجانى مسموم شده است. در گزارش ديگرى نيز ابوعبيده در بستر بيمارى، خود تلویحاً به این امر اشاره كرده است. | ||
==مذهب ابوعبیده== | ==مذهب ابوعبیده== | ||
درباره مذهب ابوعبيده در منابع كهن اختلاف است. برخى او را از اباضيان و برخى ديگر از صفريان دانسته‌اند، اما هيچ‌كدام در خارجى بودن وى ترديد نكرده‌اند. | درباره مذهب ابوعبيده در منابع كهن اختلاف است. برخى او را از اباضيان و برخى ديگر از صفريان دانسته‌اند، اما هيچ‌كدام در خارجى بودن وى ترديد نكرده‌اند. | ||
ابوعبيده را بايد به‌حق از پيشگامان نهضت گردآورى | ابوعبيده را بايد به‌حق از پيشگامان نهضت گردآورى تدوین اشعار و اخبار عرب دانست كه از نيمه دوم سده 2ق آغاز شد و تا اواخر سده 3ق در شهرهاى بصره، كوفه و بغداد ادامه داشت. با ظهور او و اصمعى كه هر دو از شاگردان ابوعمرو بن علا و از استادان مكتب بصره بودند، روايت شعر و اخبار و نوادر عرب به دوران تازه‌اى گام نهاد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
ابوعبيده بيش از 200 اثر در | ابوعبيده بيش از 200 اثر در زمینه‌هاى مختلف تأليف كرده كه اينك جز شمارى اندك از آنها در دست نيست. | ||
#الأيام (شرح وقايع و جنگ‌هاى تاريخى قبايل عرب قبل از اسلام)؛ | #الأيام (شرح وقايع و جنگ‌هاى تاريخى قبايل عرب قبل از اسلام)؛ | ||
# | #تسمیة أزواج النبي؛ | ||
#الخيل؛ | #الخيل؛ | ||
#الديباج؛ | #الديباج؛ | ||
| خط ۸۲: | خط ۹۲: | ||
#إعراب القرآن<ref>فاتحى‌نژاد، عنايت‌الله، ج5، ص711</ref>. | #إعراب القرآن<ref>فاتحى‌نژاد، عنايت‌الله، ج5، ص711</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
فاتحى‌نژاد، عنايت‌الله، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378 | #فاتحى‌نژاد، عنايت‌الله، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378 | ||
#[https://ar.wikinoor.ir/%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AB%D9%86%D9%89 ویکی‌نور عربی] | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[الديباج (معمر بن مثنی)]] | |||
[[مجاز القرآن]] | [[مجاز القرآن]] | ||
[[الخیل (معمر بن مثنی)]] | |||
[[ايام العرب قبل الإسلام]] | [[ايام العرب قبل الإسلام]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۴۱
| نام | ابوعبیده، معمر بن مثنی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابوعبیده، معمر بن المثنی
معمر بن المثنی تیمی، معمر بن مثنی ابی‌عبیده، معمر بن مثنی |
| نام پدر | مثنی |
| متولد | ح110-114ق |
| محل تولد | بصره |
| رحلت | 209 ق |
| اساتید | يونس بن حبيب
رؤبة بن عجاج، ابویعقوب ثقفى، اخفش اكبر، قتادة بن عامه هشام بن عروه |
| برخی آثار | مجاز القرآن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02829AUTHORCODE |
معمر بن مثنى (ح110-209ق)، با کنیه ابوعبيده، شاعر، نویسنده عراقی، ارمنی‌اصل، راوى و لغت‌شناس بزرگ اوايل عصر عباسى است. از زندگى ابوعبيده به‌رغم شهرت بسيارش آگاهى اندكى در دست است و منابع كهن در این باره به اطلاعاتى مختصر بسنده كرده‌اند.
نسب ابوعبیده
اصل و نسب ابوعبيده، به‌درستى روشن نيست، اما در اينكه نياى وى ایرانى و از يهوديان باجروان (در بين‌النهرين) بوده تقريباً ترديدى نيست. خود در روايتى به يهودى بودن اجدادش اشاره كرده است.
جدّ وى به دست عبيدالله بن معمر تيمى، از نوادگان ابوبكر اسلام آورد. از همین رو ابوعبيده را از موالى تيم بن مره (تيره‌اى از قريش) شمرده‌اند. به گفته‌اى وى به «سبخت» كه گاه در منابع به «سخت» و «نسخت» تصحيف شده، ملقب بوده است، اما به نظر مى‌رسد «سبخت» در اصل همان سيبخت (به ياى مجهول) باشد كه در پهلوى مركب از دو كلمه سى (سه) و بخت (بُختن: رستگار كردن) است و بر تثليث مسيحيت، يا بر 3 اصل زردشتى دلالت داشته است. بااين‌حال، ابوالفرج او را نامى يهودى مى‌داند كه دشمنان ابوعبيده برای اشاره به دين اجدادش بر وى نهاده‌اند؛ ازاين‌رو، وى این لقب را نمى‌پسنديد.
ولادت
در تاريخ ولادت ابوعبيده اختلاف است؛ ابن نديم آن را 114ق و يغمورى، 112ق، نوشته است. برخى نيز 110ق را ترجيح داده‌اند. با توجه به اينكه فرزندان عبيدالله بن معمر در آن روزگار بر بصره حكم مى‌رانده‌اند، مى‌توان پنداشت ابوعبيده كه از موالى آنان بوده، در بصره به دنيا آمده و در همان جا پرورش يافته است.
