۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
جنبه دوم: علومى كه از نهج‌البلاغه قابل استفاده و استنباط است و مى‌توان به صورت موضوعى بدان‌ها پرداخت. اين علوم عبارتند از: اقتصاد، مديريت، قضاوت، تاريخ، فلسفه، عرفان، استراتژى نظامى و.... به باور مؤلف اساس و بنيان تمام اين علوم در نهج‌البلاغه يافت مى‌شود و استنباط اين دانش‌ها از نهج‌البلاغه تنها در گرو تلاش متخصصين هر يك از دانش‌هاى مذكور مى‌باشد تا كلام حضرت را به خوبى دريافته و انديشه‌ها و موضوعات مرتبط با علوم ياد شده را از اين كتاب ارزشمند استخراج نمايند. و درست به دليل همين نياز به متخصص، مؤلف از پرداختن به اين دانش‌ها جز به صورت اشاره‌اى اجمالى و كوتاه به عناوين موضوعات و علوم اصلى و فرعى، خوددارى كرده و اين كار را به اهل فن واگذارده است. | جنبه دوم: علومى كه از نهج‌البلاغه قابل استفاده و استنباط است و مى‌توان به صورت موضوعى بدان‌ها پرداخت. اين علوم عبارتند از: اقتصاد، مديريت، قضاوت، تاريخ، فلسفه، عرفان، استراتژى نظامى و.... به باور مؤلف اساس و بنيان تمام اين علوم در نهج‌البلاغه يافت مى‌شود و استنباط اين دانش‌ها از نهج‌البلاغه تنها در گرو تلاش متخصصين هر يك از دانش‌هاى مذكور مى‌باشد تا كلام حضرت را به خوبى دريافته و انديشه‌ها و موضوعات مرتبط با علوم ياد شده را از اين كتاب ارزشمند استخراج نمايند. و درست به دليل همين نياز به متخصص، مؤلف از پرداختن به اين دانش‌ها جز به صورت اشاره‌اى اجمالى و كوتاه به عناوين موضوعات و علوم اصلى و فرعى، خوددارى كرده و اين كار را به اهل فن واگذارده است. | ||
وى بر اين باور است كه اهل فن، كليد هر دانشى را در كلام [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] | وى بر اين باور است كه اهل فن، كليد هر دانشى را در كلام [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] مى‌توانند، بيابند چرا كه على(ع) در شهر علم است؛ علمى كه از وحى سرچشمه مى‌گيرد. | ||
فصل اول: | فصل اول: | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
# نامه‌هاى حضرت به واليان. اين نامه‌ها حاوى موضوعات متنوعى از قبيل تنبيه و هشدار، فرمان، نصيحت، آموزش برخى امور ادارى و...مى‌باشد. | # نامه‌هاى حضرت به واليان. اين نامه‌ها حاوى موضوعات متنوعى از قبيل تنبيه و هشدار، فرمان، نصيحت، آموزش برخى امور ادارى و...مى‌باشد. | ||
# رسائل مناظرات و محاكمات؛ نظير نامه‌هايى كه حضرت به معاويه و يا طلحه و زبير ارسال داشتند. [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] | # رسائل مناظرات و محاكمات؛ نظير نامه‌هايى كه حضرت به معاويه و يا طلحه و زبير ارسال داشتند. [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در اين نامه‌ها از روش‌هاى متفاوت و متنوعى در مناظره با هدف دفع حجت خصم بهره‌برده است. | ||
# رسائلى كه در جهت آماده ساختن و تحريك سپاه براى مقابله با دشمنان به نقاط مختلف قلمرو حكومت حضرت ارسال مى‌شده است. | # رسائلى كه در جهت آماده ساختن و تحريك سپاه براى مقابله با دشمنان به نقاط مختلف قلمرو حكومت حضرت ارسال مى‌شده است. | ||
# رساله‌هايى كه بيشتر شبيه بيانيه‌هاى سياسى است. اين نوع از نامه‌ها بيانگر مواضع و ديدگاه‌هاى سياسى حضرت درباره اوضاع جارى در جهان اسلام است. | # رساله‌هايى كه بيشتر شبيه بيانيه‌هاى سياسى است. اين نوع از نامه‌ها بيانگر مواضع و ديدگاه‌هاى سياسى حضرت درباره اوضاع جارى در جهان اسلام است. | ||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
در اين مبحث مؤلف براى اثبات اينكه نهج‌البلاغه، حاوى فرمايشات [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] است، به معرفى 31 تن از اصحاب حضرت كه مستقيما از خود حضرت روايت نقل كرده‌اند و روايات ايشان از حضرت امير(ع) در ساير منابع حديثى موجود است، مى‌پردازد. از اين دسته مى‌توان به اصبغ بن نباتة تميمى مشاجعى، جابر بن عبدالله انصارى، جندب بن عبدالله أزدى، زيد بن صوحان، سُليم بن قيس هلالى و...اشاره كرد. | در اين مبحث مؤلف براى اثبات اينكه نهج‌البلاغه، حاوى فرمايشات [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] است، به معرفى 31 تن از اصحاب حضرت كه مستقيما از خود حضرت روايت نقل كرده‌اند و روايات ايشان از حضرت امير(ع) در ساير منابع حديثى موجود است، مى‌پردازد. از اين دسته مى‌توان به اصبغ بن نباتة تميمى مشاجعى، جابر بن عبدالله انصارى، جندب بن عبدالله أزدى، زيد بن صوحان، سُليم بن قيس هلالى و...اشاره كرد. | ||
در بخش بعدى به معرفى آن دسته از راويانى كه كلام حضرت را با واسطه ساير امامان معصوم(ع)، كه ميراث‌دار علم [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] | در بخش بعدى به معرفى آن دسته از راويانى كه كلام حضرت را با واسطه ساير امامان معصوم(ع)، كه ميراث‌دار علم [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و كتابى كه به عنوان صحيفه [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در اختيار ايشان قرار داشت، بوده‌اند، روايت كرده‌اند، پرداخته شده است. | ||
گفتار دوم اين فصل به معرفى شانزده تن از كسانى كه به گردآورى خطبه‌هاى حضرت امير(ع) اهتمام ورزيده‌اند، اختصاص يافته است. | گفتار دوم اين فصل به معرفى شانزده تن از كسانى كه به گردآورى خطبه‌هاى حضرت امير(ع) اهتمام ورزيده‌اند، اختصاص يافته است. | ||