الف لام خمینی؛ زندگی‌نامه‌ی امام روح‌الله موسوی خمینی (1281ش- 1357ش): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می ش' به ' می‌ش') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =DSR۱۵۷۶/ب۹الف۷ | ||
| موضوع = | | موضوع =خمینی ، روح‌الله ، رهبر انقلاب و بنیا‌نگذار جمهوری اسلامی ایران ، ۱۲۷۹ - ۱۳۶۸. -- سرگذشتنا‌مه,homeyniB , Ruhollah , IRI of Founder and Leader -- Biography | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =نشر مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی | | ناشر =نشر مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الف لام خمینی؛ زندگی‌نامه‌ی امام روح‌الله موسوی خمینی (1281ش- 1357ش)''' تألیف هدایت‌الله | '''الف لام خمینی؛ زندگی‌نامه‌ی امام روح‌الله موسوی خمینی (1281ش- 1357ش)''' تألیف [[بهبودی، هدایت‌الله|هدایت‌الله بهبودی]]؛ نوشتار حاضر بیانگر رموز ذاتی [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|روح‌الله موسوی خمینی]] به عنوان یک رهبر دینی و سیاسی است که برای عارفان، درس توحید؛ و برای عابدان، درس عبودیت و اخلاق و خودسازی؛ و برای مصلحان و مبارزان، علم مبارزه و سیاست همراه با دیانت است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
چهره‌های بزرگ و بزرگوار تاریخ بر دو گونه هستند: آنان که میهمان تاریخ هستند؛ و آنان که تاریخ را میهمان خود می‌کنند. آن که به میهمانی تاریخ آمده است؛ مثل همه‌ی میهمان ها، جایگاه «خود» را جستجو می‌کند و به نگاه و رفتار و کردار و قضات و توجه میزبان (در اینجا تاریخ) می‌اندیشد و مشغول است؛ و کارش در این «به خود اندیشی» و توجه به «خود»، گاه تا مرز بی اعتنایی‌های خسران بار به منافع و مصالح «قوم» پیش می‌رود. اما آن که تاریخ را میهمان خود می‌کند، به تنها چیزی که نمی‌اندیشد، «خود» و «قضاوت تاریخ» درباره‌ی خود است. انبیا و اولیا همان بزرگانی هستند که تاریخ میهمان آن‌ها است. آن‌ها قبل از شکستن بت ها و درهم شکستن قدرت طاغوت‌ها، بت «خود» را شکسته‌اند؛ و از همین رو است که به «قضاوت تاریخ» درباره‌ی خود کاری ندارند؛ رسالتی بر دوش خویش احساس می‌کنند و به انجام رساندن آن را وظیفه و «تکلیف» خویش می‌دانند. امام خمینی از این قبیله بود. تصور دورانی که امام خمینی قیام کرد و نبض سیاست (و بلکه جهان) را در دست گرفت، برای نسل امروز دشوار است. آن روز، پدیده‌ی فضایی مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای وجود نداشت که در کمتر از چشم به هم زدنی عکس و خبر و تحلیل و تفسیر و نظر و عقیده از این سوی دنیا به آن سو، و از هرکس به هرکس برسد. به جز این، فضای حوزه‌های علمیه در آن روزگار، گاه خواندن و داشتن روزنامه‌های معمولی و کتاب های خارج از چاچوب نیازهای حوزوی را بر نمی‌تافت. رهبران سیاسی در کارشان، از چرخه‌ی تعریف شده‌ی اخبار و اطلاعات، تحلیل و راهبردپردازی، پیش بینی و آینده‌نگری و نظریه پردازی در دورن احزاب و یا در نهادهای دولتی بهره می برند. اما در زندگی سیاسی