الموسوعة العلمية، التفسير و علوم القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
     
    (۳۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۶: خط ۶:
    [[کرباسی، محمد]] (گردآورنده)
    [[کرباسی، محمد]] (گردآورنده)


    [[اولين همايش بين‌المللي ميراث مشترک ايران و عراق .دبير خانه]] (...)
    [[اولين همايش بين‌المللي ميراث مشترک ايران و عراق.دبير خانه]] (...)
    | زبان =عربی
    | زبان =عربی
    | کد کنگره =‏
    | کد کنگره =‏
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | شابک =978-964-988-806-4  
    | شابک =978-964-988-806-4  
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =40789
    | کتابخوان همراه نور =40789
    | کد پدیدآور =20963
    | کد پدیدآور =20963
    | پس از =
    | پس از =
    خط ۳۰: خط ۳۱:
    }}  
    }}  


    '''الموسوعة العلمية، التفسير و علوم القرآن'''، مجموعه‎ای است از آثار در زمینه تفسیر و علوم قرآنی که توسط [[کرباسی، محمد|محمد کرباسی]] (معاصر) گردآوری شده است.
    '''الموسوعة العلمية، التفسير و علوم القرآن'''، مجموعه‌ای است از آثار در زمینه تفسیر و علوم قرآنی که توسط [[کرباسی، محمد|محمد کرباسی]] (معاصر) گردآوری شده است.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    این کتاب یک‎جلدی شامل پنج اثر زیر است:
    این کتاب یک‌جلدی شامل پنج اثر زیر است:
    # «حل مشكلات آيات القرآن»؛
    # «حل مشكلات آيات القرآن»؛
    # «إنارة الحالك في قراءة ملك و مالك»؛
    # «إنارة الحالك في قراءة ملك و مالك»؛
    خط ۴۰: خط ۴۱:
    # «أرجوزة في أسامي سور القرآن».
    # «أرجوزة في أسامي سور القرآن».


    در ابتدای هریک از این آثار مقدمه‎ای نگاشته شده است. بیشتر این مقدمات، حاوی زندگی‎نامه نویسنده آن اثر می‎باشد.
    در ابتدای هریک از این آثار مقدمه‌ای نگاشته شده است. بیشتر این مقدمات، حاوی زندگی‌نامه نویسنده آن اثر می‌باشد.


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    ===حل مشكلات آيات القرآن===
    ===حل مشكلات آيات القرآن===
    اثر [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|محمدمهدی نراقی]] (متوفی 1209)، کتابی است که به رفع اشکال و ابهام از برخی از آیات قرآن اختصاص یافته است. این اثر با مقدمه‎ای کوتاهی درباره نویسنده آغاز می‎شود.
    اثر [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|محمدمهدی نراقی]] (متوفی 1209)، کتابی است که به رفع اشکال و ابهام از برخی از آیات قرآن اختصاص یافته است. این اثر با مقدمه‌ای کوتاهی درباره نویسنده آغاز می‌شود.


    آیه نور، اولین آیه‎ای است که نویسنده به شرح و توضیح مبهمات آن می‎پردازد. در این آیه شریفه خداوند متعال، نورش را به «مشكات فيها مصباح...» تشبیه نموده است. مشبه‎به در اینجا امری مرکب است که مشتمل بر امور متعدد می‎شود. برای اینکه تشبیه صحیح باشد باید مشبه نیز مرکب باشد.
    آیه نور، اولین آیه‌ای است که نویسنده به شرح و توضیح مبهمات آن می‌پردازد. در این آیه شریفه خداوند متعال، نورش را به «مشكات فيها مصباح...» تشبیه نموده است. مشبه‌به در اینجا امری مرکب است که مشتمل بر امور متعدد می‌شود. برای اینکه تشبیه صحیح باشد باید مشبه نیز مرکب باشد.


