الحلقة الثالثة: أسئلة و أجوبة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'معرفى اجمالى' به '') |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '}}↵↵↵'''' به '}} '''') |
||
| (۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR05919J1.jpg | |||
| عنوان =الحلقة الثالثة: أسئلة و أجوبة | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| پدیدآوران = | |||
[[مطر، علی حسن]] (نویسنده) | |||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره = | |||
| | | موضوع = | ||
|زبان | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
| ناشر = | |||
علي حسن مطر | |||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
| سال نشر = 1418 ق | |||
== | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE05919AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =2 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =05919 | |||
| کتابخوان همراه نور =05919 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''''الحلقة الثالثة: أسئلة و أجوبة'''''، اثر [[مطر، علی حسن|سيد على حسن مطر هاشمى]] است كه در سال 1418ق، حلقه سوم از كتاب «[[دروس في علم الأصول]]» متعلق به [[صدر، محمدباقر|شهيد صدر]] را مورد توضيح و تيسير قرار داده است. اين كتاب، به زبان عربى مى‌باشد. | |||
==ساختار== | |||
كتاب، مشتمل بر دو بخش به‌صورت پرسش و پاسخ است. بخش اول، 770 و بخش دوم 695 پرسش و پاسخ را در بر گرفته است. | كتاب، مشتمل بر دو بخش به‌صورت پرسش و پاسخ است. بخش اول، 770 و بخش دوم 695 پرسش و پاسخ را در بر گرفته است. | ||
== گزارش محتوا == | ==گزارش محتوا== | ||
نمونه‌اى از كار مؤلف: | نمونه‌اى از كار مؤلف: | ||
694. قيل: «ان اخبار العلاج(روايات التخيير و الترجيح)، تشمل باطلاقها حتى موارد الجمع العرفى (التعارض غير المستقر)، فاذا ورد عام و خاص مثلا، رجح العام اذا كان موافقا للكتاب او مخالفا للعامة»؛ بين الرد الصحيح في رأى الشهيد الصدر على هذا القول. | 694. قيل: «ان اخبار العلاج(روايات التخيير و الترجيح)، تشمل باطلاقها حتى موارد الجمع العرفى (التعارض غير المستقر)، فاذا ورد عام و خاص مثلا، رجح العام اذا كان موافقا للكتاب او مخالفا للعامة»؛ بين الرد الصحيح في رأى الشهيد الصدر على هذا القول. | ||
[گفته شده: «اطلاق اخبار علاجيه (روايات تخيير و ترجيح)، حتى موارد جمع عرفى (تعارض نامستقر) را در بر | [گفته شده: «اطلاق اخبار علاجيه (روايات تخيير و ترجيح)، حتى موارد جمع عرفى (تعارض نامستقر) را در بر مى‌گیرد، پس اگر مثلاًعام و خاصى وارد شود، چنانچه عام، موافق كتاب يا مخالف عامه باشد، بر خاص ترجيح داده مى‌شود»؛ پاسخ درست اين قول را از نظر [[صدر، محمدباقر|شهيد صدر]] بيان كنيد.] | ||
الصحيح في رده ان في روايات العلاج قرينة على عدم شمولها لحالات الجمع العرفى ففى رواية عبدالرحمن بن ابى عبدالله: «يعالج الامام(ع) التعارض بين | الصحيح في رده ان في روايات العلاج قرينة على عدم شمولها لحالات الجمع العرفى ففى رواية عبدالرحمن بن ابى عبدالله: «يعالج الامام(ع) التعارض بين خبرین احدهما مخالف للكتاب و الاخر موافق له»، فتدل على ان المخالف للكتاب لو لم يكن له معارض، لكان حجة في نفسه و هذا؛ يعنى ان المعارضة بين الخبرین تغاير المعارضة بين الخبر و الآية و بما ان معارضة الخبر للآية غير مستقرة- و الا لاوجبت سقوط الخبر عن الحجية و ان لم يكن له معارض- فلابد ان تكون المعارضة بين الخبرین مستقرة، فيثبت اختصاص اخبار العلاج بالمتعارضين تعارضا مستقرا. | ||