تحصیلات
بصره در آن روزگار از پررونق‌ترين مراكز علم و ادب بشمار مى‌رفت و مشهورترين دانشمندان عصر در آنجا گرد آمده بودند؛ ازاين‌رو، ترديدى نيست كه ابوعبيده در بصره تحصيلات خود را آغاز كرده است، به‌ویژه كه اغلب استادانش، چنان‌كه خواهيم ديد، بصرى بوده‌اند. در منابع كهن از كسان بسيارى به‌عنوان شيخ يا استاد ابوعبيده ياد شده است و همچنين كسانى كه وى از آنان روايت شنيده، بسيار متعددند.
اساتید
از مشهورترين استادان وى ابوعمرو بن علا، مؤسس مكتب نحوى بصره، يونس بن حبيب، رؤبة بن عجاج، ابویعقوب ثقفى، اخفش اكبر، قتادة بن عامه و هشام بن عروه را مى‌توان نام برد. از ديگر استادان وى كه درخور توجه است، مردى است به نام عمر كه احتمالاً ایرانى بوده و اطلاعات بسيار گسترده‌اى درباره تاريخ ایران قبل از اسلام داشته است و به همین سبب او را عمر كسرى نامیده‌اند. او احتمالاً همان عمر بن فرخان است كه ابن نديم او را از مترجمان آثار پهلوى به عربى دانسته است. ابوعبيده بر اساس رواياتى كه از این شخص شنيده بود، کتاب «أخبار الفرس» را تدوین كرد. این اثر یکى از مآخذ عمده مسعودى در نقل و شرح اخبار پادشاهان ایران قبل از اسلام بوده است.
شاگردان
ابوعبيده پس از آنكه در مكتب برجسته‌ترين دانشمندان روزگار خود در علوم گوناگون شعر و لغت و انساب و اخبار مهارت يافت، مجالس درس خود را در بصره تشكيل داد. شاگردان بى‌شمارى به حلقه درس او روى آورده‌اند كه نام بيش از 60 تن از آنان در منابع آمده است. از مشهورترين شاگردان او جاحظ، ابونواس، ابن مناذر، ابن سلام جمحى، خليفة بن خياط، ابوحاتم سجستانى، ابوعثمان مازنى، اثرم، ابن اعرابى، ابن هشام، ابن سعد، ابن شبّه، ابن حبيب، ابن نطاح، ابن سكيت و ابوعبيد قاسم بن سلام را مى‌توان نام برد.
مناصب حکومتی
ابوعبيده در سال 188ق، به دعوت فضل بن ربيع، وزير هارون‌الرشيد، به بغداد رفت و رسماً در زمره نديمان هارون‌الرشيد درآمد و او را به استادى خود برگزيد و برخى آثارش را از وى فراگرفت. ابوعبيده در طى این مدت، مجالس درسى در بغداد تشكيل داد و افزون بر تدريس به تأليف نيز پرداخت. مدت اقامت وى در بغداد به‌درستى روشن نيست، اما احتمالاً وى تا پایان خلافت هارون (193ق) در آنجا به سر برده است. ابوعبيده سفرى نيز به فارس كرده كه به‌درستى معلوم نيست در چه زمانى بوده است. تنها گفته‌اند به قصد ديدار با موسى بن عبدالرحمن هلالى روانه آن ديار شد.
وفات
در تاريخ مرگ ابوعبيده اختلاف نظر فراوان است، اما در اينكه وى عمر طولانى يافته، ترديدى نيست. تاريخ وفات او را بين 208 تا 213ق، ذكر كرده‌اند. در چگونگى مرگ او نيز چند روايت ترديدآمیز در دست است. در یکى از آنها، از زبير بن بكار نقل شده كه ابوعبيده به دست محمد بن قاسم بن سهل نوشجانى مسموم شده است. در گزارش ديگرى نيز ابوعبيده در بستر بيمارى، خود تلویحاً به این امر اشاره كرده است.
مذهب ابوعبیده
درباره مذهب ابوعبيده در منابع كهن اختلاف است. برخى او را از اباضيان و برخى ديگر از صفريان دانسته‌اند، اما هيچ‌كدام در خارجى بودن وى ترديد نكرده‌اند.
ابوعبيده را بايد به‌حق از پيشگامان نهضت گردآورى تدوین اشعار و اخبار عرب دانست كه از نيمه دوم سده 2ق آغاز شد و تا اواخر سده 3ق در شهرهاى بصره، كوفه و بغداد ادامه داشت. با ظهور او و اصمعى كه هر دو از شاگردان ابوعمرو بن علا و از استادان مكتب بصره بودند، روايت شعر و اخبار و نوادر عرب به دوران تازه‌اى گام نهاد.
آثار
ابوعبيده بيش از 200 اثر در زمینه‌هاى مختلف تأليف كرده كه اينك جز شمارى اندك از آنها در دست نيست.
- الأيام (شرح وقايع و جنگ‌هاى تاريخى قبايل عرب قبل از اسلام)؛
- تسمیة أزواج النبي؛
- الخيل؛
- الديباج؛
- العققة و البررة؛
- مجاز القرآن؛
- النقائض (يا نقائض جرير و الفرزدق)؛
- إعراب القرآن[۱].
پانویس
- ↑ فاتحى‌نژاد، عنايت‌الله، ج5، ص711
منابع مقاله
- فاتحى‌نژاد، عنايت‌الله، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378
- ویکی‌نور عربی