    چون خداوند از ترکیب بری است، بنابراین مفسرین دست‎به‎قلم شده و برای پاسخ به آن، به کتب روایی و تفسیری مراجعه نموده‎اند. بیشتر مفسرین بر این عقیده‎اند که مراد از «نوره» در این آیه شریفه، نور پیامبر(ص) است؛ بنابراین نور آسمان‎ها به معنای دارای نور آسمان‎ها یا صاحب نور آسمان‎ها است. طبق این نظریه، خداوند سبحان، صفت شگفت پیامبر خویش را در افاضه و اشراق به صفت «مشکات» تشبیه کرده و قلب او را به «مصباحی» در این مشکات تشبیه فرموده است...<ref>ر.ک: متن کتاب، ص‎11</ref>.
    چون خداوند از ترکیب بری است، بنابراین مفسرین دست‌به‌قلم شده و برای پاسخ به آن، به کتب روایی و تفسیری مراجعه نموده‌اند. بیشتر مفسرین بر این عقیده‌اند که مراد از «نوره» در این آیه شریفه، نور پیامبر(ص) است؛ بنابراین نور آسمان‌ها به معنای دارای نور آسمان‌ها یا صاحب نور آسمان‌ها است. طبق این نظریه، خداوند سبحان، صفت شگفت پیامبر خویش را در افاضه و اشراق به صفت «مشکات» تشبیه کرده و قلب او را به «مصباحی» در این مشکات تشبیه فرموده است...<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23471/1/11 ر.ک: متن کتاب، ص‎11]</ref>.


    شش نظر دیگر نیز در این‎باره ارائه شده است که برخی از آن‎ها از منابع اهل سنت نقل گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص‎12-16</ref>.
    شش نظر دیگر نیز در این‌باره ارائه شده است که برخی از آن‌ها از منابع اهل سنت نقل گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص‎12-16</ref>.


    در آیه 22 سوره کهف، خداوند چنین فرموده است: '''سَيقُولُونَ ثَلاٰثَةٌ رٰابِعُهُمْ كلْبُهُمْ وَ يقُولُونَ خَمْسَةٌ سٰادِسُهُمْ كلْبُهُمْ رَجْماً بِالْغَيبِ وَ يقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثٰامِنُهُمْ كلْبُهُمْ'''. در این آیه شریفه، جمله سوم آن با واو شروع شده، درصورتی‎که چنین به نظر می‎رسد که با شیوه قبل مقداری متفاوت است. نویسنده می‎گوید: فایده این واو، تأکید لصوق صفت به موصوف و دلالت بر این است که اتصاف موصوف به این صفت، امری ثابت و مستقر است. در واقع این واو بر جمله‎ وصفیه (صفت برای نکره) داخل می‎شود؛ چنان‎که بر جمله حالیه (حال برای معرفه) نیز وارد می‎گردد؛ بنابراین، این واو نشانگر این است که کسانی ‎که گفتند: «اصحاب کهف هفت نفر بودند و هشتمین آن‎ها سگشان بود»، از روی علم سخن گفتند نه از روی حدس و گمان؛ لذا عبارت «رجما بالغيب» بر گفتار آنها مقدم شده و پس از آن ذکر نشده است...<ref>ر.ک: همان، ص‎17</ref>.
    در آیه 22 سوره کهف، خداوند چنین فرموده است:'''سَيقُولُونَ ثَلاٰثَةٌ رٰابِعُهُمْ كلْبُهُمْ وَ يقُولُونَ خَمْسَةٌ سٰادِسُهُمْ كلْبُهُمْ رَجْماً بِالْغَيبِ وَ يقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثٰامِنُهُمْ كلْبُهُمْ'''. در این آیه شریفه، جمله سوم آن با واو شروع شده، درصورتی‌که چنین به نظر می‌رسد که با شیوه قبل مقداری متفاوت است. نویسنده می‌گوید: فایده این واو، تأکید لصوق صفت به موصوف و دلالت بر این است که اتصاف موصوف به این صفت، امری ثابت و مستقر است. در واقع این واو بر جمله‎ وصفیه (صفت برای نکره) داخل می‌شود؛ چنان‌که بر جمله حالیه (حال برای معرفه) نیز وارد می‌گردد؛ بنابراین، این واو نشانگر این است که کسانی ‎که گفتند: «اصحاب کهف هفت نفر بودند و هشتمین آن‌ها سگشان بود»، از روی علم سخن گفتند نه از روی حدس و گمان؛ لذا عبارت «رجما بالغيب» بر گفتار آنها مقدم شده و پس از آن ذکر نشده است...<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23471/1/17 ر.ک: همان، ص‎17]</ref>.


    نویسنده در ادامه، چهل آیه دیگر را ذکر می‎کند و ابهامات آنها را برطرف می‎نماید و اشکالات وارده را پاسخ می‎دهد.
    نویسنده در ادامه، چهل آیه دیگر را ذکر می‌کند و ابهامات آنها را برطرف می‌نماید و اشکالات وارده را پاسخ می‌دهد.