[پاسخ درست اين است كه در روايات علاجيه قرينه‌اى بر عدم شمول آنها نسبت به حالات جمع عرفى وجود دارد؛ چنان‌كه در روايت عبدالرحمن بن ابى عبدالله، چنين آمده: «امام(ع)، مشكل تعارض دو خبر را كه يكى، مخالف با قرآن و ديگرى، موافق با آن بود، با قانون علاج حل كردند»؛ اين روايت، دال بر اين است كه خبر مخالف با قرآن، اگر معارضى نمى‌داشت، في نفسه حجت بود، پس معلوم مى‌شود تعارض بين آن دو خبر با تعارض بين خبر مخالف و قرآن متفاوت بوده است و از آن‌جا كه معارضه خبر مزبور با قرآن نامستقر بوده- وگرنه معارضه آن خبر با قرآن، موجب سقوط آن از حجيت مى‌گرديد، حتى اگر خبرى ديگر معارض با آن نمى‌بود- ناگزير معارضه بين دو خبر مزبور، مستقر بوده است؛ به اين ترتيب اختصاص اخبار علاج به متعارضينى كه تعارضشان مستقر است، ثابت مى‌شود.] | [پاسخ درست اين است كه در روايات علاجيه قرينه‌اى بر عدم شمول آنها نسبت به حالات جمع عرفى وجود دارد؛ چنان‌كه در روايت عبدالرحمن بن ابى عبدالله، چنين آمده: «امام(ع)، مشكل تعارض دو خبر را كه يكى، مخالف با قرآن و ديگرى، موافق با آن بود، با قانون علاج حل كردند»؛ اين روايت، دال بر اين است كه خبر مخالف با قرآن، اگر معارضى نمى‌داشت، في نفسه حجت بود، پس معلوم مى‌شود تعارض بين آن دو خبر با تعارض بين خبر مخالف و قرآن متفاوت بوده است و از آن‌جا كه معارضه خبر مزبور با قرآن نامستقر بوده- وگرنه معارضه آن خبر با قرآن، موجب سقوط آن از حجيت مى‌گرديد، حتى اگر خبرى ديگر معارض با آن نمى‌بود- ناگزير معارضه بين دو خبر مزبور، مستقر بوده است؛ به اين ترتيب اختصاص اخبار علاج به متعارضينى كه تعارضشان مستقر است، ثابت مى‌شود.] | ||
== منابع مقاله == | ==منابع مقاله== | ||
متن و مقدمه كتاب. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۵۵
| الحلقة الثالثة: أسئلة و أجوبة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مطر، علی حسن (نویسنده) |
| ناشر | علي حسن مطر |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1418 ق |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الحلقة الثالثة: أسئلة و أجوبة، اثر سيد على حسن مطر هاشمى است كه در سال 1418ق، حلقه سوم از كتاب «دروس في علم الأصول» متعلق به شهيد صدر را مورد توضيح و تيسير قرار داده است. اين كتاب، به زبان عربى مى‌باشد.
ساختار
كتاب، مشتمل بر دو بخش به‌صورت پرسش و پاسخ است. بخش اول، 770 و بخش دوم 695 پرسش و پاسخ را در بر گرفته است.
گزارش محتوا
نمونه‌اى از كار مؤلف:
694. قيل: «ان اخبار العلاج(روايات التخيير و الترجيح)، تشمل باطلاقها حتى موارد الجمع العرفى (التعارض غير المستقر)، فاذا ورد عام و خاص مثلا، رجح العام اذا كان موافقا للكتاب او مخالفا للعامة»؛ بين الرد الصحيح في رأى الشهيد الصدر على هذا القول.
[گفته شده: «اطلاق اخبار علاجيه (روايات تخيير و ترجيح)، حتى موارد جمع عرفى (تعارض نامستقر) را در بر مى‌گیرد، پس اگر مثلاًعام و خاصى وارد شود، چنانچه عام، موافق كتاب يا مخالف عامه باشد، بر خاص ترجيح داده مى‌شود»؛ پاسخ درست اين قول را از نظر شهيد صدر بيان كنيد.]
الصحيح في رده ان في روايات العلاج قرينة على عدم شمولها لحالات الجمع العرفى ففى رواية عبدالرحمن بن ابى عبدالله: «يعالج الامام(ع) التعارض بين خبرین احدهما مخالف للكتاب و الاخر موافق له»، فتدل على ان المخالف للكتاب لو لم يكن له معارض، لكان حجة في نفسه و هذا؛ يعنى ان المعارضة بين الخبرین تغاير المعارضة بين الخبر و الآية و بما ان معارضة الخبر للآية غير مستقرة- و الا لاوجبت سقوط الخبر عن الحجية و ان لم يكن له معارض- فلابد ان تكون المعارضة بين الخبرین مستقرة، فيثبت اختصاص اخبار العلاج بالمتعارضين تعارضا مستقرا.
[پاسخ درست اين است كه در روايات علاجيه قرينه‌اى بر عدم شمول آنها نسبت به حالات جمع عرفى وجود دارد؛ چنان‌كه در روايت عبدالرحمن بن ابى عبدالله، چنين آمده: «امام(ع)، مشكل تعارض دو خبر را كه يكى، مخالف با قرآن و ديگرى، موافق با آن بود، با قانون علاج حل كردند»؛ اين روايت، دال بر اين است كه خبر مخالف با قرآن، اگر معارضى نمى‌داشت، في نفسه حجت بود، پس معلوم مى‌شود تعارض بين آن دو خبر با تعارض بين خبر مخالف و قرآن متفاوت بوده است و از آن‌جا كه معارضه خبر مزبور با قرآن نامستقر بوده- وگرنه معارضه آن خبر با قرآن، موجب سقوط آن از حجيت مى‌گرديد، حتى اگر خبرى ديگر معارض با آن نمى‌بود- ناگزير معارضه بين دو خبر مزبور، مستقر بوده است؛ به اين ترتيب اختصاص اخبار علاج به متعارضينى كه تعارضشان مستقر است، ثابت مى‌شود.]
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب.