۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
در فصل بعد استمرار زندگى و بقاء روح پس از مرگ با استناد به ده آيه از قرآن كريم بررسى شده است. البته اين تعداد از آيات از باب نمونه است و مجموعه اى از آيات صلاحيت استدلال را دارند. | در فصل بعد استمرار زندگى و بقاء روح پس از مرگ با استناد به ده آيه از قرآن كريم بررسى شده است. البته اين تعداد از آيات از باب نمونه است و مجموعه اى از آيات صلاحيت استدلال را دارند. | ||
حيات برزخى در فصل سوم با استناد به آيات و روايات اثبات شده است. سخن گفتن پيامبرانى همچون صالح و شعيب با اقوام خود پس از هلاكت و امر شدن نبى اكرم (ص) به تكلم به انبيا از جمله ادله قرآنى است. در سنت معصومين عليهم السلام نيز موارد فراوانى را مى توان يافت كه حاكى از وجود عالمى مابين زندگى دنيوى و اخروى است. سخن گفتن پيامبر اكرم (ص) با أهل قليب پس از جنگ بدر، تكلم امام على عليه السلام با رؤساى ناكثين پس از معركه جمل و سلام دادن به نبى اكرم(ص) در پايان نماز از مواردى است كه به آن اشاره شده است. | حيات برزخى در فصل سوم با استناد به آيات و روايات اثبات شده است. سخن گفتن پيامبرانى همچون صالح و شعيب با اقوام خود پس از هلاكت و امر شدن نبى اكرم(ص) به تكلم به انبيا از جمله ادله قرآنى است. در سنت معصومين عليهم السلام نيز موارد فراوانى را مى توان يافت كه حاكى از وجود عالمى مابين زندگى دنيوى و اخروى است. سخن گفتن پيامبر اكرم(ص) با أهل قليب پس از جنگ بدر، تكلم امام على عليه السلام با رؤساى ناكثين پس از معركه جمل و سلام دادن به نبى اكرم(ص) در پايان نماز از مواردى است كه به آن اشاره شده است. | ||
از آنجا كه كتاب در پاسخ به عقائد وهابيت نگارش يافته، در بررسى كلمات علما با عبارات اهل سنت مانند: [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، اشعرى و [[تفتازانی، مسعود بن عمر|تفتازانى]] آغاز و به ديدگاه شيخ مفيد ختم كرده است. | از آنجا كه كتاب در پاسخ به عقائد وهابيت نگارش يافته، در بررسى كلمات علما با عبارات اهل سنت مانند: [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، اشعرى و [[تفتازانی، مسعود بن عمر|تفتازانى]] آغاز و به ديدگاه شيخ مفيد ختم كرده است. | ||