    ===إنارة الحالك في قراءة ملك و مالك===
    ===إنارة الحالك في قراءة ملك و مالك===
    تألیف [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|ملا فتح‎الله اصفهانی]] (1266-1339ق)، ملقب به [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شیخ‎الشریعه]]، کتابی است مبسوط درباره سوره حمد و اختلاف قرائت‎های قرآن. نویسنده در این کتاب قرائت‎های غیر مشهور، در 26 آیه از قرآن را بررسی کرده و آنچه را با رسم‎الخط قرآن مخالف یا موافق است، با بیانی رسا و زیبا بیان کرده است. وی در این نوشته پس از آوردن ده مقدمه، با دوازده دلیل ثابت می‎کند که در آیه '''مالك يوم ‎الدين'''، در سوره حمد، بهتر است به‎جای «مالك»، «ملك» خوانده شود. در خاتمه کتاب نیز احادیثی که اهل سنت درباره تحریف قرآن نقل کرده را مورد بررسی قرار داده است. [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|آیت‎الله شریعت]] در دهم صفر سال 1324ق، این نوشته را به پایان برده است و یکی از شاگردانش به نام شیخ عبدالحسین حلی نجفی آن را به فارسی ترجمه کرده است<ref>ر.ک: محمدی، محمدعلی، ص‎74</ref>.
    تألیف [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|ملا فتح‌الله اصفهانی]] (1266-1339ق)، ملقب به [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شیخ‌الشریعه]]، کتابی است مبسوط درباره سوره حمد و اختلاف قرائت‎های قرآن. نویسنده در این کتاب قرائت‎های غیر مشهور، در 26 آیه از قرآن را بررسی کرده و آنچه را با رسم‌الخط قرآن مخالف یا موافق است، با بیانی رسا و زیبا بیان کرده است. وی در این نوشته پس از آوردن ده مقدمه، با دوازده دلیل ثابت می‌کند که در آیه'''مالك يوم ‎الدين'''، در سوره حمد، بهتر است به‌جای «مالك»، «ملك» خوانده شود. در خاتمه کتاب نیز احادیثی که اهل سنت درباره تحریف قرآن نقل کرده را مورد بررسی قرار داده است. [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|آیت‌الله شریعت]] در دهم صفر سال 1324ق، این نوشته را به پایان برده است و یکی از شاگردانش به نام شیخ عبدالحسین حلی نجفی آن را به فارسی ترجمه کرده است<ref>ر.ک: محمدی، محمدعلی، ص‎74</ref>.


    در ابتدای این اثر مقدمه‎ای به قلم محقق اثر، عبدالعلی اسدی نوشته شده که در آن به زندگی‎نامه [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شیخ‎الشریعه اصفهانی]] و مختصری درباره روش خود در تحقیق این اثر اشاره کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص‎65-69</ref>.
    در ابتدای این اثر مقدمه‌ای به قلم محقق اثر، عبدالعلی اسدی نوشته شده که در آن به زندگی‌نامه [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شیخ‌الشریعه اصفهانی]] و مختصری درباره روش خود در تحقیق این اثر اشاره کرده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23471/1/65 ر.ک: متن کتاب، ص‎65-69]</ref>.


    ===بلوغ منی الجنان في تفسير بعض ألفاظ القرآن===
    ===بلوغ منی الجنان في تفسير بعض ألفاظ القرآن===
    تألیف [[غراوی، محمدرضا|شیخ محمدرضا بن قاسم غراوی]] (متوفی 1385ق)، کتابی است که نویسنده در آن، برخی از الفاظ و واژگان قرآن را به زبان عربی شرح داده است. در ابتدای این اثر ترجمه نویسنده به‎همراه نسخ مورد استفاده محقق و تصاویری از آن آمده است.
    تألیف [[غراوی، محمدرضا|شیخ محمدرضا بن قاسم غراوی]] (متوفی 1385ق)، کتابی است که نویسنده در آن، برخی از الفاظ و واژگان قرآن را به زبان عربی شرح داده است. در ابتدای این اثر ترجمه نویسنده به‌همراه نسخ مورد استفاده محقق و تصاویری از آن آمده است.


