الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[ نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR02554.jpg|بندانگشتی|سعدی، مصلح بن عبدالله|175px]]
    [[پرونده:NUR00583J1.jpg|بندانگشتی| نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان|175px]]


    '''ابومحمد مصلح بن عبدالله''' (۶۰۶ – ۶۹۰ ق)،  مشهور به مشرف‌الدین، سعدى شيرازى، نویسنده، شاعر بزررگ ایرانی، با سبک عراقی، مهمترین کتاب‌های او [[گلستان سعدی: پس از مقابله هفت نسخه خطی و ده نسخه چاپی|گلستان]]، [[بوستان]]، اول اردیبهشت ماه هر سال بزرگداشت و گرامی‌داشت این استاد سخن فارسی، اختصاص داده شده است.
    '''نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان'''، از آثار فقهى آیت‌الله [[علیاری تبریزی، علی بن عبدالله|مولى على غروى عليارى]] است كه در پاسخ به سؤال يكى از دوستان يا شاگردانش به نام ميرزا حسن كه از بحث رؤيت هلال شهيدين در لمعة و روضة پرسيده بود، به زبان عربى و در سال 1301ق تأليف گرديده است.


    او در سال 606ق در شيراز زاده شد. پدرش در دستگاه ديوانى اتابك سعد بن زنگى، فرمانرواى فارس شاغل بود.
    مؤلف، در مقدمه اول، روزه را از كامل‌ترين اطاعات و بافضيلت‌ترين عوامل تقرب به خداوند متعال برشمرده است. ايشان، در ابتداى اين بحث، روايت سكونى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] را آورده كه از پيامبر(ص) نقل مى‌كند كه حضرت فرمود: «أ لا أخبركم بشيء إن أنتم فعلتموه تباعد الشيطان منكم كما تباعد المشرق من المغرب؟ قالوا: بلى، قال رسول‌الله(ص): الصوم يسوّد وجهه و الصدقة تكسر ظهره و الحب في الله و الموازرة على العمل الصالح يقطع دابره و الاستغفار يقطع وتينه و لكّل شيء زكاة و زكاة الأبدان الصيام و ما روى عن النبي(ص): «أن الشيطان ليجري من ابن آدم مجرى الدّم فضيقوا مجاريه بالجوع». ايشان روايات ديگرى نقل مى‌كند كه كلمه «صبر» را در جمله‌ى'''و استعينوا بالصبر'''، در آيه‌ى 46 سوره بقره، به روزه معنا كرده‌اند يا روزه را سپرى براى آتش جهنم معرفى نموده‌اند كه خداوند در مورد بنده روزه‌دارش به ملائكه مى‌فرمايد: بنده‌ام از آتش، خود را نجات داد و...


    سعدى هنوز كودك بود كه پدرش در گذشت. در دوران كودكى با علاقه زياد به مكتب مى‌رفت و مقدمات علوم را مى‌آموخت. هنگام نوجوانى به پژوهش، دين و دانش علاقه فراوانى نشان داد. اوضاع نابسامان ايران در پايان دوران سلطان محمد خوارزمشاه و به خصوص حمله سلطان غياث‌الدين، برادر جلال‌الدين خوارزمشاه به شيراز (سال 627ق) سعدى را كه هوايى جز كسب دانش در سر نداشت برآن داشت تا ديار خود را ترك نمايد.  
    مؤلف در مقدمه دوم نيز به رواياتى كه فضيلت ماه رمضان را مى‌رسانند، اشاره كرده است. ايشان خود مى‌فرمايد: بافضيلت‌ترين ماه‌ها ماه رمضان و بافضيلت‌ترين روزه‌ها روزه‌ى ماه رمضان مى‌باشد.


    سعدى در حدود 620 يا 623ق از شيراز به مدرسه نظاميه بغداد رفت و در آنجا از آموزه‌هاى [[غزالی، محمد بن محمد|امام محمد غزالى]] بيشترين تأثير را پذيرفت (سعدى در گلستان غزالى را «امام مرشد» مى‌نامد). غير از نظاميه، سعدى در مجلس درس استادان ديگرى از قبيل [[سهروردی، عمر بن محمد|شهاب‌الدين عمر سهروردى]] نيز حضور يافت و در عرفان از او تأثير گرفت. اين [[سهروردی، عمر بن محمد|شهاب‌الدين عمر سهروردى]] را نبايد با [[سهروردی، یحیی بن حبش|شيخ اشراق، يحيى سهروردى]]، اشتباه گرفت. معلم احتمالى ديگر وى در بغداد ابوالفرج بن جوزى بوده است كه در هويت اصلى وى بين پژوهندگان، از جمله بين محمد قزوينى و محيط طباطبايى اختلاف وجود دارد.
    روايتى از اسحق بن عمار در طليعه‌ى اين مقدمه نقل شده كه از مسمعى نقل مى‌كند كه شنيدم [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] به فرزند خود هنگام وارد شدن ماه رمضان چنين توصيه نمودند: «فأجهدوا أنفسكم فإنّ فيه يقسم الأرزاق و تكتب الآجال و فيه يكتب وفد الله الذين يفدون إليه و فيه ليلة العمل فيه خير من العمل في ألف شهر». شب قدر كه خود از قدر و منزلتى بى‌نظير برخوردار است در اين ماه است و مايه‌ى زيادى شرافت اين ماه پرخير و بركت است.




    <div class="mw-ui-button">[[سعدی، مصلح بن عبدالله|'''ادامه''']]</div>
    <div class="mw-ui-button">[[نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۵۵

    نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان

    نهج‌الإعلان بما يثبت به دخول شهر رمضان، از آثار فقهى آیت‌الله مولى على غروى عليارى است كه در پاسخ به سؤال يكى از دوستان يا شاگردانش به نام ميرزا حسن كه از بحث رؤيت هلال شهيدين در لمعة و روضة پرسيده بود، به زبان عربى و در سال 1301ق تأليف گرديده است.

    مؤلف، در مقدمه اول، روزه را از كامل‌ترين اطاعات و بافضيلت‌ترين عوامل تقرب به خداوند متعال برشمرده است. ايشان، در ابتداى اين بحث، روايت سكونى از امام صادق(ع) را آورده كه از پيامبر(ص) نقل مى‌كند كه حضرت فرمود: «أ لا أخبركم بشيء إن أنتم فعلتموه تباعد الشيطان منكم كما تباعد المشرق من المغرب؟ قالوا: بلى، قال رسول‌الله(ص): الصوم يسوّد وجهه و الصدقة تكسر ظهره و الحب في الله و الموازرة على العمل الصالح يقطع دابره و الاستغفار يقطع وتينه و لكّل شيء زكاة و زكاة الأبدان الصيام و ما روى عن النبي(ص): «أن الشيطان ليجري من ابن آدم مجرى الدّم فضيقوا مجاريه بالجوع». ايشان روايات ديگرى نقل مى‌كند كه كلمه «صبر» را در جمله‌ىو استعينوا بالصبر، در آيه‌ى 46 سوره بقره، به روزه معنا كرده‌اند يا روزه را سپرى براى آتش جهنم معرفى نموده‌اند كه خداوند در مورد بنده روزه‌دارش به ملائكه مى‌فرمايد: بنده‌ام از آتش، خود را نجات داد و...

    مؤلف در مقدمه دوم نيز به رواياتى كه فضيلت ماه رمضان را مى‌رسانند، اشاره كرده است. ايشان خود مى‌فرمايد: بافضيلت‌ترين ماه‌ها ماه رمضان و بافضيلت‌ترين روزه‌ها روزه‌ى ماه رمضان مى‌باشد.

    روايتى از اسحق بن عمار در طليعه‌ى اين مقدمه نقل شده كه از مسمعى نقل مى‌كند كه شنيدم امام صادق(ع) به فرزند خود هنگام وارد شدن ماه رمضان چنين توصيه نمودند: «فأجهدوا أنفسكم فإنّ فيه يقسم الأرزاق و تكتب الآجال و فيه يكتب وفد الله الذين يفدون إليه و فيه ليلة العمل فيه خير من العمل في ألف شهر». شب قدر كه خود از قدر و منزلتى بى‌نظير برخوردار است در اين ماه است و مايه‌ى زيادى شرافت اين ماه پرخير و بركت است.