الائمة الإثناعشر

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    الائمة الإثنا عشر
    نام کتاب الائمة الإثنا عشر
    نام های دیگر کتاب الشذرات الذهبیه فی تراجم الائمه الاثنی عشر عند الامامیه
    پدیدآورندگان ابن طولون، محمد بن علی (نويسنده)

    منجد، صلاح‎‌الدین (محقق)

    زبان عربی
    کد کنگره ‏BP‎‏ ‎‏36‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏26‎‏ ‎‏ش‎‏4
    موضوع ائمه اثناعشر - احادیث

    ائمه اثناعشر - سرگذشت نامه

    ناشر الشريف الرضي
    مکان نشر قم - ایران
    سال نشر 953 هـ.ق
    کد اتوماسیون 898


    نام كتاب چنان كه مؤلف در مقدمه كتاب مى نويسد «الشذرات الذهبية فى تراجم الائمة الاثنى عشر عند الامامية» است و موضوع آن مختصرى از شرح حال ائمه دوازده گانه شيعه است.

    انگيزه تأليف

    انگيزه ابن طولون براى نگارش اين اثر محبت وى به اهل بيت بوده است. اين در حالى است كه وى در مقدمه كتاب بر صحابه به ويژه خلفاى نخست درود مى فرستد. سپس شعر عالم شافعى مذهب، ابو الفضل يحيى بن سلامه حصكفى (م. 551)، را كه در موضوع دوازده امام سروده را در پنج صفحه مى آورد. در اين شعر ضمن تجليل و تكريم فراوان از ائمه (ع) در برخى ابيات آن بر اين تاكيد مى كند كه اظهار ارادت به خاندان پيامبر ، هرگز به معناى پذيرش يا موافقت با معتقدات مذهب شيعه نيست.

    روش تأليف

    ابن طولون در ارائه اطلاعات براى هر امام ساختار يكسانى را رعايت كرده است. ابتدا توضيحاتى در باره نام، كنيه، زمان ولادت و وفات و كسانى كه از وى روايت كرده اند ارائه مى دهد، سپس به فضائل امام مى پردازد و در پايان فرزندان امام را بر مى شمرد. ابن طولون مى نويسد كه شرح حال ائمه را بر اساس پدر و پسر مرتب كرده و پشت سر هم آورده است. هر چند در باره شيعيان تبريز آن روزگار مى نويسد كه ائمه را بر اساس افضليت مقدم و يا موخر مى كنند. اما اين كه ترتيب ايشان چگونه بوده و كدام امام مقدم بر ديگرى مى شده را ننوشته است. ابن طولون در ادامه سروده خويش در باره ائمه را آورده و در پايان كتاب چندين روايت متصل خويش را كه به ائمه منتهى مى شود را نقل كرده است.

    منابع كتاب

    وى براى تدوين اين كتاب از منابعى همچون طبقات ابن سعد، تاريخ بغداد خطيب بغدادى، تاريخ مدينه دمشق ابن عساكر، تهذيب الأسماء و اللغات نووي، مروج الذهب مسعودي، معارف ابن قتيبة، ربيع الأبرار زمخشري، كامل مبرد، تاريخ ميّافارقين ابن الأزرق و كتابهاى ديگر مانند صحيح مسلم، بخاري و ترمذى بهره برده است.

    اين كتاب در ميان نويسندگان بعدى اعم از شيعه يا سنى شهرت و رواج چندانى نداشته و مورد مراجعه آنان قرار نگرفته است.

    الائمة الاثنى عشر، شمس الدين محمد بن طولون (م. 953)، تحقيق صلاح الدين المنجد، قم،

    منشورات: الرضى، بى تا.


    پیوندها

    مطالعه کتاب الائمة الإثنا عشر در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور