المختصر المفيد في تفسير القرآن المجيد

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    المختصر المفيد في تفسير القرآن المجيد
    المختصر المفيد في تفسير القرآن المجيد
    پدیدآورانتسخیری، محمدعلی (نويسنده) محمد سعید نعمانی (گردآورنده)
    ناشرالمجمع العالمي للتقريب بين المذاهب الاسلامیة. المعاونیة الثقافیة
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1388ش - 1431ق - 2010م
    چاپ1
    شابک978-964-167-030-8
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ت5م3 98 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    المختصر المفيد في تفسير القرآن المجيد از جمله تفاسیر مختصر شیعی در قرن چهاردهم هجری است که توسط محمدعلی تسخیری و محمد سعید نعمانی نوشته شده است. این تفسیر مختصر یک جلدی، چیزی در حد بیان معانی ظاهر جملات با اندکی اضافات است از این رو مقابل هر صفحه از قرآن، تفسیر آن نوشته شده است.

    از ویژگیهای این تفسیر، موارد زیر را می‌توان برشمرد:

    ایجاز در بیشترین حد ممکنش، بدین جهت اشاره کمی به محل نزول، شان نزول و مباحث دیگر کلیت سوره‌ها دارد.

    طرح ابعاد مختلف مدلول قرآنی در این تفسیر، از جُمله بعد اصیل اجتماعی.

    در تفسیر آیات، تا حد امکان سعی شده آرای مختلف ذکر شود و در عین حال بر تفسیر مروی از اهل‌بیت(ع) در روایات، تمرکز شده است.

    سعی نویسندگان بر مراعات روش تقریبی بوده است و از تحریک و توهین نسبت به سایر مذاهب، و خودداری کرده‌اند.

    مراجعه و تحقیق در این تفسیر، بر عهده محمدرضا صفوی بوده است و ملاحظات ارزشمند و مفیدی بر آن افزوده است. همچنین اعتماد نویسندگان در این تفسیر، بر نسخه جمهوری اسلامی ایران بوده که در آن بر قرآنِ نوشته شده به خط عثمان طه، اعتماد شده است. همچنین بر مبنای تفسیری که بسم الله را جزء سوره پنداشته شود یا نه؟ نویسندگان این تفسیر، بر این هستند که بسم الله جزئی از همه سوره‌هاست مگر در سوره توبه _بر فرض مبنایی که سوره برائت را یک سوره مستقل بدانیم_ لذا اولین آیه سوره قرآنی در این تفسیر با تفسیر بسم الله شروع شده است. در عین حال که بسم الله در هر سوره جزئی از آن سوره شمرده شده، اما ما مشاهده می‌کنیم که در این تفسیر شماره آیه ویژه‌ای برای آن در سوره در نظر گرفته نشده و آیه اول سوره با آیه بعد از بسم الله ذکر شده است؛ علت این امر همان مراعاتی است که درباره اعتماد بر نسخه مخطوط به خط عثمان طه در فوق ذکر شد.[۱]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص7

    منبع مقاله

    مقدمه کتاب.

    وابسته‌ها