    این اثر توسط عبدالعلی اسدی مورد تحقیق قرار گرفته است.
    این اثر توسط عبدالعلی اسدی مورد تحقیق قرار گرفته است.
    خط ۷۱: خط ۷۲:
    اثر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]] (1292-1390ق)، کتابی است در دفاع از [[نوری، حسین بن محمدتقی|حاجی نوری]] صاحب «فصل الخطاب في‎ تحريف‎ الكتاب‎».
    اثر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]] (1292-1390ق)، کتابی است در دفاع از [[نوری، حسین بن محمدتقی|حاجی نوری]] صاحب «فصل الخطاب في‎ تحريف‎ الكتاب‎».


    [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ]]، استادش حاجی‎ را‎ از‎ قول به تحریف به معنی‎ تغییر و تبدیل تبرئه می‎نماید و از طرفی تحریف به معنی تنقیص را با ادله تاریخی اثبات‎ می‎کند. این کتاب را فرزند‎ مؤلف،‎ آقای‎ علینقی منزوی به فارسی ترجمه نموده است<ref>ر.ک: مشکور، محمدجواد، ص‎667</ref>.
    [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ]]، استادش حاجی‎ را‎ از‎ قول به تحریف به معنی‎ تغییر و تبدیل تبرئه می‌نماید و از طرفی تحریف به معنی تنقیص را با ادله تاریخی اثبات‎ می‌کند. این کتاب را فرزند‎ مؤلف،‎ آقای‎ علینقی منزوی به فارسی ترجمه نموده است<ref>ر.ک: مشکور، محمدجواد، ص‎667</ref>.


    [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ]] در این اثر درباره «فصل الخطاب» گفته است: استادم (محدث نوری) مرادش این است که قرآن موجود، پس از جمع عثمانی، افزایش و کاستی نپذیرفته است و «مردم مراد مرا برعکس فهمیده‎اند و حتی صلاح بود نام کتابم را فصل الخطاب في عدم تحريف الكتاب می‎گذاشتم. مراد من افکندن بخشی از وحی نازل‎شده است و اگر می‎خواهید نام کتاب مرا «القول الفاصل في إسقاط بعض الوحي النازل» بگذارید»<ref>ر.ک: نصیری، علی، ج3، ص‎474</ref>.
    [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ]] در این اثر درباره «فصل الخطاب» گفته است: استادم (محدث نوری) مرادش این است که قرآن موجود، پس از جمع عثمانی، افزایش و کاستی نپذیرفته است و «مردم مراد مرا برعکس فهمیده‌اند و حتی صلاح بود نام کتابم را فصل الخطاب في عدم تحريف الكتاب می‌گذاشتم. مراد من افکندن بخشی از وحی نازل‎شده است و اگر می‌خواهید نام کتاب مرا «القول الفاصل في إسقاط بعض الوحي النازل» بگذارید»<ref>ر.ک: نصیری، علی، ج3، ص‎474</ref>.


    در ابتدای این اثر ترجمه نویسنده و تصاویری از نسخ خطی توسط محقق کتاب علی بن موسی نجفی آورده شده است.
    در ابتدای این اثر ترجمه نویسنده و تصاویری از نسخ خطی توسط محقق کتاب علی بن موسی نجفی آورده شده است.


    === أرجوزة في أسامي سور القرآن===
    === أرجوزة في أسامي سور القرآن===
    تألیف رضی‎الدین هاشمی، اثری است منظوم در ذکر نام سور قرآن.
    تألیف رضی‌الدین هاشمی، اثری است منظوم در ذکر نام سور قرآن.


    نویسنده، نام یک‎صدوچهارده سوره را در سی بیت به شکل زیبایی جای داده؛ به‎گونه‎ای که ترتیب آن از حمد آغاز و به ناس ختم می‎شود. این اثر برای کسانی که علاقه‎مند به حفظ ترتیبی سور قرآن هستند بسیار مفید است.
    نویسنده، نام یک‎صدوچهارده سوره را در سی بیت به شکل زیبایی جای داده؛ به‌گونه‌ای که ترتیب آن از حمد آغاز و به ناس ختم می‌شود. این اثر برای کسانی که علاقه‌مند به حفظ ترتیبی سور قرآن هستند بسیار مفید است.


