افشای یک توطئه
| نام کتاب | افشای یک توطئه |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | پاسخی به کتاب "اهل‌بیت علیهم السلام از خود دفاع میکنند"
الرد الوجیز علی کتاب (لله ثم للتاریخ). فارسی |
| پدیدآورندگان | آژیر، حمیدرضا (مترجم)
آل محسن، علی (نويسنده) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 228/4 /م84 ل804 |
| موضوع | شیعه - دفاعیهها و ردیهها
موسوی، حسین، مستعار. لله ثم للتاریخ کشف الاسرار و تبرئه الائمه الاطهار - نقد و تفسیر |
| ناشر | مشعر |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1385 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE3396AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى کتاب
افشاى يك توطئه، پاسخى به کتاب اهل بيت عليهم‌السلام از خود دفاع مى كند ترجمه حميد رضا آژير از کتاب " الرد الوجيز على کتاب لله ثم للتاريخ " است.
سالها قبل کتابى با عنوان " لله ثم للتاريخ: كشف الاسرار و تبرئة الائمة الطهار " از نويسنده اى با عنوان مستعار سيد حسين موسوى مشتمل بر شبهات و دروغهايى نسبت به اهل بيت عليهم‌السلام و مذهب اماميه انتشار يافت. در پاسخ به آن، على آل محسن کتاب " لله و للحقيقه "را نوشت كه به علت گستردگى مطالب، خلاصه آن را در " الرد الوجيز " ارائه نمود. پس از ترجمه "لله ثم للتاريخ" به زبان فارسى كه با نام " اهل بيت از خود دفاع مى كند "منتشر شد، حميد رضا آژير در پاسخ به آن " الرد الوجيز " را ترجمه و به جويندگان حقيقت تقديم نمود.
انگيزه تأليف
در پيشنوشت کتاب چنين آمده است كه مؤلف کتاب " لله ثم للتاريخ " خود را از علماى نجف وشيعه معرفى مى كند و به همين سبب کتاب او مورد توجه و استناد مخالفان تشيع قرار مى گيرد. مؤلف آنرا کتابى پريشان و آشفته مى داند كه سزاوار پاسخ نيست اما با اصرار دوستان به تفصيل به آن پاسخ مى دهد. سپس براى آنكه خوانندگان گرايش بيشترى به آن پيدا كنند آنرا به اختصار ارائه مى دهد تا به گفته خود: " پرده از پوچى و نادرستى آن بر گيرم و ترفندها و بربافته هاى آن را بيان دارم تا نادانان فريب آن نخورند و از حجيت براى منحرفان و گمراهان فرو افتد."
ساختار کتاب
نويسنده در ابتدا عبارتى از متن مذكور را آورده و پس از آن اگر در طرح شبهه به منبع يا منابعى اشاره كرده است، با ذكر آدرس و نقل عبارت آنها در مقام پاسخ بر مى آيد و اگر بدون مدرك ودليل شبهه اى را عنوان كند با اشاره به بى اساس بودن آن در كمال ادب به نقد آن می‌پردازد. عناوين شبهات را در فهرست کتاب مى توان مشاهده نمود.در پايان کتاب درعنوان" خاتمه "پاسخ اتهامات او به علماء شيعه و در" سخن واپسين" به خوانندگان توصيه شده است كه به مطالعه اين مختصر اكتفا نكرده و کتاب " لله و للحقيقه " را كه در بردارنده فوائد بسيار و مطالب مهمى است، مطالعه نمايند.
گزارش محتوا
آل محسن درابتدا پرده از مذهب نويسنده برداشته و با دلائل و شواهدى از كلام خود او اثبات مى كند كه او قطعاً سنى است و نه تنها از علماى نجف نيست بلكه از پيش پا افتاده ترين اصطلاحات رايج در مدارس علميه تشيع نيز بى اطلاع است بنابراين او دروغگو و كذاب است.
همانگونه كه اشاره شد برخى از شبهات صرف اتهام بوده و ارزش علمى ندارد.در ادامه به برخى از مهمترين شبهات اشاره مى شود:
- عبدالله بن سبا از شخصيتهايى است كه همانند ديگر كتب اهل سنت به آن پرداخته شده و او را اولين فردى دانسته كه امامت اميرالمؤمنين عليه‌السلام را آشكار كرد. اين انتساب پس از بررسى منابع شيعى رد شده است و لذاست كه شيعيان از او تبرى جسته ودر كتب شيعه هيچ روايتى از او نقل نشده است.
- نويسنده سنى با نقل احاديث ضعيف و مرسل، ناخوشنودى اهل بيت عليهم‌السلام را نتيجه مى گيرد. پس از بررسى سندى اين احاديث، با شيوه اى منطقى به برداشت نا صواب از اين روايات پاسخ داده شده است.
- شبهه ديگرى كه همواره در مناظرات علماى شيعه و سنى در طول تاريخ مطرح بوده، " متعه نساء" است. در اين بحث او به علمايى غير واقعى از نجف اشرف كه بر آن مداومت دارند، اشاره مى كند.
- مطلب ديگرى كه هشت روايت بر آن اقامه كرده است، معافيت شيعيان از پرداخت " خمس " است كه نويسنده يك به يك آنها را بررسى كرده و بر اعتقاد شيعه صحه مى گزارد.
- اعتقاد شيعه به " تحريف قرآن كريم " از ديگر شبهاتى است كه با استناد به روايات ضعيف به آن تكيه شده است. نويسنده صرف نظر از اشكالات سندى، به تبيين معناى روايات می‌پردازد.
- منفى جلوه دادن نگاه شيعيان به اهل سنت و تنفر عميق از آنها با استناد به رواياتى كه به ذمّ نواصب پرداخته‌اند از ديگر اتهامات بى اساس اين کتاب است كه به آن پاسخ داده شده است.
- از ديگر ادعاهاى موهومى كه بخشى از کتاب را به خود اختصاص داده است طعن رواتى مانند: هشام بن حكم، زرارة بن اعين و ابوبصير است كه آنها را عناصر بيگانه مى نامد. در ادامه تعدادى از عالمان شيعى و آثار آنها را نيز مورد شبهه قرار مى دهد كه كه آل محسن با ردّ اين اتهامات حقيقت را آشكار مى سازد.
معرفى نسخه
نسخه موجود در 320 صفحه و به قطع وزيرى در سال 1385 توسط نشر مشعر چاپ دوم شده است.
منابع مقاله:
مقدمه و متن کتاب