امام خمینی (ره) نه حزب و گروه و سازمان سیاسی‌ای وجود دارد، و نه حلقه‌ی مشاوران و ساز و کار و سامانه متعارف پشتیبانی خبری و اطلاعاتی. در چنین اوضاع و احوالی و با چنان شرایطی، خمینی مناسبات سیاسی داخلی و معادلات پیچیده منطقه‌ای را به خوبی می‌شناسد و تحلیل می‌کند و با شناخت دقیق شرایط و آگاهی از ظرفیت‌های جامعه، به پا می‌خیزد؛ و حاکمیتی را که پشتیبانی تمام قدرت‌های روزگار را در پشت سر خویش دارد، نا گه گیر و مستاصل، و حامیان خارجی‌اش را با همه توان و امکانات و سازمان‌های اطلاعاتی عریض و طویلشان، تسلیم اراده و خرد و هوش و تدبیر خویش می‌سازد. پدیده‌ی خمینی، تمثل «اتقوا الله و یعلمکم الله» و «و یجعل لکم نورا تمشون به» بود. او با «تبر ابراهیم» و «عصای موسی» و «نفس قدسی عیسی» بت‌های طاغوتی را شکست؛ و سحر سحره‌ی فرعونی را باطل کرد؛ و در کالبدهای افسرده روحی تازه دمید. این کتاب برای عارفان، درس توحید؛ و برای عابدان، درس عبودیت و اخلاق و خودسازی؛ و برای مصلحان و مبارزان، علم مبارزه و سیاست همراه با دیانت است. نام این کتاب، گرته برداری از فواتح برخی از سورقرآنی است که بر رمزهای نهفته در آیات دلالت دارد؛ و در این جا رموز ذاتی یک رهبر دینی و سیاسی است. از دیگر سو، یکی از ویژگی‌های الف و لام، تعریف است؛ معرفی کننده و شناساننده؛ و در این جا معرف خمینی.<ref> [https://www.historylib.com/books/2260 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | چهره‌های بزرگ و بزرگوار تاریخ بر دو گونه هستند: آنان که میهمان تاریخ هستند؛ و آنان که تاریخ را میهمان خود می‌کنند. آن که به میهمانی تاریخ آمده است؛ مثل همه‌ی میهمان ها، جایگاه «خود» را جستجو می‌کند و به نگاه و رفتار و کردار و قضات و توجه میزبان (در اینجا تاریخ) می‌اندیشد و مشغول است؛ و کارش در این «به خود اندیشی» و توجه به «خود»، گاه تا مرز بی اعتنایی‌های خسران بار به منافع و مصالح «قوم» پیش می‌رود. اما آن که تاریخ را میهمان خود می‌کند، به تنها چیزی که نمی‌اندیشد، «خود» و «قضاوت تاریخ» درباره‌ی خود است. انبیا و اولیا همان بزرگانی هستند که تاریخ میهمان آن‌ها است. آن‌ها قبل از شکستن بت ها و درهم شکستن قدرت طاغوت‌ها، بت «خود» را شکسته‌اند؛ و از همین رو است که به «قضاوت تاریخ» درباره‌ی خود کاری ندارند؛ رسالتی بر دوش خویش احساس می‌کنند و به انجام رساندن آن را وظیفه و «تکلیف» خویش می‌دانند. [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] از این قبیله بود. تصور دورانی که امام خمینی قیام کرد و نبض سیاست (و بلکه جهان) را در دست گرفت، برای نسل امروز دشوار است. آن روز، پدیده‌ی فضایی مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای وجود نداشت که در کمتر از چشم به هم زدنی عکس و خبر و تحلیل و تفسیر و نظر و عقیده از این سوی دنیا به آن سو، و از هرکس به هرکس برسد. به جز این، فضای حوزه‌های علمیه در آن روزگار، گاه خواندن و داشتن روزنامه‌های معمولی و کتاب های خارج از چاچوب نیازهای حوزوی را بر نمی‌تافت. رهبران سیاسی در کارشان، از چرخه‌ی تعریف شده‌ی اخبار و اطلاعات، تحلیل و راهبردپردازی، پیش بینی و آینده‌نگری و نظریه پردازی در دورن احزاب و یا در نهادهای دولتی بهره می برند. اما در زندگی سیاسی [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] نه حزب و گروه و سازمان سیاسی‌ای وجود دارد، و نه حلقه‌ی مشاوران و ساز و کار و سامانه متعارف پشتیبانی خبری و اطلاعاتی. در چنین اوضاع و احوالی و با چنان شرایطی، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|خمینی]] مناسبات سیاسی داخلی و معادلات پیچیده منطقه‌ای را به خوبی می‌شناسد و تحلیل می‌کند و با شناخت دقیق شرایط و آگاهی از ظرفیت‌های جامعه، به پا می‌خیزد؛ و حاکمیتی را که پشتیبانی تمام قدرت‌های روزگار را در پشت سر خویش دارد، نا گه گیر و مستاصل، و حامیان خارجی‌اش را با همه توان و امکانات و سازمان‌های اطلاعاتی عریض و طویلشان، تسلیم اراده و خرد و هوش و تدبیر خویش می‌سازد. پدیده‌ی خمینی، تمثل «اتقوا الله و یعلمکم الله» و «و یجعل لکم نورا تمشون به» بود. او با «تبر ابراهیم» و «عصای موسی» و «نفس قدسی عیسی» بت‌های طاغوتی را شکست؛ و سحر سحره‌ی فرعونی را باطل کرد؛ و در کالبدهای افسرده روحی تازه دمید. این کتاب برای عارفان، درس توحید؛ و برای عابدان، درس عبودیت و اخلاق و خودسازی؛ و برای مصلحان و مبارزان، علم مبارزه و سیاست همراه با دیانت است. نام این کتاب، گرته برداری از فواتح برخی از سورقرآنی است که بر رمزهای نهفته در آیات دلالت دارد؛ و در این جا رموز ذاتی یک رهبر دینی و سیاسی است. از دیگر سو، یکی از ویژگی‌های الف و لام، تعریف است؛ معرفی کننده و شناساننده؛ و در این جا معرف خمینی.<ref> [https://www.historylib.com/books/2260 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[خمینی روح‌الله؛ زندگی‌نامه امام خمینی بر اساس اسناد و خاطرات و خیال]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: تاریخ]] | |||
[[رده: تاریخ ایران]] | |||
[[رده:درباره امام خمینی]] | |||
[[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1403]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۱
| الف لام خمینی؛ زندگی‌نامه‌ی امام روح‌الله موسوی خمینی (1281ش- 1357ش) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بهبودی، هدایت‌الله (نویسنده) |
| ناشر | نشر مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۶ش |
| موضوع | خمینی ، روح‌الله ، رهبر انقلاب و بنیا‌نگذار جمهوری اسلامی ایران ، ۱۲۷۹ - ۱۳۶۸. -- سرگذشتنا‌مه,homeyniB , Ruhollah , IRI of Founder and Leader -- Biography |
| کد کنگره | DSR۱۵۷۶/ب۹الف۷ |
الف لام خمینی؛ زندگی‌نامه‌ی امام روح‌الله موسوی خمینی (1281ش- 1357ش) تألیف هدایت‌الله بهبودی؛ نوشتار حاضر بیانگر رموز ذاتی روح‌الله موسوی خمینی به عنوان یک رهبر دینی و سیاسی است که برای عارفان، درس توحید؛ و برای عابدان، درس عبودیت و اخلاق و خودسازی؛ و برای مصلحان و مبارزان، علم مبارزه و سیاست همراه با دیانت است.
گزارش کتاب
چهره‌های بزرگ و بزرگوار تاریخ بر دو گونه هستند: آنان که میهمان تاریخ هستند؛ و آنان که تاریخ را میهمان خود می‌کنند. آن که به میهمانی تاریخ آمده است؛ مثل همه‌ی میهمان ها، جایگاه «خود» را جستجو می‌کند و به نگاه و رفتار و کردار و قضات و توجه میزبان (در اینجا تاریخ) می‌اندیشد و مشغول است؛ و کارش در این «به خود اندیشی» و توجه به «خود»، گاه تا مرز بی اعتنایی‌های خسران بار به منافع و مصالح «قوم» پیش می‌رود. اما آن که تاریخ را میهمان خود می‌کند، به تنها چیزی که نمی‌اندیشد، «خود» و «قضاوت تاریخ» درباره‌ی خود است. انبیا و اولیا همان بزرگانی هستند که تاریخ میهمان آن‌ها است. آن‌ها قبل از شکستن بت ها و درهم شکستن قدرت طاغوت‌ها، بت «خود» را شکسته‌اند؛ و از همین رو است که به «قضاوت تاریخ» درباره‌ی خود کاری ندارند؛ رسالتی بر دوش خویش احساس می‌کنند و به انجام رساندن آن را وظیفه و «تکلیف» خویش می‌دانند. امام خمینی از این قبیله بود. تصور دورانی که امام خمینی قیام کرد و نبض سیاست (و بلکه جهان) را در دست گرفت، برای نسل امروز دشوار است. آن روز، پدیده‌ی فضایی مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای وجود نداشت که در کمتر از چشم به هم زدنی عکس و خبر و تحلیل و تفسیر و نظر و عقیده از این سوی دنیا به آن سو، و از هرکس به هرکس برسد. به جز این، فضای حوزه‌های علمیه در آن روزگار، گاه خواندن و داشتن روزنامه‌های معمولی و کتاب های خارج از چاچوب نیازهای حوزوی را بر نمی‌تافت. رهبران سیاسی در کارشان، از چرخه‌ی تعریف شده‌ی اخبار و اطلاعات، تحلیل و راهبردپردازی، پیش بینی و آینده‌نگری و نظریه پردازی در دورن احزاب و یا در نهادهای دولتی بهره می برند. اما در زندگی سیاسی امام خمینی(ره) نه حزب و گروه و سازمان سیاسی‌ای وجود دارد، و نه حلقه‌ی مشاوران و ساز و کار و سامانه متعارف پشتیبانی خبری و اطلاعاتی. در چنین اوضاع و احوالی و با چنان شرایطی، خمینی مناسبات سیاسی داخلی و معادلات پیچیده منطقه‌ای را به خوبی می‌شناسد و تحلیل می‌کند و با شناخت دقیق شرایط و آگاهی از ظرفیت‌های جامعه، به پا می‌خیزد؛ و حاکمیتی را که پشتیبانی تمام قدرت‌های روزگار را در پشت سر خویش دارد، نا گه گیر و مستاصل، و حامیان خارجی‌اش را با همه توان و امکانات و سازمان‌های اطلاعاتی عریض و طویلشان، تسلیم اراده و خرد و هوش و تدبیر خویش می‌سازد. پدیده‌ی خمینی، تمثل «اتقوا الله و یعلمکم الله» و «و یجعل لکم نورا تمشون به» بود. او با «تبر ابراهیم» و «عصای موسی» و «نفس قدسی عیسی» بت‌های طاغوتی را شکست؛ و سحر سحره‌ی فرعونی را باطل کرد؛ و در کالبدهای افسرده روحی تازه دمید. این کتاب برای عارفان، درس توحید؛ و برای عابدان، درس عبودیت و اخلاق و خودسازی؛ و برای مصلحان و مبارزان، علم مبارزه و سیاست همراه با دیانت است. نام این کتاب، گرته برداری از فواتح برخی از سورقرآنی است که بر رمزهای نهفته در آیات دلالت دارد؛ و در این جا رموز ذاتی یک رهبر دینی و سیاسی است. از دیگر سو، یکی از ویژگی‌های الف و لام، تعریف است؛ معرفی کننده و شناساننده؛ و در این جا معرف خمینی.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران