نمایش مبدأ برای البرهان في أصول الفقه

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR56824J1.jpg
| عنوان =البرهان في أصول الفقه
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران =[[عویضه، صلاح محمد]](مصحح)
[[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =عربی  
| کد کنگره =‏الف8ب4 / 155/6 BP 
| موضوع =اصول فقه اهل سنت - قرن 5ق.

اصول‌ فقه‌ شا‌فعي‌ -- قرن‌ ?ق‌

|ناشر 
| ناشر =دار الکتب العلمية  
| مکان نشر =لبنان - بيروت 
| سال نشر =1418ق.   = 1997م.

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE56824AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ  اول  
| شابک =
| تعداد جلد =2
| کتابخانۀ دیجیتال نور =56824
| کتابخوان همراه نور =56824
| کد پدیدآور =01697
| پس از =
| پیش از =
}}


'''البرهان في أصول الفقه'''، تألیف [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله بن یوسف جوینی]] (متوفی 478ق)، مشهور به [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|امام‌الحرمین جوینی]]، متکلم، فقیه و اصولی مسلمان شافعی‌مذهب است. او از مدرسین معروف نظامیه نیشابور و آثارش کتب درسی بوده است. مقدمه و تحقیق این اثر به قلم [[عویضه، صلاح محمد|صلاح بن محمد بن عویضه]] است. 

==ساختار==
کتاب با مقدمه محقق و مؤلف آغاز شده است. مباحث مقدماتی در چند فصل و مباحث اصلی در پنج قول یا کتاب (بیان، اجماع، قیاس، استدلال و ترجیح) تنظیم شده است. مطالب هر کتاب نیز در چند باب یا فصل مطرح شده است. کتاب بیان و اجماع در جلد اول و سه کتاب دیگر در جلد دوم ارائه شده است.  

محقق کتاب برای مراجعه راحت‌تر پژوهشگران تمام متن کتاب را در 1454 عدد شماره‌گذاری کرده است. 

==گزارش محتوا==
البرهان في أصول الفقه [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|امام‌الحرمین جوینی]]، از جمله کتب معروف نزد علمای علم اصول است و در منابع ایشان جایگاه برجسته‌ای دارد؛ چراکه مشتمل بر علم سرشار و بیان بدیع و فوائد مهمی است که هیچ طالب علم و عالم ماهری از آن بی‌نیاز نیست. 
محقق اثر آیات ذکرشده در کتاب را از قرآن کریم و احادیث را از کتب اهل سنت که گمان می‌رفته، استخراج کرده است. بر بعضی از مسائل اصولی که نیاز به تبیین و توضیح داشته تعلیقه نوشته است. شرح حال اعلام ذکرشده در کتاب را نیز به‌همراه تعلیقات در پاورقی آورده است. وی تلاش کرده تحقیقی جدید و شایسته جایگاه کتاب و مؤلف آن را ارائه نماید.  

او همچنین شرح‌ حال مختصری از مؤلف با ذکر تألیفاتش در علم اصول و دیگر علوم نوشته است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص4-3</ref>‏.  

[[تقی‌الدین سبکی]] عالم بزرگ شافعی در مورد کتاب البرهان امام‌الحرمین گفته است: «می‌دانیم که کتاب فوق را امام‌الحرمین در مورد اصول فقه نوشته است که به روش عجیبی است که از هیچ‌کس در آن پیروی نکرده و من آن کتاب را لغز الأمة نامیده‌ام؛ چراکه مسائل بسیار مشکل در آن بسیار است و او هیچ مسئله‌ای را خالی از اشکال ندانسته و جز به روش خودش چیزی از آنها را خارج نکرده و جواب نداده و جز تحقیقاتی که خودش به‌تنهایی انجامشان داده، چیزی نیاورده است و اما این کتاب از افتخارات شافعیه است»<ref>ر.ک: گلجان، مهدی؛ مهرپرور، یوسف، ص136</ref>‏. 

سبکی اشاره می‌کند که بر کتاب البرهان چندین شرح نوشته شده است که عبارتند از: فرقه مالکیه جوابیه‌ای بر آن نوشته‌اند و امام ابوعبدالله المازری شرحی بر آن نوشت که به اتمام نرسید و همچنین مشکلاتی بر آن افزود، سپس ابوالحسن الانباری از فرقه مالکیه شرحی بر آن نوشت. بعدها فردی از مغرب، که الشریف ابویحیی نام داشت، بر آن شرح سوم را نوشت که دو شرح مذکور را جمع کرد<ref>ر.ک: همان</ref>‏. 

نویسنده در مقدمه، علم فقه را مدلول علم اصول می‌داند و چنین استدلال می‌کند که فهم دلیل بدون فهم مدلول متصور نیست، پس اصولی در همه ابواب اصول فقه مثال‌های از فقه ارائه می‌کند. علم فقه نیز در اصطلاح علمای دین «علم به احکام تکلیف» است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص8-7</ref>‏.  

وی معتقد است که اصول فقه در حقیقت ادله فقه است و ادله فقه نیز ادله سمعیه، یعنی نص کتاب، نص سنت متواتر و اجماع است و ازآنجاکه همه اینها مستند به سخن الهی است، لذا اصول فقه محتاج علم کلام است<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>‏. 
 
در کتاب، با عبارت «الأستاذ» یا «الأستاذ أبوإسحاق» مواجه می‌شویم که منظور ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن مهران اسفراینی (متوفی 413ق)، فقیه و متکلم شافعی و نویسنده تعلیقه‌ای با نام «أصول الفقه» است<ref>ر.ک: همان، ص12، پاورقی1</ref>. همچنین به کلام قاضی ابوبکر باقلانی (متوفی 403ق)، متکلم و اصولی بزرگ شافعی که «كشف الأسرار» را در رد باطنیه نوشته است<ref>ر.ک: همان، ص9، پاورقی 3</ref>‏، فراوان استناد می‌شود.

در یکی از فصول مقدمه به مبحث تکلیف اشاره شده است. قاضی ابوبکر تکلیف را این‌گونه معرفی کرده است: «امر به آنچه که انجامش و یا خودداری از انجامش مشقت دارد»؛ یا به‌اختصار: «دعوت به کاری است که همراه مشقت است»‏؛ اما [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|جوینی]] تعریف «إلزام ما فيه كلفة» را می‌پسندد<ref>ر.ک: همان، ص‌14</ref>. 

کتاب اول به موضوع «بیان» اختصاص دارد. ابتدا ماهیت بیان، مراتب بیان و تأخیر بیان از مورد لفظ تا زمان نیاز، مطرح و دیدگاه‌های مختلف بررسی شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص39</ref>‏. پس از آن به این نکته اشاره شده که بخش عمده مباحث در علم اصول متعلق به الفاظ و معانی است. مبحث معانی به کتاب قیاس احاله شده و مبحث الفاظ در این بخش مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص‌43</ref>‏؛ مباحثی مهمی چون اوامر، نواهی، عموم و خصوص، مفهوم و اخبار. 

در کتاب دوم، «اجماع» بحث شده است. امکان وقوعی اجماع، مسئله مورد اختلاف علماست که مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص‌259</ref>‏. در رابطه با حجیت اجماع، نویسنده معتقد است که اجماع، حجت قطعی است<ref>ر.ک: همان، ص262</ref>‏. 

در کتاب سوم، «قیاس» در چهار باب مطرح شده است. قیاس مورد اختلاف فقها و اصولیین است. فقهای اهل سنت با این استدلال که نصوص کتاب و سنت محصور و اندک است<ref>ر.ک: همان، ج2، ص‌3</ref>، قیاس را از حجج شرعیه می‌دانند و مورد استناد قرار می‌دهند. 

در کتاب چهارم «استدلال» در سه فصل تبیین شده است. اندیشمندان و مدققین علم اصول در رابطه با استدلال همانند دیگر مباحث اختلاف نظر دارند؛ درباره اینکه در صورتی که اصل مورد اتفاق یا دلیل محکمی وجود ندارد، حکم مناسب با استدلال که مقتضای تفکر عقلی است، چیست، اقوال اصولیون مختلف است؛ شافعی و بیشتر علمای حنفی بر استدلال اعتماد می‌کنند؛ اگرچه مستند به حکم مورد اتفاقی در هیچ اصلی نباشد<ref>ر.ک: همان، ص162-161</ref>‏.

نویسنده موضوع «ترجیح» را به‌عنوان آخرین کتاب مطرح کرده است. ترجیح، غلبه دادن برخی امارات بر بعضی دیگر به شیوه ظنی است<ref>ر.ک: همان، ص175</ref>‏. 

مباحث کتاب با موضوع «نسخ» به پایان آمده است. نسخ در لغت به معنای رفع است. از جمله صحیح‌ترین تعاریف فقها از نسخ عبارت است از: لفظ دال بر انتهای زمان حکم شرعی با تأخیر از موردش است. البته بر این تعریف اشکالاتی وارد شده است. قاضی ابوبکر بن طیب، نسخ را «رفع حکم بعد از ثبوت آن» می‌داند. این تعریف بهتر است؛ چراکه نیاز به قید تأخیر ندارد<ref>ر.ک: همان، ص247-246</ref>‏. بیان تفاوت نسخ و تخصیص آخرین مطلب کتاب است<ref>ر.ک: همان، ص257</ref>‏. 

==وضعیت کتاب==
فهرست مطالب هر جلد در انتهای آن ذکر شده است. 
شرح حال مختصر اعلام و ارجاع به منابع در پاورقی‌‎های کتاب به قلم محقق اثر است. 

==پانویس==
<references />
	
==منابع مقاله==
# مقدمه و متن کتاب.
#[[:noormags:1477877|گلجان، مهدی؛ مهرپرور، یوسف، «معرفی آثار علمی امام‌الحرمین جوینی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: مسکویه، بهار 1386، شماره 6، ص133 تا 142]].

==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}

[[نفائس الأصول في شرح المحصول]]

[[شرح تنقيح الفصول في اختصار المحصول من الأصول]]

[[اصول فقه مقارن]]

[[التمهيد في أصول الفقه]]

[[التبصرة في أصول الفقه]]

[[اصول فقه نوین]]

[[مصادر التشريع عند الإمامية و السنة]]

[[مصادر اجتهاد از منظر فقیهان]]

[[المنخول من تعليقات الأصول]]

[[الكافية في الجدل]]

[[درآمدی بر علم اصول، رجال و درایه]]

[[رده:خرداد (1400)]]