    ابیات ابتدایی کتاب چنین است:
    ابیات ابتدایی کتاب چنین است:


    '''يا راغبا في نظم أسماء السور'''
    {{شعر}}
     
    {{ب|'' يا راغبا في نظم أسماء السور ''|2=''دونك نظما دونه نظم الدرر''}}
    دونك نظما دونه نظم الدرر
    {{ب|'' أولها الفاتحة المنورة''|2=''و آل ‎عمران عقيب البقرة''}}
     
    {{ب|'' و بعدهن سورة النساء''|2=''و تلوها مائدة السماء''<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23471/1/318 ر.ک: متن کتاب، ص‎318]</ref>}}
    '''أولها الفاتحة المنورة'''
    {{پایان شعر}}
     
    و آل ‎عمران عقيب البقرة
     
    '''و بعدهن سورة النساء'''
     
    و تلوها مائدة السماء'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص‎318</ref>.'''


    در ابتدای این اثر تصاویری از نسخ خطی آمده است.
    در ابتدای این اثر تصاویری از نسخ خطی آمده است.
    خط ۱۰۱: خط ۹۶:
    فهرست محتویات در انتهای کتاب قید شده است.
    فهرست محتویات در انتهای کتاب قید شده است.


    پاورقی‎های این اثر به ذکر منابع مطالب کتاب و گاه توضیح برخی از مباحث<ref>مثلا ر.ک: پاورقی، ص‎88 و 189</ref> یا شرح برخی از لغات<ref>مثلا ر.ک: همان، ص‎181</ref> اختصاص یافته است.
    پاورقی‌های این اثر به ذکر منابع مطالب کتاب و گاه توضیح برخی از مباحث<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23471/1/88 مثلا ر.ک: پاورقی، ص‎88] و [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23471/1/189 189]</ref> یا شرح برخی از لغات<ref>مثلا [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23471/1/181 ر.ک: همان، ص‎181]</ref> اختصاص یافته است.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references />
    <references/>


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    # مقدمات و متن کتاب.
    # مقدمات و متن کتاب.
    # محمدی، محمدعلی، «ملا فتح‎الله اصفهانی، شیخ شریعت»، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، اول، 1377ش.
    # محمدی، محمدعلی، «ملا فتح‌الله اصفهانی، شیخ شریعت»، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، اول، 1377ش.
    # مشکور، محمدجواد، تاریخ مذهب شیعه (11)، مجله جلوه، خرداد 1325، شماره 12، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)، به آدرس:
    #[[:noormags:292817|مشکور، محمدجواد، تاریخ مذهب شیعه (11)، مجله جلوه، خرداد 1325، شماره 12، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)]].
    #:http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/292817
    # نصیری، علی، معرفت قرآنی (یادنگار آیت‌الله محمدهادی معرفت)، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، 1387ش.
    # نصیری، علی، معرفت قرآنی (یادنگار آیت‎الله محمدهادی معرفت)، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، 1387ش.


    == وابسته‌ها ==
    {{الگو:علوم قرآنی}}
     
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:قربانی-باقی زاده]]
    [[رده:25 تیر الی 24 مرداد (98)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۸

    ‏الموسوعة العلمية، التفسير و علوم القرآن
    الموسوعة العلمية، التفسير و علوم القرآن
    پدیدآورانکرباسی، محمد (گردآورنده) اولين همايش بين‌المللي ميراث مشترک ايران و عراق.دبير خانه (...)
    ناشرمجمع ذخائر اسلامی مرکز النجف الأشرف للتأليف و التوثيق و النشر
    مکان نشرايران - قم عراق - نجف اشرف
    سال نشرمجلد1: 1393ش , 2015م,
    شابک978-964-988-806-4
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الموسوعة العلمية، التفسير و علوم القرآن، مجموعه‌ای است از آثار در زمینه تفسیر و علوم قرآنی که توسط محمد کرباسی (معاصر) گردآوری شده است.

    ساختار

    این کتاب یک‌جلدی شامل پنج اثر زیر است:

    1. «حل مشكلات آيات القرآن»؛
    2. «إنارة الحالك في قراءة ملك و مالك»؛
    3. «بلوغ منی الجنان في تفسير بعض ألفاظ القرآن»؛
    4. «النقد اللطيف في نفي التحريف عن القرآن الشريف»؛
    5. «أرجوزة في أسامي سور القرآن».

    در ابتدای هریک از این آثار مقدمه‌ای نگاشته شده است. بیشتر این مقدمات، حاوی زندگی‌نامه نویسنده آن اثر می‌باشد.

    گزارش محتوا

    حل مشكلات آيات القرآن

    اثر محمدمهدی نراقی (متوفی 1209)، کتابی است که به رفع اشکال و ابهام از برخی از آیات قرآن اختصاص یافته است. این اثر با مقدمه‌ای کوتاهی درباره نویسنده آغاز می‌شود.

    آیه نور، اولین آیه‌ای است که نویسنده به شرح و توضیح مبهمات آن می‌پردازد. در این آیه شریفه خداوند متعال، نورش را به «مشكات فيها مصباح...» تشبیه نموده است. مشبه‌به در اینجا امری مرکب است که مشتمل بر امور متعدد می‌شود. برای اینکه تشبیه صحیح باشد باید مشبه نیز مرکب باشد.

    چون خداوند از ترکیب بری است، بنابراین مفسرین دست‌به‌قلم شده و برای پاسخ به آن، به کتب روایی و تفسیری مراجعه نموده‌اند. بیشتر مفسرین بر این عقیده‌اند که مراد از «نوره» در این آیه شریفه، نور پیامبر(ص) است؛ بنابراین نور آسمان‌ها به معنای دارای نور آسمان‌ها یا صاحب نور آسمان‌ها است. طبق این نظریه، خداوند سبحان، صفت شگفت پیامبر خویش را در افاضه و اشراق به صفت «مشکات» تشبیه کرده و قلب او را به «مصباحی» در این مشکات تشبیه فرموده است...[۱].

    شش نظر دیگر نیز در این‌باره ارائه شده است که برخی از آن‌ها از منابع اهل سنت نقل گردیده است[۲].

    در آیه 22 سوره کهف، خداوند چنین فرموده است:سَيقُولُونَ ثَلاٰثَةٌ رٰابِعُهُمْ كلْبُهُمْ وَ يقُولُونَ خَمْسَةٌ سٰادِسُهُمْ كلْبُهُمْ رَجْماً بِالْغَيبِ وَ يقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثٰامِنُهُمْ كلْبُهُمْ. در این آیه شریفه، جمله سوم آن با واو شروع شده، درصورتی‌که چنین به نظر می‌رسد که با شیوه قبل مقداری متفاوت است. نویسنده می‌گوید: فایده این واو، تأکید لصوق صفت به موصوف و دلالت بر این است که اتصاف موصوف به این صفت، امری ثابت و مستقر است. در واقع این واو بر جمله‎ وصفیه (صفت برای نکره) داخل می‌شود؛ چنان‌که بر جمله حالیه (حال برای معرفه) نیز وارد می‌گردد؛ بنابراین، این واو نشانگر این است که کسانی ‎که گفتند: «اصحاب کهف هفت نفر بودند و هشتمین آن‌ها سگشان بود»، از روی علم سخن گفتند نه از روی حدس و گمان؛ لذا عبارت «رجما بالغيب» بر گفتار آنها مقدم شده و پس از آن ذکر نشده است...[۳].

    نویسنده در ادامه، چهل آیه دیگر را ذکر می‌کند و ابهامات آنها را برطرف می‌نماید و اشکالات وارده را پاسخ می‌دهد.

    إنارة الحالك في قراءة ملك و مالك

    تألیف ملا فتح‌الله اصفهانی (1266-1339ق)، ملقب به شیخ‌الشریعه، کتابی است مبسوط درباره سوره حمد و اختلاف قرائت‎های قرآن. نویسنده در این کتاب قرائت‎های غیر مشهور، در 26 آیه از قرآن را بررسی کرده و آنچه را با رسم‌الخط قرآن مخالف یا موافق است، با بیانی رسا و زیبا بیان کرده است. وی در این نوشته پس از آوردن ده مقدمه، با دوازده دلیل ثابت می‌کند که در آیهمالك يوم ‎الدين، در سوره حمد، بهتر است به‌جای «مالك»، «ملك» خوانده شود. در خاتمه کتاب نیز احادیثی که اهل سنت درباره تحریف قرآن نقل کرده را مورد بررسی قرار داده است. آیت‌الله شریعت در دهم صفر سال 1324ق، این نوشته را به پایان برده است و یکی از شاگردانش به نام شیخ عبدالحسین حلی نجفی آن را به فارسی ترجمه کرده است[۴].

    در ابتدای این اثر مقدمه‌ای به قلم محقق اثر، عبدالعلی اسدی نوشته شده که در آن به زندگی‌نامه شیخ‌الشریعه اصفهانی و مختصری درباره روش خود در تحقیق این اثر اشاره کرده است[۵].

    بلوغ منی الجنان في تفسير بعض ألفاظ القرآن

    تألیف شیخ محمدرضا بن قاسم غراوی (متوفی 1385ق)، کتابی است که نویسنده در آن، برخی از الفاظ و واژگان قرآن را به زبان عربی شرح داده است. در ابتدای این اثر ترجمه نویسنده به‌همراه نسخ مورد استفاده محقق و تصاویری از آن آمده است.

    این اثر توسط عبدالعلی اسدی مورد تحقیق قرار گرفته است.

    شیخ غراوی، کتابش را با شرح مختصری از واژگان سوره حمد آغاز کرده و با سوره ناس به پایان ‎برده است.

    النقد اللطيف في نفي التحريف عن القرآن الشريف

    اثر آقابزرگ طهرانی (1292-1390ق)، کتابی است در دفاع از حاجی نوری صاحب «فصل الخطاب في‎ تحريف‎ الكتاب‎».

    آقابزرگ، استادش حاجی‎ را‎ از‎ قول به تحریف به معنی‎ تغییر و تبدیل تبرئه می‌نماید و از طرفی تحریف به معنی تنقیص را با ادله تاریخی اثبات‎ می‌کند. این کتاب را فرزند‎ مؤلف،‎ آقای‎ علینقی منزوی به فارسی ترجمه نموده است[۶].

    آقابزرگ در این اثر درباره «فصل الخطاب» گفته است: استادم (محدث نوری) مرادش این است که قرآن موجود، پس از جمع عثمانی، افزایش و کاستی نپذیرفته است و «مردم مراد مرا برعکس فهمیده‌اند و حتی صلاح بود نام کتابم را فصل الخطاب في عدم تحريف الكتاب می‌گذاشتم. مراد من افکندن بخشی از وحی نازل‎شده است و اگر می‌خواهید نام کتاب مرا «القول الفاصل في إسقاط بعض الوحي النازل» بگذارید»[۷].

    در ابتدای این اثر ترجمه نویسنده و تصاویری از نسخ خطی توسط محقق کتاب علی بن موسی نجفی آورده شده است.

    أرجوزة في أسامي سور القرآن

    تألیف رضی‌الدین هاشمی، اثری است منظوم در ذکر نام سور قرآن.

    نویسنده، نام یک‎صدوچهارده سوره را در سی بیت به شکل زیبایی جای داده؛ به‌گونه‌ای که ترتیب آن از حمد آغاز و به ناس ختم می‌شود. این اثر برای کسانی که علاقه‌مند به حفظ ترتیبی سور قرآن هستند بسیار مفید است.

    ابیات ابتدایی کتاب چنین است:

    يا راغبا في نظم أسماء السور دونك نظما دونه نظم الدرر
    أولها الفاتحة المنورةو آل ‎عمران عقيب البقرة
    و بعدهن سورة النساءو تلوها مائدة السماء[۸]

    در ابتدای این اثر تصاویری از نسخ خطی آمده است.

    وضعیت کتاب

    فهرست محتویات در انتهای کتاب قید شده است.

    پاورقی‌های این اثر به ذکر منابع مطالب کتاب و گاه توضیح برخی از مباحث[۹] یا شرح برخی از لغات[۱۰] اختصاص یافته است.

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص‎11
    2. ر.ک: همان، ص‎12-16
    3. ر.ک: همان، ص‎17
    4. ر.ک: محمدی، محمدعلی، ص‎74
    5. ر.ک: متن کتاب، ص‎65-69
    6. ر.ک: مشکور، محمدجواد، ص‎667
    7. ر.ک: نصیری، علی، ج3، ص‎474
    8. ر.ک: متن کتاب، ص‎318
    9. مثلا ر.ک: پاورقی، ص‎88 و 189
    10. مثلا ر.ک: همان، ص‎181

    منابع مقاله

    1. مقدمات و متن کتاب.
    2. محمدی، محمدعلی، «ملا فتح‌الله اصفهانی، شیخ شریعت»، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، اول، 1377ش.
    3. مشکور، محمدجواد، تاریخ مذهب شیعه (11)، مجله جلوه، خرداد 1325، شماره 12، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز).
    4. نصیری، علی، معرفت قرآنی (یادنگار آیت‌الله محمدهادی معرفت)، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، 1387ش.

    وابسته‌ها